Vijf dagen geleden (23 juni) plaatste ik het gedicht 'Als ik in de hemel ben, zeg me dan ...' nav. het onderwerp 'De hel leert ons de hemel zoeken (2).
Daar kwamen meerdere reacties op; ook via facebook.
Maar één daarvan vond ik zo bijzonder, dat ik hem graag wil delen.
Wat zou het trouwens geweldig zijn als het ook jou zou inspireren om je eigen versie te schrijven.
Nadenken over de hemel, hoe het zal zijn; gewoon jouw gedachten, jouw verlangens verwoorden.
Het hoeft niet te rijmen, het hoeven geen prachtige volzinnen te zijn, gewoon wat in jouw hart leeft, waar jij naar verlangt, wat jij hoopt.
En mocht je dat doen, wat zou ik het dan bijzonder vinden als je dat met mij (met iedereen) zou willen delen.
Mail het mij (bloemingodstuin@upcmail.nl) en ik plaats het hier op mijn Blog.
Samen nadenken over de hemel; delen waar we naar verlangen.
Eén in Hem, die ons heeft vrijgekocht en waardoor we straks samen voor altijd bij Hem zullen zijn.
Als ik in de hemel ben
Wijst U me dan een plekje
waar ik kan rusten
want ik ben zo moe
moe van het dragen
moe van de pijn
moe van de eenzaamheid
Als ik in de hemel ben
vraag ik niet veel
alleen maar armen om me heen
Armen,
die me wiegen, en
alleen maar een
klein stukje van Uw mantel
om mijn tranen te drogen
Als ik in de hemel ben
wil ik alleen maar
aan Uw voeten zitten
en alleen
maar luisteren
naar Uw stem
Nu zijn er
zoveel geluiden
waardoor ik Uw stem
haast niet herken
Als ik in de hemel ben
dan zou ik zou heel zacht
de liederen horen
die gezongen worden
door hemel koren
en dan Uw stem
het is Volbracht
Op jouw
mijn lieve dochter
heb Ik
zo lang gewacht
Als ik in Uw hemel ben
Dan mag ik schitteren
in witte kleren
en lopen door prachtige
straten van goud
En voor altijd en eeuwig weten
dat ik een echte Vader heb
die van me houd!
(Anoniem, maar met toestemming geplaatst)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten