Wat was (en ben) ik moe, zowel lichamelijk (slecht slapen - leeftijd) als geestelijk, en wat had ik het nodig om bemoedigd te worden, gevuld te worden.
Wat verlang(de) ik naar tijd aan Zijn voeten zonder dat er enige plicht roept.
Wat verlangde ik naar dit weekend, 'mijn jaarlijkse Vrouwenconferentie', die tevens mijn (enige) echte vakantiedagen zijn.
Helemaal voor mij alleen, waarin ik niets anders hoef te doen dan genieten van alles: het heerlijke eten , zowel voor mijn lichaam als voor mijn geest, de rust van niemand die iets vraagt of iets van je wilt, even geen was, geen vaat, geen enkele huishoudelijke plicht, geen ..., niets ...
Als ik op mijn kamer kom, overvalt me de rust en stilte en besef ik, voel ik pas hoe vreselijk moe ik ben en het huilen staat me eigenlijk nader dan het lachen.
Ik pak mijn koffer uit en loop daarbij wat onwennig door mijn kamer.
Het is duidelijk te lang geleden dat hier, in deze rust en stilte, ben geweest; de rust en stilte van het gewoon ergens zijn zonder enige verplichting of verwachting; gewoon er zijn.
Anders dan anders, pak ik als nu als laatste pas het 'welkomstbriefje' met de Bijbeltekst.
Ieder jaar ligt dit, samen met wat lekkere versnaperingen, op ieders bed, alleen dit jaar pakte ik het niet als eerste, en ik kan niet eens benoemen waarom ik dit deed.
Als ik het briefje openvouw en de woorden lees, komen de tranen.
'God zal in al je behoeften naar Zijn rijkdom heerlijk voorzien, in Christus Jezus.' Fil. 4:19 (NBG)
God zal voorzien!
Dit woord, deze belofte, is eigenlijk alles wat ik nodig heb.
God zal voorzien!
De woorden komen binnen, echt binnen, en de tranen die door deze woorden zijn gaan stromen, zijn tranen die tegelijk een gedeelte van alle onrust en verwardheid meenemen en ruimte maken voor rust en vertrouwen.
God zal voorzien in alles wat ik nodig heb.
Ik weet niet waarin, ik weet niet hoe, of wanneer, maar het is goed: God zal voorzien, en zoals Hij voorziet, zal het ook goed zijn.
Op één ding na weet ik zelf niet eens precies wat ik nodig heb, maar ik ervaar gewoon, ik weet gewoon, dat deze woorden rechtstreeks bij God vandaan komen.
Het is Zijn belofte voor mij, aan mij, en ik ervaar Zijn grote liefde hierin.
Dit jaar is ook het eerste jaar, dat ik geen aantekeningen maak van de woordverkondigingen om verder uit te werken op mijn Blog; dit jaar ben ik er alleen voor mezelf.
Aan de ene kant voelt het een beetje vreemd, aan de andere kant ervaar ik ook een stuk rust die hierdoor binnenkomt.
Tijdens de aanbidding, daar beginnen we elke sessie mee, komt het volgende beeld in mijn gedachten:
Ik zie een lege kom, waarvan ik besef dat het mijn hart is.
Onderin is een dikke witte laag, het ligt daar vast en stil; het is de Heilige Geest, om in te drinken wat Hij geeft, om op te nemen wat Hij geeft.
Aan het eind van de avond zie ik een beetje water klotsen in de kom ...
De dag erop komt het beeld opnieuw terug en met de toespraak van Dicky zie ik het water naar binnen stromen.
De combinatie van de woorden die zij spreekt en haar zachte, zo liefdevolle stem, zijn een ware balsem voor mijn gepijnigde en door allerlei gebeurtenissen, verstoorde ziel.
God, wat bent U goed voor mij!
Als ik de eerste dag na het eten me even terugtrek op mijn kamer voor de avondsessie begint. pak ik mijn meegenomen (chr.) 'Glossy' - Stil - de reis naar binnen.
