Vandaag staat Jezus verheerlijken in mijn FF-First Focus centraal.
Toen ik dit las vanmorgen, dacht ik, wauw, wat mooi, uitgerekend vandaag, wanneer ik vanavond samen met Caroline en Martine (Kleurrijk Verbonden) een Vrouwen/vriendinnenavond mag verzorgen in Rijssen.
We mogen onze talenten inzetten, en onze passie gebruiken om Hem groot te maken, en de vrouwen, aan de hand van onze schilderijen, muziek en gedichten, vertellen dat ze kostbaar zijn en waardevol.
Als ik iets verder lees in mijn dagboekje, word ik echter diep geraakt door de andere manieren die de schrijver aanhaalt waarop we Jezus kunnen verheerlijken.
Manieren die we misschien niet zo heel snel zien en die ook niet zo makkelijk zijn.
Geduldig in ziekte, tevreden als je arm bent, gedachten die Hem plezieren omdat we een hoofd hebben dat kan denken.
Het maakt me klein als ik dan aan vanavond denk.
Hem verheerlijken door iets wat je leuk en fijn vind om te doen, door iets wat je goed kan, komt ineens in een ander daglicht te staan.
Natuurlijk, ook daar zitten haken en ogen aan; we moeten dan immers weer waken dat we het niet doen voor onszelf, maar geduld, tevreden zijn, kiezen voor gedachten die Hem plezieren terwijl er misschien alleen maar door je hoofd raast van pijn, pijn, pijn …, zo moe, moe, moe; of het slechte nieuws dat je net van de dokter (of …) te horen hebt gekregen.
Jezus verheerlijken.
Gewoon zoals we zijn, op de plek waar we staan en in de situatie waar we zitten.
O ja, Hij is het zo waard, maar wat hebben we tegelijk Zijn hulp nodig om te zien waarmee we Hem kunnen verheerlijken en om dit dan ook nog te doen.
Soms kost het ons echt iets; soms is het echt een offer, en dan wordt Hem verheerlijken echt een ‘lofoffer’.
Het lied zegt het zo makkelijk ‘Lofoffers brengen wij aan U, in Uw huis o Heer; een offer van dankzegging, een offer van vreugd …’, maar ik denk dat de echte lofoffers, de echte offers van dankzegging en vreugd, meestal ergens anders worden gebracht, namelijk in de donkere en moeilijke tijden van ons leven en misschien wel vermengt met vele tranen.
Onzichtbaar voor mensen, alleen zichtbaar voor Degene voor wie ze zijn bedoeld.
En dat zijn misschien wel de meest kostbare en waardevolle ook.
Heer, Uw Naam wil ik verheerlijken,
U eren, en niet alleen met de gaven
en talenten die ik van U ontvangen heb.
Ik wil U ook eren in de donkere dagen,
als stormen woeden en mij teisteren;
mijn handen of voeten krachteloos zijn.
Ik kan dit niet van mijzelf, o Heer,
en bid U daarom om Uw hulp;
ja, om inzicht, om kracht, om moed.
Om te kunnen zien voorbij het duistere,
om te kunnen zien op wat U hebt gedaan
opdat mijn leven tot Uw eer zal zijn.
Hier ben ik, Heer Jezus,
verheerlijk Uw Naam,
in- en door mij heen …
Mooi Rita. Ik vind het een geruststellende gedachte dat Hij het willen/werken in ons uitwerkt. Voor mij begint het bij dankbaar zijn. Ook in moeilijke dingen zijn er dingen om dankbaar voor te zijn. Zo vind ik het nu confronterend dat mijn lief aan het klussen is in mijn/ons toekomstige huis en ik -fysiek- niet kan helpen. Tegelijk ben ik zo dankbaar voor deze woning en voor de hulp die Ad van onze vrienden krijgt. Daarin zie ik Gods trouw.
BeantwoordenVerwijderenIk ken en deel je gevoelens; wij zijn sinds we getrouwd zijn twee keer verhuisd en ik heb beide keren niets kunnen doen, niet in het oude huis en niet in het nieuwe.
VerwijderenVond dat ook heel erg moeilijk, maar was net als jij ook heel dankbaar voor een man die het wel kon en alle hulp die we verder kregen.
En ja, ook ik zie daarin Gods enorme trouw.
Dank je wel zo voor je aanvulling, want dankbaarheid hoort er ook helemaal bij, ook dat is een manier waarmee we Hem verheerlijken.