Mijn God, mijn Rots

Bedenk hoe groot en indrukwekkend de HEER is...    (101)

Aan het einde van elk Hoofdstuk van het boek ‘Zingen in de nacht’ van Anneke Companjen (zie: Reading Challenge), staan vragen ter overdenking.
Echt maken doe ik deze vragen niet, maar lees ze wel.
Maar door vraag 4 van hoofdstuk 4 word ik toch even stilgezet en geraakt en met name door de eerste tekst die ter overdenking is gegeven in deze vraag.
Een tekst, die ik al zo vaak heb overgeschreven, maar die opnieuw vol binnenkomt en mijn hart doet overstromen van liefde voor mijn Heer en God.
En ik bedenk mij, dat deze ook weer heel goed past in mijn rijtje van ‘Bedenk hoe groot en indrukwekkend de HEER is.

Misschien heb ik hem al eerder genoemd in één van de stukjes die onder dit label staan, maar dat is niet erg.
We kunnen ons nooit genoeg Gods woorden voor ogen houden en eigen maken.
Het bedenken wie Hij is, geeft kracht en maakt ons sterk.
Helpt ons om staande te blijven in tijden van moeiten en zorgen.
En zoals de verhalen van het Boek ‘Zingen in de nacht’ ons laten zien, in tijden van verdrukking en vervolging.
En laten we vooral niet denken dat het ver van ons bed is, de tijden veranderen!

De vraag:
Als er in het Oude Testament over een ‘rots’ wordt gesproken, verwijst de Bijbel eigenlijk naar een rots die zo hoog is als een berg met een onneembare burcht bovenop de top.
Natuurlijk is onze God groter en sterker, maar dat was in die tijd de beste en krachtigste beeldspraak die men kende.
Lees de volgende Bijbelgedeelten en denk na over wat het voor u betekent dat God uw rots is.
Psalm 18:2-4
Psalm 31:2-6
Psalm 71:1-4
Jesaja 26:4
Jesaja 44:6-8

Pas later lees ik de andere teksten, want in eerste instantie kom ik niet verder dan Psalm 18:2-4.

Ik heb U hartelijk lief, HEERE, mijn sterkte.
De HEERE is mijn rots en mijn burcht en mijn Bevrijder,
mijn God, mijn rots, tot Wie ik de toevlucht neem,
mijn schild en de hoorn van mijn heil, mijn veilige vesting.
Ik riep de HEERE aan, Die te prijzen is,
en werd verlost van mijn vijanden.

In mijn hart wellen de woorden omhoog:
‘Ja, Heer, U heb ik lief, door U sta ik sterk!’
Ja, U bent mijn rots, mijn burcht, mijn bevrijder!
U bent mijn God, mijn rots, tot U neem ik mijn toevlucht,
bij U schuil ik.’

In één oogopslag zie ik weer voor me hoe ik er aan toe was, slechts enkele jaren geleden en wie ik nu ben, waar ik nu sta en opnieuw ervaar ik de waarheid van deze woorden.
Door U sta ik sterk!
Door U, door U alleen, en door niemand anders!
U riep ik aan en U bevrijdde mij!
U bent de Hoorder der Gebeden!
U doet wat U beloofd!

En mijn gedachten gaan naar de preek van vanmorgen, waar gesproken werd over dat God Zijn beloften houdt en dat wij daar op mogen vertrouwen, op mogen gaan staan, vanuit moeten leven.
Gods belofte aan Abraham; het duurde ‘even’, maar God hield Zijn belofte!
Gods belofte aan Izak, het duurde ‘even’, maar God hield Zijn woord!
Gods belofte aan Eva, het duurde ‘even’, maar God volvoerde Zijn plan!

Ja, wij willen inderdaad vaak een snelle verhoring van onze gebeden, van Gods beloften, we zijn vaak zo ongeduldig in ons wachten en proberen het dan vaak maar zelf in te vullen, met alle gevolgen soms van dien.
Maar God wil dan we leren om op Hem te vertrouwen, ons leven te bouwen op Hem, de Rots.
Het liedje ‘Een dwaas man bouwde zijn huis op het zand – Een wijs man bouwde zijn huis op een rots’ schiet door mijn hoofd.

Een rots, massief, sterk, onwrikbaar, stevig, vast.
God, sterk, betrouwbaar, altijd Dezelfde, het begin en het einde, de Almachtige, de Eeuwige, alles is in Zijn hand!

Ik ervaar in mijn hart hoe vast de grond is onder mijn voeten als ik deze woorden uitspreek.
Niet alleen maar lees, maar ze uitspreek als een feit, ze proclameer.
Deze woorden als het ware de onzichtbare wereld in slingert, en degene die mij zo graag aan het wankelen wil brengen achterover doet slaan.

U, HEER, heb ik lief!
Door U sta ik sterk!
U bent mijn rots, mijn burcht, mijn bevrijder!
U bent mijn God, mijn rots, tot U neem ik mijn toevlucht,
bij U schuil ik.

Gesterkt door Uw woord mag ik deze week ingaan.
Bouwend op de Rots, schuilend in de spleet van de Rots.
Wetend, dat Hij mijn kracht en sterkte is en elke dag voor mij zorgt.

Mijn God, U bent de rots waarop ik bouw.

U bent de HEER, van wie ik zoveel hou.

U bent mijn schild, mijn bevrijder, mijn toevluchtsoord;

de Betrouwbare, Die Zich houdt aan Zijn woord!

Mijn God, U bent de rots bij wie ik schuil.

De Vader, Die de tranen droogt die ik huil.

U bent mijn sterkte, mijn hulp en mijn kracht.

Ja, van U, en U alleen is alle macht!