Blijf je zitten waar je nu zit?

Woord van de Maand

Door: Tjitske Meijer

'Alle plaats, waarop uw voetzool treden zal, 
geef Ik ulieden, zoals Ik tot Mozes gesproken heb.'

Numeri 13 - Jozua 1:3


Wanneer van de twaalf mannen, die het land hadden verspied, er tien negatief blijken te zijn
verspreidden al heel snel hun negatieve berichten, als gif, onder het volk van God.
Waren ze de beloften van God dan vergeten?
Hij had toch gezegd dat Hij hun het land zou geven?
Maar zij hadden hun stelling al ingenomen.
Het zal ons niet gelukken dus: 'Blijf zitten waar je zit en verroer je niet.'
Je weet wat je nu hebt maar niet wat je krijgt!

Tien van de twaalf mannen die het land moesten onderzoeken waren geen twijfelaars maar ongelovigen!
De weigering om het beloofde land binnen te gaan was gebaseerd op angst!
Zuiver op het uiterlijk van wat zij zagen en mede door hun negatief reageren op Gods belofte ontstond er een scheiding tussen geloof en aanschouwen.
Maar 'geloof is de zekerheid van de dingen, die men hoopt en de overtuiging van de dingen die men niet ziet.' (Hebr. 11:1)
Geloof redeneert niet maar zegt gewoon: 'Ik weet, in Wie ik geloofd heb en het geloof stelt niet uit!'

Het is eigenlijk heel triest.
Jozua en Kaleb waren de enige twee van al die mensen die als eersten aan die reis waren begonnen en die uiteindelijk hun bestemming bereikten.
De rest liep vast in een doelloos bestaan, waar ze ‘de tijd doodden’ totdat Gods oordeel tenslotte voltrokken was zoals God had gezegd: 'Naar het getal der dagen in welke zij het land verspied hadden, elke dag voor elk jaar zult gij uw ongerechtigheden dragen.'
Ongeloof, Gods stem niet willen gehoorzamen, had enorme gevolgen voor de Israëlieten en dit kostte hun veertig jaar van omzwervingen in de woestijn.
God had gezegd dat land aan hen te zullen geven maar door de zonde van ongeloof en
ongehoorzaamheid aan Zijn Woord zijn ze nooit het beloofde land binnen gegaan.
En uiteindelijk stierf een hele generatie, uitgezonderd Jozua en Kaleb, in de woestijn.
Bijzonder is ook, dat niet altijd de meerderheid gelijk heeft.

Al deze dingen die opgeschreven staan in Gods Woord staan er niet voor niets.
Paulus zegt: 'Dit is hun overkomen tot een voorbeeld en het is opgetekend ter waarschuwing voor ons, die in het einde van de tijd leven.' (1 Kor.10:11)
Israëls ervaringen in de wildernis zijn dus een waarschuwing, een les, voor ons als gelovigen.
Door hun ongeloof waren ze gevallen en dat kan ons ook overkomen.

De woestijn is een beeld van totale afhankelijkheid van God, waar wij worden beproefd in ons geloofsleven.
Het is een plek waar je gevormd wordt en leert om op God te vertrouwen en Hem te gaan geloven op Zijn Woord.
Het is een ontwikkelingsfase van groei naar volwassenheid die wordt gekenmerkt door overwinningen.
De Israëlieten wilden niet verder trekken maar verlangden weer naar de vleespotten van Egypte. Egypte staat voor de wereld die van God niet wil weten, een wereld die vernietigt, verdrukt, verleidt.
Maar het laat ook zien wat er werkelijk in ons hart is.
Daarmee komt Egypte ineens heel dichtbij.
En de vraag is: Hoe overleef ik Egypte?
Met andere woorden: hoe blijf ik nu staande in deze zondige goddeloze wereld?
Mijn advies is: Lees Jozua 1 en Psalm 1 en Johannes 15 eens door en pas het toe in je leven.
'Blijf niet langer zitten waar je nu zit, maak een keuze en sta op en verlaat deze wildernis en ga staan op Zijn beloften en trek het beloofde land in!'


Hartelijke groet,
Tjitske