Blijf klimmen!

De dag ‘Women to Womendag’ van Open Doors is inmiddels alweer even geleden; ruim twee maanden om precies te zijn, maar net kreeg ik het notitieblokje in handen dat ik die dag had gebruikt.
Ik bladerde het nog wat door en kwam bij de laatste zin die ik had opgeschreven van de toespraak van Makruhi (niet haar echte naam) over de vrouwen in Irak.
Een zin, die mij diep raakte en bemoedigde; en nog steeds.

‘Blijf klimmen, want de top kan weleens dichterbij zijn dan je denkt’

In haar toespraak vergeleek ze geloven met het beklimmen van een berg.
Ik weet niet meer wat ze er allemaal precies over heeft gezegd, maar uit mijn aantekeningen komt wel de vraag naar voren: blijven klimmen of opgeven?
Aan ons de keuze.

Ik herlees de punten die ik opgeschreven heb over wat ik kan leren van de vrouwen uit Irak.
* Niet vasthouden aan het materiële.
* Niet terugkijken naar wat is geweest.
* Zien op hoe God heeft geholpen in het verleden.
* Vol moed naar de toekomst kijken.
* God verlaat nooit.
* Uitdagingen en moeilijkheden helpen je je gaven en talenten ontdekken en ontwikkelen, zodat je moeilijkheden kunt doorstaan.

Ik weet niet of ik alle punten heb kunnen noteren toen, maar deze punten zijn al heel wat.
Als ik de berg in gedachten neem bij deze punten, dan zie ik hoe vasthouden aan het materiële, betekent dat je niet verder kunt klimmen.
Je hebt immers je handen vol.
Ook terugkijken naar wat is geweest, helpt ons niet verder; het ontneemt ons eerder de moed om verder te gaan.
Zien op hoe God ons eerder heeft geholpen, is als een uitgestoken hand op de berg.
Kom maar, Ik hielp je toen, en doe het nu nog steeds.
Het geeft hoop en moed voor de toekomst.
God verlaat ons immers nooit!
Met het omhoog kijken kunnen we verder klimmen.
Allerlei obstakels zullen we op de berg tegenkomen, maar met Zijn hulp kunnen en zullen we ze overwinnen, en daarin versteld staan van Hem, maar ook van onszelf.
We zullen soms dingen kunnen of doen, die we nooit van onszelf hadden verwacht.

Ook gaf ze drie redenen om door te gaan met klimmen en niet op te geven.
* Denk aan de prijs; zie op de prijs!
De prijs die ons wacht is een eeuwig leven met Christus.
* Er zijn pleisterplaatsen, hulpposten onderweg naar boven.
Ook in onze geestelijk klim zijn deze er; vele gelovigen zijn ons immers voorgegaan.
* We kunnen anderen helpen in onze klim naar boven.
De helpende hand zijn voor zowel de mensen in Irak en alle andere vervolgde landen, door gebed, een kaartje …, als voor mensen dichtbij.
‘Een zin van bemoediging kan je hele leven veranderen.’ (Makruhi)
* Blijf klimmen, want de top kan weleens dichterbij zijn dan je denkt.
Soms is de top van een berg niet eerder zichtbaar dan wanneer je het laatste stukje heb gehad.
Opeens ben je er.

‘Blijf klimmen, want de top kan weleens dichterbij zijn dan je denkt.’
Houd vol, als je leven vol moeilijkheden is en tegenslagen.
Zie Zijn uitgestoken hand die jou wilt helpen.
Hij is als het touw en de zekeringen in de berg, waardoor je niet te pletter valt.
Houd moed, als alles om je heen donker en onzeker is.
Jezus is het licht der wereld, een licht door niets en niemand ooit te doven en Hij schijnt in jouw duisternis met Zijn liefde en kracht.
Bij Hem kun je uitrusten en op krachten komen.
Geef niet op, als stormen je (bijna) tot wanhoop drijven; zie op Hem, Hij is je in alles voorgegaan en wacht op jou om je de prijs te geven.
De kroon des Levens.

 

‘Blijf klimmen, want de top kan weleens dichterbij zijn dan je denkt’