Gevangen in Zijn liefde ...

O, welk een voorrecht en welk een vreugde is het, om in de stilte van elke morgen, met U samen te mogen zijn.
Welk een rijkdom dat dit mogelijk is, dat ik daarvoor de tijd heb, als ook de ruimte en de vrijheid.
Nee, niet iedere morgen geeft dezelfde blijdschap en vreugde als die vandaag mijn deel zijn, niet iedere dag geeft hetzelfde gevoel van verbonden zijn, maar één ding is duidelijk, dat er voor alles een tijd en een plaats is, en dat alles wat er gebeurt wel eens naar zo’n speciaal moment, kan leiden.

‘Gelijk de Vader Mij heeft liefgehad,

heb Ik ook u lief; blijf in Mijn liefde.’

Joh. 15:9

Vanmorgen nam Murray mij mee naar de liefde van Christus voor ons.
Hij wees erop hoe in omgang tussen vrienden en relaties alles afhangt van hun liefde voor elkaar.
Wat voor waarde heeft rijkdom nog als er geen liefde is tussen man en vrouw, of ouders en kinderen?
En als het gaat om onze godsdienst, welke waarde heeft ons werk en onze kennis van de Heer als de kennis en de ervaring van Christus’ liefde ontbreekt?

Murray wijst op wat de Here Jezus heeft gezegd, dat Hij ons liefheeft met de liefde waarmee de Vader Hem heeft liefgehad, en hij beschrijft deze liefde als een‘Goddelijke, altijddurende, wonderbare liefde.
En dat de Here Jezus ernaar smacht dat deze liefde in ons zal blijven en in ons zal werken, opdat we hierin dag aan dag mogen blijven.
Hij moedigt ons dan ook aan om over deze woorden na te denken en ze te laten bezinken in ons hart totdat we ons zullen realiseren dat bemind worden door de Here Jezus het grootste geluk is in ons leven.
En hij eindigt de overdenking voor vandaag met de volgende woorden:

‘Zijn liefde voor ons is onuitsprekelijk.

Hij zal me in Zijn liefde gevangen houden.’

Het is dit allerlaatste zinnetje dat blijft hangen, en dat mij tot in het diepst van mijn wezen raakt.
Het zijn deze woorden die mij terugbrengen bij het moment dat ik even alleen thuis was, en er helemaal doorheen zat door de vele jaren vol zorgen, wanhoop, pijn en verdriet, en omdat het maar doorging en doorging; het één het ander opvolgde en het maar niet ophield.
Een moment, dat alles in mij zo wanhopig en opgebrand was, dat ik op het punt stond om het hele geloof maar los te laten.
Waar was die God van liefde?
Waarom hielden al die problemen en zorgen maar niet op?
Waarom moesten mijn kinderen zo lijden?
Waarom liggen we als gezin constant onder vuur?
Waarom deed Hij er niets aan?
Waarom …?
En toen kwam die vraag in mij op: ‘Wil ik nog wel geloven in deze God?’
Wil ik nog wel iets met het geloof?
Wat heb ik er nog aan, wat levert het nog op, wat …?

Maar met het nadenken over deze dingen, terwijl de tranen over mijn wangen stroomden, kwam ook het volgende besef: zonder Hem, zonder geloof in Hem en in Zijn Woord, is mijn leven leeg en houdt de zin van het leven op.
En de diepte van de inhoud van de woorden ‘leeg en zinloos’ kwamen zo op me af, dat ik geen andere keuze had dan knielen om opnieuw mijn leven in Zijn handen te leggen en te bidden of Hij mij wilde helpen, omdat ik niet meer wist hoe ik verder moest.
Ik wist niet meer hoe ik verder moest met Hem, maar nog minder hoe zonder Hem.
En dat heeft Hij gedaan!
Nee, alles was nog precies hetzelfde als daarvoor, er was niets veranderd aan onze omstandigheden, maar in mij was een sprankje van licht gekomen, een sprankje nieuwe hoop, en Zijn Woord deed de rest.

Ik had er toen, als ook tot vandaag de dag geen ‘verklaring’ voor hoe het toch kon, dat mijn leven zo met Hem was verweven; dat ik altijd, ja, van kleins af aan, altijd dat gevoel heb gehad dat Hij er was, dat ik Hem toebehoorde, en dat ik niet zonder Hem kan, hoe dan ook.
Onlosmakend met elkaar verbonden.
En dat ook op dat cruciale moment, ik ook toen niet kon besluiten om mijn weg zonder Hem verder te gaan.
En vandaag, als ik de woorden ‘Hij zal me in Zijn liefde gevangen houden’ lees, is daar het antwoord, de ‘verklaring’, de 'openbaring' van iets dat me vaker heeft beziggehouden: 'Zijn liefde hield mij gevangen!'

Dat was, en is, het geheim van blijven in Zijn liefde!
Zo met Hem verweven zijn, zo aan Hem verknocht zijn, zo vastzitten aan Zijn liefde, dat je niet meer zonder kunt.
Welk een Goddelijke openbaring!
Ik kan het niet anders zien dan zo.
Immers, vorig jaar heb ik ditzelfde Dagboek gebruikt, hetzelfde gelezen, maar de woorden bleven in het licht van vanmorgen, gesloten woorden.

Ik pak mijn schrift van vorig jaar er nog even bij om te lezen wat ik toen heb geschreven, maar al wat ik lees, is een groot verlangen naar deze liefde, naar daarin gevangen te mogen zijn, daarmee doorstroomt willen worden.
Naar een hoofd dat leeg mag zijn, zonder allerlei beslommeringen, en naar gedachten gevuld met Zijn woorden en liefde.
Een verlangen naar leven vanuit Zijn liefde en kracht, een leven, waarin Hij de Bron is die opwelt en stroomt tot overlopen toe.
‘Neem mijn leven laat het Heer, toegewijd zijn aan Uw eer!’

Gesloten woorden; de waarheid nog bedekt.
En vandaag de openbaring van het geheim: Hij houdt mij in Zijn liefde gevangen!
De woorden uit Romeinen 5:5 (heb even opgezocht waar het precies staat)’komen in mijn gedachte:
‘En de hoop beschaamt niet, omdat de liefde van God in onze harten uitgestort is door de Heilige Geest, Die ons gegeven is.'
In Zijn liefde gevangen!
En ik, ik kan Hem liefhebben omdat Hij mij eerst heeft liefgehad!  (1 Joh. 4:19)

Nog steeds is ons leven zwaar met veel pijn en verdriet.
Maar als ik terugkijk naar wat geweest is en naar wat de Heer vandaag heeft gegeven, dan kan ik alleen maar de conclusie trekken, dat ik de diepte van de woorden ‘in Zijn liefde gevangen’ nooit had echt kunnen begrijpen als niet gebeurd was, wat gebeurd is.
En waarschijnlijk ook nooit de groei in het besef van de diepte van Zijn Goddelijke, altijddurende, wonderbare liefde voor mij, waarvan ik hoop dat dit alleen maar meer mag worden.

O, hoe onuitsprekelijk heerlijk is het
om door U te worden bemind.
Niet alleen te weten, maar ook te ervaren,
dat ik ben, en altijd zal zijn: Uw geliefde kind.
Dat, hoe zwaar het leven soms ook is,
met alle moeiten, zorgen, verdriet en pijn,
daar ook altijd de onuitsprekelijke vreugde is in
het weten dat ik in Uw liefde gevangen mag zijn.