21e Oma-dag

Dit keer maar een klein blogje over mijn oma-dag, want ik heb gewoon heel veel behoefte om zo eerst even de Bijbel in te duiken.
'k Heb echt even een oppeppertje nodig.
Want hoewel ik razend enthousiast ben over het Secret Sister Program en wilde dat ik alle Alles-over-mij-formulieren al binnen had om ze te kunnen verwerken, knagen de zorgen over mijn man, die veel pijn heeft en zich iedere dag naar zijn werk sleept steeds meer.

Ik heb bewondering voor hem, zoals hij doorgaat zonder te klagen.
Ik baal soms als hij te eigenwijs is en alles zelf wil doen, terwijl het hem zoveel moeite kost en ik er ben om hem te helpen.
Mijn hart huilt 's nachts als ik aan zijn ademhaling hoor dat hij weer niet slaapt van de pijn.

Ik merk dat het gedicht dat ik voor afgelopen zondag voor 'In rust met U' schreef, me op het lijf is geschreven, zo niet nog meer voor hem.
'Hoelang nog, HERE, hoelang nog?'
Maar het refrein van Brian Doerksen's 'How long, o Lord' is waar we mee blijven eindigen:
'But I trust, in Your unfailing love; yes, my heart will rejoice.
Still I sing, of Your unfailing love.
You have been good,
You will be good to me.'

En dan komt dit kleine wijffie, met haar stralende lach: 'Opa!!!', en uitgestoken armen naar oma.
Even is de pijn vergeten, even wordt het verlicht door de liefde van dit kleine meiske, waar God onze familie mee heeft verrijkt.

Even een dagje gewoon tutten, knuffelen, lachen, kletsen.
De boel de boel laten en genieten.
Samen even de hond uitlaten en nog even bij de lammetjes kijken, die inmiddels al bijna echte schaapjes zijn, zo groot zijn ze al geworden.
Samen gezellig een boterhammetje eten, en ja, dat is ook het enige dat ze goed eet, ha, ha, want warm eten gaat er echt niet meer in.
Maar toegeven aan de hele dag een speen in haar mondje, omdat het tandenknarsen wat ze anders doet, niet is aan te horen.
Een keer een autostoeltje hebben en gezellig samen naar het dorp gaan.
Om een hoekje gluren als ze ligt te slapen en een brok in je keel krijgen om dit lieve plaatje en de verwondering en vreugde die daarbij opkomen in je hart.
De woordenloze lofprijs om het wonder van dit leven en al het leven dat Hij geschapen heeft en schept.

's Avonds weer alles opruimen, de kinderstoel, de box, het campingbedje, maar wel binnen handbereik voor de volgende keer.
Leeg en moe van alles wat er speelt en gebeurt, naast het bijzondere project wat ik in onze gemeente mag opzetten met Francis en de eerste voorbereidingen ook weer voor de Kerstavond voor Vrouwen, en alle daarbij komende wisselende emoties, plof ik later op de avond op de bank neer.
Ons hondje kruipt op mijn schoot en ik geniet nog even van mijn glaasje rode wijn met ijsklontjes.