(Het leek mij wel een goede combinatie, dit weekend en dit blad)
Na het voorwoord en de inhoudsopgave stuit ik op de volgende woorden:
'You don't always need a plan - sometimes you just need to breathe, trust, and let go, and see what happens.'
Ik moet ook zeggen dat ik even geen plannen meer heb en ze ook eigenlijk helemaal even niet meer wil.
Zelfs het niet doorgaan dit jaar van de 'Kerstavond voor Vrouwen' voelt als een verademing en een opluchting.
Soms is het echt goed om ergens een punt achter te zetten en niet koste wat het kost doorgaan.
Als er niet genoeg mensen zijn om te helpen met de organisatie, dan houdt het gewoon op, hoe jammer het ook is en hoeveel vrouwen er ook teleurgesteld zullen zijn.
Een paar dingen houd ik vast, dat is ook goed, maar voor de rest zal ik nauwkeurig gaan waken over mijn agenda.
Hoe bijzonder is het niet hoe alles samenvalt.
Deze woorden uit de Glossy, dit weekend, Gods woord dat ik ontving, en aansluitend ... mijn praktisch lege agenda.
'You don't always need a plan - sometimes you just need to breathe, trust, and let go, and see what happens.'
Als ik zo over deze woorden nadenk, weet ik één ding zeker: ik wil dit weekend en de komende tijd gewoon Hem zoeken, met Hem alleen zijn, want ik weet dat hierin mijn kracht ligt, mijn herstel, en ...
misschien nieuwe wegen.
Want enkele gebeurtenissen van de laatste tijd hebben mij tegelijk losgemaakt van mijn vastzitten aan mijn woonplaats en mijn gemeente.
Dit hoeft helemaal niets te betekenen, of te zeggen te hebben, maar het schept wel nog meer ruimte.
Met deze conferentie van afgelopen weekend, begint zo eigenlijk ook mijn 'nieuwe' reis naar binnen.
Stil worden en tot rust komen bij Hem.
Even met hem alleen zijn.
Ik heb even geen plannen meer
en ik wil ook helemaal geen nieuwe maken.
Ik wil stilstaan en stil worden;
tot rust komen aan uw voeten, Heer.
Ik heb even geen plannen meer,
maar laat alles los en wil alleen
Uw liefde inademen, vertrouwend
dat U geeft wat ik nodig heb, Heer.
Ik heb even geen plannen meer,
maar wil gewoon even met U alleen zijn, Heer.
Het weekend is bijna voorbij als ik zondag tussen de middag de eetzaal voor de laatste maaltijd binnenloop.
Ook dit jaar is er voor iedereen nog een bemoediging om mee naar huis te nemen.
Aan iedere soeplepel op tafel zit een kaartje met een Bijbeltekst.
Het is alleen al een prachtig gezicht om te zien, de kleuren zijn namelijk echt mijn kleurtjes: roze en lever/bruin.
Ik kies een plekje uit, ga zitten en maak het kaartje los van de lepel.
'Maar jij die je hoop op de Heer hebt gevestigd, zal je kracht weer terugkrijgen. Je stijgt op met de vleugels als een arend, je zal voortsnellen, maar niet moe worden; je zult wandelen zonder uitgeput te raken. (Jesaja 40:31 Het Boek)
'Maar jij die je hoop op de Heer hebt gevestigd, zal je kracht weer terugkrijgen.
Ik weet niet veel meer van de toespraken, maar één ding weet ik wel, het thema is duidelijk zichtbaar in de woorden die ik van Hem heb ontvangen.
'Het ligt niet aan Mij ...'
Ik zal in al je behoeften naar Mijn rijkdom heerlijk voorzien,
in Mijn Zoon, Christus Jezus!
Ik zal je kracht weer teruggeven,
als jij je hoop op Mij vestigt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten