Het was een prachtige dag.
Alles blonk in het vroege morgenlicht en het kereltje voelde zich rijk en verbonden met God.
Als hij God toch eens beter mocht kennen?
Wat zou dat fijn zijn.
In de verte hoorde hij de kerkklok luiden.
De dorpelingen gingen naar de dienst om te bidden...
‘O, wat zou het fijn zijn om net als die mensen te kunnen bidden,’ dacht de herdersjongen.
Maar hij had niet geleerd om te bidden.
Hij kende geen gebeden.
Toen kreeg hij een idee ...
Hij knielde neer onder een boom en begon het alfabet op te zeggen.
“A, B, C,D…”
Op dat moment kwam er een boer langs.
“Wat ben jij nou aan het doen?” vroeg de verbaasde boer.
“Ik ben aan het bidden mijnheer,” antwoordde de herdersjongen.
“Maar waarom zeg je dan het alfabet op?”vroeg de boer weer.
“Ik weet niet hoe ik moet bidden,” zei de jongen aarzelend, “maar ik dacht dat als ik wil dat God voor mij en mijn schaapjes zorgt, ik Hem alles kan geven wat ik weet.
Dan kan Hij van al die letters een goed gebed maken en me zo helpen.
U denkt toch wel dat God het begrijpt ?”
“Dat doet hij zeker, beste jongen,” zei de boer ontroerd.
“Als het hart de juiste dingen denkt, kunnen de woorden uit de mond nooit verkeerd zijn.”
Copyright 2010 Actiefonline
Met toestemming
Geen opmerkingen:
Een reactie posten