Mijn schoondochter had haar ontslag gekregen (bezuinigingen) en hoewel zij op hetzelfde bedrijf in een andere functie weer is aangenomen, begint die baan pas over drie maanden.
Onze lieve Naomi gaat dan naar een ander kinderdagverblijf en de kans dat ze bij mij terugkomt iedere dinsdag is nihil.
Ik zal ongetwijfeld best nog weleens oppassen, maar mijn echte vaste oma-dag is voorbij.
Mijn woorden klinken wel heel stoer, maar wat zal ik dit kleine wijffie gaan missen.
Ik had er wel een beetje rekening mee gehouden, maar toch ...
Gister heb ik regelmatig teruggedacht aan de eerste dag dat ze kwam.
Wat is ze in die korte tijd gegroeid en 'wijs' geworden.
Mondiger en een slechte eter :), al heeft ze het gister heel goed afgesloten, want zo goed als ze de eerste keer at, zo goed at ze gister ook.
Ze had al in geen twee weken een hap warm eten op; geen eigen gekookt eten en geen potje.
En gister dus voor het eerst weer een heel potje.
Nou, dat is in ieder geval weer binnen.
Er waren gister zelfs twee momenten dat ze zomaar even op schoot kwam zitten.
Ja, mevrouw heeft niet bepaald zitvlees (had haar vader trouwens ook niet, hoor), dus het was eigenlijk heel bijzonder dat ze dit zomaar deed.
Ik heb er dan ook echt van genoten even.
Even lekker kroelen en knuffelen ...
Wat zal Jaylinn haar ook gaan missen en zij Jaylinn en Shaila; al zal Shaila haar geen minuut missen, dat weet ik wel zeker.
Alle spulletjes staan nog op hun vaste plek binnen handbereik, ik zie wel of ze daar blijven staan of dat ze toch naar een andere plek verhuizen.
Nog even een paar laatste fotootjes van haar laatste vaste oma-dagje.
Ze zijn niet van de beste kwaliteit, want mevrouw werkte niet echt mee; ze zat geen ogenblik stil.
Nog steeds dol op rozijntjes
Op z'n kop is het ook leuk speelgoed, zo'n tafeltje en stoeltje
En dan komt papa eraan
Waar blijft hij nu?
Ja, daar is hij!
Tot ziens, lieve Naomi, oma gaat onze vaste dag missen, maar gelukkig is het alleen dat en komen er vast nog wel weer nieuwe dagjes samen, maar dan anders.
Owooowwo dit raakt mijn hart ook, ik heb 12 1/2 jaar opgepast op (vreemde}en het groeide naar een een sub oma, vanaf het eerste uur in mijn handen en toe gingen ze verhuizen en dit is ook nog jouw bloed, lieverd ff een knuffel en dat ik begrijp wat je voelt en ervaart, liefs Henriette xxx
BeantwoordenVerwijderenTja, het is niet anders.
VerwijderenErg lang heb ik niet op kunnen passen, maar ik heb genoten van elk moment en ben ook dankbaar voor elk moment.
Niemand kan dit afpakken.
Dank je wel voor je meeleven.
Liefs Rita xxx