Zegen de moeders en ontferm U, Heer ...

Ooit kwam ik de hieronderstaande zegenbede voor moeders tegen.
Als moeder raakte het mij en ik vond het mooi om te lezen en ook te bidden voor alle andere moeders.
Ik wilde het graag plaatsen om andere moeders te laten delen in dit gebed, maar terwijl ik er mee bezig was, voelde ik een pijn in mijn hart om de vrouwen die dit misschien ook lezen, maar nooit geen moeder zullen zijn of die nog verwikkeld zitten in de medische molen,.
Of die nog in gevecht zijn met hun grootste wens en verlangen en de wetenschap: (misschien) nooit voor mij.
Speciaal voor hen schreef ik onder elk vers voor moeders een vers voor hen.
Zegen de moeders, en ontferm U, Heer!

Lieve Jezus,
zegen de moeders
die vannacht op waren
met hun huilende baby's.

Zegen de vrouwen
die 's nachts soms wakker liggen
door hun verdriet van het verlangen
naar een kind in hun armen.

Zegen de moeders
die hun kind elke avond
hetzelfde lievelings verhaal voorlezen.
Elke dag weer
op enthousiaste toon verteld.

Zegen de vrouwen
die elke avond gaan slapen
met dezelfde bede op hun lippen.
Elke dag weer dezelfde pijn,
hetzelfde verdriet ervaren, voelen.

Zegen de moeders
die er een verzameling
kindertekeningen op na houden
en je het gevoel geven
dat die hun grootste schat is.

Zegen de vrouwen
die dossiers vol papieren
in hun la hebben liggen
van alle onderzoeken
en die hen nog steeds
hetzelfde vertellen:
nee, nee, nee.

Zegen de moeders
die hun gezinnen financieel onderhouden,
ook al moeten ze soms naar hun werk
met babyspuug op hun blouses,
luiers in hun handtas
en bijtringen aan hun sleutelhangers.

Zegen de vrouwen
die steeds opnieuw worden geconfronteerd
met andere vrouwen die wel kinderen krijgen.
Die op het werk aankomen met babyfoto's
verhalen over het eerste tandje
en het eerste woordje.

Zegen de moeders
die juichen voor het kind
dat een doelpunt scoorde
en zegen de moeders
die juichen voor het kind
dat nooit gescoord heeft.

Zegen de vrouwen
in wiens huis geen kinderstemmen klinken.
Tegen wie nooit 'mama'zal worden gezegd.
Zegen hen als zij anderen feliciteren
met de geboorte van hun kind,
terwijl hun eigen hart misschien huilt
van stil verdriet  en pijn.

Zegen de moeders
die het nooit moe worden
om voor hun kinderen te bidden.

Zegen  de vrouwen
in hun strijd en gebeden
om te accepteren
dat ze nooit moeder zullen zijn.

Zegen de moeders
die voor hun zieke kind zorgen
en dan genieten van de extra tijd
die ze met hun kind hebben
in plaats van te mopperen
over al dat extra werk.

Zegen de vrouwen
die klaarstaan
voor andermans kinderen.
Ze liefhebben en verwennen;
zodat hun moeders even
tijd hebben voor zichzelf.

Zegen de moeders
die hun kinderen dagelijks
liefde, vrede, vergiffenis,
verdraagzaamheid en nederigheid
proberen bij te brengen
door hun eigen voorbeeld.

Zegen de vrouwen
die , soms misschien dagelijks,
ondoordachte opmerkingen,
of goedbedoelde bemoedigingen
moeten incasseren
en toch verdraagzaam blijven
en vergevingsgezind.

Zegen de moeders
die hun kinderen leren
hun handjes te vouwen in gebed,
voordat ze nog maar een woord
kunnen zeggen.

Zegen de vrouwen
die hun handen vouwen
voor de kinderen van anderen.
Die hun eigen wens (even)
aan de kant zetten
om voorbede te doen.
Zegen de moeders
die genegenheid laten zien
aan hun kinderen.
Geen toonbeeld van perfectie
maar een verpersoonlijking
van liefde.

Zegen de vrouwen
die soms tegen hun eigen gevoelens in,
blij zijn voor de ander,
meeleven  en bewogen zijn.
Terwijl ze later als ze alleen zijn
hun tranen laten gaan.

Dank u, Heer, voor moeders,
voor de door de wol geverfde veteranen,
voor de kersverse moeders
en voor de moeders in wording.
gehuwd of ongehuwd,
arm of rijk,
moeders van hun eigen kinderen,
moeders van pleegkinderen
of moeders van wezen,
want zonder moeders
zou niemand het mooiste kennen
dat er op aarde bestaat:

Moederliefde!

Ontferm U, Heer, over de vrouwen,
die de leeftijd van nog kinderen kunnen krijgen,
zijn gepasseerd.
Ontferm U, Heer, over de vrouwen,
die de grens bereiken
om nog zwanger kunnen worden.
Ontferm U, Heer, over de vrouwen,
die strijden om te accepteren.
Ontferm U, Heer, over de vrouwen,
die ziekenhuis in, ziekenhuis uit lopen;
leven tussen hoop en vrees,
tussen verwachting en teleurstelling,
tussen blijdschap en verdriet.
Ontferm U, Heer, over de vrouwen,
die net te horen hebben gekregen,
dat ze nooit moeder zullen worden,
of alleen 'misschien' via een lange
en moeilijk begaanbare weg.
Ontferm U, Heer, over al deze vrouwen,
wees hen heel dicht nabij
in hun verlangen om wat het mooiste kennen
hier op aarde wordt genoemd.
Ontferm U, Heer!

- Amen -


©Bonita Hele
Met toestemming overgenomen.
Uit: Actiefwww.activatednederland.nl

©Rita Klapwijk