Een jarige kleindochter en een VrouwenSpecial ...

We zijn weer een paar weken verder.
Inmiddels is onze Luna twee jaar geworden, en hebben we haar verjaardag in tweeën gevierd; eenmaal met haar vader en zijn familie en vervolgens met haar mama en familie.
(allebei hier thuis)
Heel raar, heel erg druk en behoorlijk intensief.
Vooral ook omdat deze dagen gevolgd werden door een bezoekdag van beide ouders en de dag erop nog een intensief overleg met de hulpverlening.
Vervolgens waren daar ook nog de voorbreidingen voor de VrouwenSpecial in Assen en zorgen dat alles klaar staat en op orde is om de kleine meid voor die dag onder te brengen.
Het is door haar exzeem, de kleine absences die ze af en toe heeft, en de kans op een grote koortstuip met epileptische trekken toch meer dan bij een gezond kind.

Als de dag aanbreekt van de VrouwenSpecial, verbaas ik mezelf over het feit dat ik een behoorlijk gevoel van onbehagen heb om haar over te dragen aan iemand anders, en dat terwijl dit mijn eigen zoon en schoondochter betrof.
Haha, het leek wel alsof het mijn eigen eerste kind was, die ik voor het eerst alleen liet bij een ander.
Het huilen stond me echt nader dan het lachen, maar goed, uit ervaring wist ik ook dat het snel voorbij zou zijn als ik maar eenmaal onderweg was.
En dat was gelukkig ook zo.
Wel was ik heel erg blij met de fotootjes die mijn schoondochter tussendoor af en toe stuurde om te laten zien dat ze het heel goed naar haar zin had en alles goed was en ging.

Maar het was voor deze pleegoma en -opa heel erg goed om een keertje samen weg te zijn, ook al was dit naar een VrouweSpecial.
Het was prachtig weer en we hebben samen genoten van de mooie rit naar Assen toe, waar we vrij vroeg naar vertrokken waren, zodat we nog ergens konden koffie drinken en eten.
Het was (en is) goed om toch ook af en toe samen iets te doen; en met het aanbod van onze zoon en schoondochter in het achterhoofd zullen we daar zeker nog weleens gebruik van maken.

Ook was het heel goed om weer eens iets voor mezelf te hebben en te doen.
Wat was het fijn en bijzonder om zo samen met Caroline en Martine opnieuw vrouwen te vertellen van Gods grootheid, Zijn liefde, de bijzondere wegen die Hij met mensen wil gaan.
Hoe Hij mensen met uiteenlopende gaven -Caroline is Kunstschilder, Martine is zanger-liedschrijver en pianist en ik dichteres, bij elkaar brengt en samen op weg laat gaan om op creatieve wijze Zijn heerlijkheid en luister te verspreiden.
Het was opnieuw een geweldige tijd, met mooie en lieve reacties na die tijd.

Caroline    -    Rita    -    Martine

                                     

Wat is onze God toch een geweldige God!
Alleen Hij kan zulke dingen bedenken en tot stand brengen, op het juiste moment en op bijzondere wijze.


Klein fragment uit ons programma 'You are Loved'.

Eenzaamheid.

Opgesloten in zichzelf,

niet bij machte uit te spreken

wat diep van binnen leeft. 

Eenzaamheid.

Onmacht en onvermogen,

niet in staat te verwoorden

wat er door haar gedachten zweeft. 

Eenzaamheid.

Verstoppen en verschuilen,

niet het vermogen hebben zich te uiten,

te vertellen van de gevoelens die zij heeft. 

Eenzaamheid.

Een verborgen traan;

niemand die ziet

wat ten diepste in haar leeft.

Al is er geen mens die jou werkelijk kent,

weet heeft van je diepste gevoelens en gedachten;

God kent je naam, weet wie je bent, 

Hij is altijd bij je, ook in de duisterste nachten.

Tijdens het voordragen van het gedicht en het spelen en zingen van Martine, wordt er een schilderij van Caroline dat hier weer precies bij past via de beamer geprojecteerd.


Nieuwsgierig geworden?
Neem eens een kijkje op onze website van Kleurrijk Verbonden en wie weet Tot Ziens.

Caroline v.d. Vate:
>> Atelier 'De Oude smederij'
Martine Lage
>> martinelage.nl
Rita Klapwijk
>> bloemingodstuin.nl

En samen vormen wij:
>>  Kleurrijk Verbonden