zondag 27 december 2020

De Heere is mijn Helper!

' ..., voorzeker, U bent een Helper voor mij geweest;
Mijn ziel klampt zich aan U vast, komt achter U aan, 
Uw rechterhand ondersteunt mij.'

HSV

'Want Gij zijt mij een hulp geweest, in de schaduw van Uw vleugelen jubel ik.
Mijn ziel is aan U verkleefd, Uw rechterhand houdt mij vast.'
NBG

Psalm 63:8,9

Met dat ik deze tekst enkele weken geleden las, wist ik dat ik deze verzen als mijn MT voor de laatste week van het jaar wilde gebruiken.
Dat kwam met name door de eerste woorden van het vers en de laatsten: '..., voorzeker, U bent een Helper voor mij geweest', en 'Uw rechterhand ondersteunt mij'.

Het is een veelbewogen jaar geweest met in de eerste helft van het jaar veel verdriet, zorg en rouw, waardoor de rest van het jaar -naast bepaalde zorgen die bleven, een tijd werd van verwerken, een plaats geven en een weg vinden.
En hoewel gevoelens van verdriet en zorg soms nog ineens toeslaan, toch is daar ook rust en vrede in mijn hart, en ligt er een loflied op mijn lippen.
Want ja! de Heere is voorzeker -waarachtig, mijn Helper geweest, en ik heb ervaren dat Zijn rechterhand mij ondersteunde, en ik weet ook dat Hij dit zal blijven doen.

In elk verdriet was Hij aanwezig; in elke nood was daar Zijn hand om mij te ondersteunen.
Hij gaf mij woorden om verdriet te kunnen uiten en een plaats te geven, Hij gaf mij ruimte om te rouwen en troostte op velerlei manieren, zowel door Zijn woord, als muziek, als door mensen .
Zelfs als ik op mijn bed lag en mijn tranen rijkelijk vloeiden, ervoer ik dat Hij daar was.
Ik had nooit staande kunnen blijven als Hij er niet was geweest.
Vandaar dat de woorden 'mijn ziel is aan U verkleefd' uit de NBG mij zo aanspreken, weer meer dan het woord 'vastklampen' uit de HSV.

Verkleefd.
De NBV gebruikt het woord 'gehecht', wat ook heel mooi is, want beiden geven een soort van 'vastzitten aan', van 'verbonden zijn met' weer.
Hoe diep ik er ook in het leven doorheen kan zitten, hoe donker en uitzichtloos situaties ook kunnen zijn; hoe boos, opstandig en gefrustreerd ik ook kan zijn, ik kan niet zonder Hem.
En Hij?
Hij zal mij NOOIT loslaten!
Verkleefd zijn met Hem is dan ook helemaal niet mijn verdienste,  maar het is de Heer Die mij vasthoudt en die mijn ziel trekt met Zijn koorden van liefde.

En zo ga ik deze laatste dagen van het jaar in met een hart vol dankbaarheid om wie Hij voor mij is geweest: mijn Helper, mijn hulp!
Maar zo kan ik ook het nieuwe over een paar dagen ingaan, met een dankbaar hart, omdat ik weet dat Hij ook daar mijn Helper zal zijn, als ook dat Zijn rechterhand mij zal ondersteunen, elke dag, elk moment.
Daarom kan ik vrolijk zingen, ja, jubelen, want ik ben in de schaduw van Zijn vleugelen; veilig en geborgen.

'Daarom zeg ik met goede moed: De Heere is voor mij een Helper, en ik zal niet vrezen.
Wat zal een mens mij doen?

Want Hijzelf heeft gezegd: Ik zal u beslist niet loslaten en Ik zal u beslist niet verlaten.'

Hebreeën 13:6,5



8 opmerkingen:

  1. Prachtig Rita
    Zo mooi en duidelijk omschreven.
    Dank je el

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat hebben we toch een bijzondere God, eigenlijk zou ik je nu gewoon een knuffffff willen geven. Het was een zeer bewogen jaar maar je was niet alleen, Hij was erbij en Hij gaat mee het nieuwe jaar in.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dan in gedachten een knuffel aan elkaar, Danielle!
      En wat een heerlijke zekerheid hebben we, niet waar: Hij was erbij en gaat mee het nieuwe jaar in ook.
      Ja, we hebben een bijzondere God!
      Amen!

      Verwijderen
  3. Prachtig verwoord Rita. Ook het gedicht zou je als lied kunnen zingen.

    BeantwoordenVerwijderen