Wees steeds een zonnestraaltje ...

Twee januari; mijn man is weer naar zijn werk, en ik heb de tijd om rustig te beginnen aan deze eerste gewone dag van het nieuwe jaar.
Bij mijn tweede kopje koffie van deze ochtend neem ik het boekje van Jill Briscoe ‘De diepe plaats waar niemand komt’ en sla de bladzijde open waar ik gebleven was.
‘Jezus, mijn zonnestraal’ staat er boven, naar aanleiding van vers 3 uit Hebreeën 1 -‘De afstraling Zijner heerlijkheid en de afdruk van Zijn wezen …’ en ze neemt me mee naar het beeld van God als de zon, en Jezus als de zonnestraal.
Jezus, de afstraling van God; Jezus, net zoveel God als God, net zoals de zonnestraal deel uitmaakt van de zon.
Ze vertelt hoe ze vroeger de zon tekende en een glimlach van herkenning glijdt over mijn gezicht, want tekende ik hem niet precies hetzelfde.
Een grote ronde bal met daaruit lijnen of lijntjes, die de zonnestralen voorstellen.

Op het moment dat ik dit lees, zie ik ineens weer de eerste bladzijde van mijn Poëziealbum voor me.
Ik ben hem helaas wel kwijtgeraakt toen ik op de middelbare school zat; uitgeleend en nooit terug ontvangen, maar sommige dingen die erin stonden, staan op mijn netvlies gebrand, zelfs na zoveel jaar.
En zo zie ik bij deze woorden weer de bladzijde voor me waar mijn moeder de zon getekend had in de hoek, en het versje dat zij geschreven had op elk van de stralen van de zon:
‘Wees steeds een zonnestraaltje
voor elk die je ontmoet.
Dan schenk je anderen vreugde,
en gaat het jezelf ook goed.’


Ineens krijgen de woorden van dit versje na zoveel jaar een diepere betekenis.
Wees steeds een zonnestraaltje …
Niet meer alleen een gewone vreugdebrenger, maar Zijn vreugdebrenger.
Niet alleen een lichtje zijn voor iedereen, maar Zijn licht zijn in deze duistere wereld.
God als de zon.
Jezus als de zonnestraal.
En ik …
Wees steeds een zonnestraaltje …

‘Laat uw licht zo schijnen voor de mensen, dat zij uw goede werken zien en uw Vader, die in de hemelen is, verheerlijken.’
Mattheüs 5:16

Als we nu toch eens allemaal, als kinderen van Hem, zonnestraaltjes zouden zijn, dan zou de zon elke dag schijnen, zelfs als het regent, zelfs als het stormt, zelfs in de meest donkere dagen van het jaar …


Wees steeds een zonnestraaltje …

Vreugde voor de ander,
vrede in eigen hart.
Een licht voor de wereld;
zichtbaar, Gods Vaderhart.

Wees steeds een zonnestraaltje …

Een lichtend licht,
een zoutend zout.
Iedereen moet weten,
dat God van hem houdt!

Wees steeds een zonnestraaltje …