Het voelt alsof God mij nog veel meer wilt leren over ‘vertrouwen’.
En hoewel ik best een ander woord zou willen hebben voor het nieuwe jaar, de gevoelens zijn zo sterk, dat ik ze niet kan, en wil, negeren.
Het was opnieuw een bewogen jaar.
Naast wat er in ons gezin speelt, was daar ook mijn strijd wat betreft onze gemeente.
Hoe verdrietig was het om afscheid te nemen van de gemeente waar we zo’n 19 jaar zaten, hoeveel strijd, pijn en moeite heeft het mij(ons) niet gekost om deze stap te zetten.
Hoeveel tranen heb ik niet vergoten om wat eens was, om vervolgens toch ook weer te ontdekken dat God alles gebruikt.
Nee, ik zal nooit zeggen dat dit alles Gods plan was, maar ik geloof wel met heel mijn hart dat God alles wat er gebeurt, kan gebruiken om er iets goeds en moois uit voort te doen komen.
En dat heeft Hij in dit geval zeker gedaan.
Inmiddels hebben we een plekje gevonden in een andere gemeente, en heb ik ook daar al wel even enkele van mijn gaven en talenten in mogen zetten, maar ik heb me nog nergens aan verbonden.
Na alles is tijd en ruimte voor mezelf even heel erg belangrijk; tijd en ruimte om uit te rusten, en tijd en ruimte om te ontdekken wat Zijn wil is.
Want met het afscheid van de gemeente, is daar ook het afscheid van het Secret Sister Program.
Er was nog een prachtige laatste afsluitingsavond, en … voorbij …
Met onze VrouwenBijbelstudiegroep sloten we de studie over Identiteit af, en zijn begonnen met een studie over Dankbaarheid, maar o, ook deze overgang had even wat voeten in de aarde, en ook dit had ik bijna opgegeven; verward en vermoeid als ik was door alles wat er gebeurde.
Maar wat ben ik blij en dankbaar dat God mij daarvan heeft weerhouden!
Want, wat hou ik van deze vrouwen, wat zijn ze me kostbaar; wat is deze tijd om samen met hen na te denken en te spreken over Gods woord me dierbaar!
Wat een kostbaar onderwerp en welk een zegen voor mijn eigen leven!
Ach, en zo waren er nog vele andere dingen, verdrietige, moeilijke, pijnlijke, maar ook mooie, verheugende, waardevolle en (zeer) kostbare, waaronder het wonder van genezing dat ik mocht ontvangen.
De woorden van Spreuken 3:5,6 zijn heel wat keren in mijn gedachten en gebeden geweest afgelopen jaar.
Te midden van alle onzekerheden die er weer waren, wilde ik op Hem vertrouwen.
Ik wilde niet mijn wegen gaan, maar die van Hem, maar wat was, en is, het soms moeilijk om te ontdekken wat Zijn wil is.
Soms was het heel duidelijk, maar soms ook in het geheel niet.
Soms was het uiteindelijk niet anders dan een optelsom maken van wat er speelt en op basis daarvan keuzes maken.
Tja, we hebben ook ons gezonde verstand niet voor niets gekregen …
En zo, als het einde van het jaar 2015 is gekomen en ik de balans opmaak, kan ik niet anders dan doen dan in 2016 voortgaan op de ingeslagen weg van het vorige jaar met deze woorden uit Spreuken 3.
Ik heb nog veel te leren; God is (nog lang) niet klaar met mij.
Maar ik verlang ernaar om Hem nog meer te leren kennen, Hem nog meer te leren vertrouwen, Hem te eren door steeds meer en meer aan Hem toegewijd te zijn.
Hem te dienen en groot te maken op de plaats waar Hij mij wilt hebben.
En ik vertrouw erop dat Hij mij zal laten zien waar en hoe.
Lieve Vader in de hemel,
gekomen aan het einde van dit jaar, leg ik alles in Uw handen.
Al mijn gedachten en mijn gevoelens, mijn gebeden, mijn hoop en mijn verlangens; al mijn vragen en mijn zoeken, al mijn onzekerheden en mijn angsten, alles wat in mij is en in mij leeft, geef ik aan U.
U, die al mijn gedachten kent, ja, mijn diepste roerselen.
Dank U, Vader, dat U bij mij was op elke weg die ik ging, bij elke beslissing die ik nam, bij alles wat ik deed.
Dank U, dat U mij leidde, maar breng mij waar ik mijn eigen wegen ging, terug op de rechte weg, op Uw weg.
Dank U wel, voor Uw trouw, voor Uw liefde, Uw goedheid en Uw genade!
Dank U wel, voor wie U bent!
Heer Jezus, ik hou van U, meer dan ik met woorden zeggen kan.
Hier ben ik …
Met heel mijn hart
wil ik op U vertrouwen,
en niet op wat ikzelf denk
dat goed zal zijn.
Ik wil U betrekken in alles wat ik doe
en in elke beslissing die ik neem,
zodat mijn leven U zal behagen
en tot Uw eer en glorie van zal zijn.
- Amen -
lieve Rita.
BeantwoordenVerwijderenAmen , zo mooi.
later we samen vol vertrouwen achter Hem aan gaan.
Hij leidt ons Zijn weg te gaan.
Liefs Douwina.
Het is altijd verdrietig als het tot een breuk komt in de gemeente. Het doet pijn als je het zelf bent die weggaat. We mogen vertrouwen dat de Heere Zijjn weg met ieder zal gaan. Fijn dat jullie inmiddels wel weer een plekje hebben gevonden. Zijn zegen toegewenst!
BeantwoordenVerwijderen