maandag 21 april 2025

De film van het leven ...
Het is nog niet te laat!

Zaterdagavond zat ik nog even achter mijn laptop en was hier en daar wat aan het teruglezen met de bedoeling om weer eens een blogje van mijn allereerste Blog te plaatsen.
Het was tijdens dit teruglezen dat ‘De film van het leven’  in mijn gedachten kwam.
Het is al behoorlijk oud, want als kind ben ik dit voor het eerst tegengekomen en het heeft toen een heel diepe indruk op mij gemaakt.
Misschien ken je het wel,  of heb je er wel eens van gehoord, of gelezen.
Het is een opsomming van dingen waarom we geen tijd (kunnen) hebben om aan God te denken.
Te jong, te zorgeloos, te druk, te …
Jaren geleden kwam het opnieuw in mijn gedachten, en het raakte mij opnieuw en deed mij er toen gedichtjes bij schrijven.

Hoewel de Here Jezus nog steeds niet is teruggekomen, zien we wel aan de tekenen van de tijd dat het niet lang op zich zal laten wachten; als je me niet gelooft, ga dan zelf eens de Bijbel lezen en zie, dat wat daar staat zich aan het voltrekken is.
En al zijn er vele, vele mensen die zullen zeggen: ‘Yep, dat roepen ze nu al eeuwen …’, het neemt niet weg dat deze dag echt spoedig komt, en dat als je Hem, Jezus Christus, dan niet hebt aangenomen als je Verlosser en Heer, je voor eeuwig verloren gaat.

Wie Hem kennen, hebben een eindeloze Hoop.
Maar voor wie Hem niet kennen, wordt het een hopeloos einde.
Wie Hem kennen, zien vol vreugde uit naar wat straks zal zijn.
Wie Hem niet kennen, lopen de kans er te laat achter te komen dat alles wat de Bijbel vertelt, toch echt waar is.

En zo komen weer bij ‘De film van het leven’, op deze ‘tweede Paasmorgen’.
Lees het eens en denk er eens over na.
Pak eens een Bijbel, online* kun je hem gratis lezen, en anders stuur ik je er met alle liefde eentje toe.
Nog is er tijd; het is nog niet te laat!

Het leven is te kort,
het duurt maar even.
Als een film zo snel
gaat het leven.

Wat je ook bedenkt,
hoe je er ook over praat;
als je te lang wacht om
aan God te denken
is het misschien te laat.

TE JONG (om aan God te denken)

Je bent nooit te jong
om Zijn kind te zijn.
Jezus zei: Laat de kinderen tot Mij komen;
dus dat je komt, vind Hij juist fijn.

TE ZORGELOOS (om aan God te denken)

Je groeit uit tot een puber
en je denkt dat je heel wat bent.
Niemand heb je nodig;
alleen van je sport of zo, ben je een fan.

TE ZELFBEWUST (om aan God te denken)  

Je wordt ouder,
de leeftijd van volwassen zijn wordt bereikt.
De wereld ligt open aan je voeten;
wie denkt er dan aan Gods koninkrijk?

TE GELUKKIG (om aan God te denken)

Dan breekt de dag aan
dat je trouwen gaat.
Je bent zo intens gelukkig,
je ziet alleen degene die naast je staat.

TE DRUK (om aan God te denken)

Ook moet je nu de kost verdienen,
voor jezelf, maar ook voor je gezin.
Je hebt geen tijd om aan Hem te denken;
Hij schiet er gewoon vanzelf bij in.

TE BEZORGD (om aan God te denken)

Met het krijgen van kinderen
nemen de zorgen van het leven toe.
Het maalt en maalt maar in je hoofd
en ’s avonds ben je voor Hem te moe.

TE OUD (om aan God te denken)

De winter van je leven breekt aan,
bijna is je tijd op aarde voorbij.
Af en toe gaan je gedachten nog naar Hem,
maar je denkt; ach, dat is nog steeds niets voor mij.

TE LAAT (om aan God te denken)

Dan is het moment gekomen
dat je voor Hem komt te staan.
Te laat is het voor je spijt, je berouw,
te laat voor – ‘Had ik het maar anders gedaan.’

Als je uitgeblazen hebt,
je allerlaatste ademtocht,
is het voor altijd te laat
om door Zijn bloed
te worden vrijgekocht.

Geen plaats is er dan voor jou bereid
in Zijn luisterrijke heerlijkheid.
Te laat is het om voor eeuwig te leven
in Zijn liefdevolle aanwezigheid.

Niemand kent zijn uur of tijd!
Wacht toch niet, je weet niet
hoeveel tijd je nog gegeven is.
Leg je leven in Zijn handen,
kniel neer bij het kruis van Golgotha,
ontvang vergeving van je zonden
en een plaats bij Hem in Zijn heerlijkheid.


©Oorsprong 'Film van het leven' mij onbekend.
©Gedichtjes erbij: Rita Klapwijk

zondag 6 april 2025

Namen (en titels) van God ...

‘God beter leren kennen helpt ons om te groeien in relatie met Hem,
helpt ons als we zoeken naar woorden om Hem te aanbidden,
en helpt ons om steeds meer op Hem te gaan lijken.’
Jolke Bomhof

‘Het zal ons immers van groot nut zijn
om God in ons gebed zo aan te spreken zoals wij Hem hopen te vinden.’
Matthew Henri

Soms vallen dingen op bijzondere wijze samen, zo ook afgelopen week.
Met dat ik mijn boek uit had en dus opzoek ging naar wat ik nu eens zou gaan lezen (zie hiervoor de Leeschallenge 2025) viel mijn oog op het boek ‘De Leeuw en het Lam’ van Jolke Bomhof *.
Een boek dat ik nu bijna twee jaar in mijn bezit heb, maar nog niet ver in was gekomen.
Ik weet ook wel hoe dat komt, want ik kan het gewoon niet lezen als een gewoon leesboek; ik wil nu eenmaal met sommige boeken gewoon bepaalde dingen opschrijven om van te leren en beter te kunnen onthouden.
En als Dagboek, want dat is het een beetje, lukt mij ook niet, omdat ik nog steeds bezig ben met het Dagboek ‘Gods beste Geheimen’ van Andrew Murray.
En toch … 

Gistermorgen met mijn Stille Tijd open ik de Matthew Henri Verklaring om even wat na te lezen, en lees daarbij het hier bovenstaande citaat.
Misschien is het dan toch de bedoeling dat ik dit boek ga lezen, bedenk ik mij, en ik besluit om het op mijn keukentafel te laten liggen om er zo af en toe een stukje uit te lezen en opschrijven in een schrift.
Gewoon, met mijn kopje koffie, of het eten van mijn broodje.
En gewoon de tijd nemend die ik ervoor nodig heb, net zoals ik doe met het Dagboek van Murray.

Vandaag besluit ik ook om daarbij een nieuwe pagina aan te maken op dit Blog, en daarop deze namen/titels, als ook wat ik misschien in andere boeken nog eens tegenkom, bij elkaar te verzamelen.
Waar het begon en wat mij hiertoe, en tot dit alles drijft?

Johannes 17:11b,25
‘Dit sprak Jezus, en Hij sloeg Zijn ogen op naar de hemel en zei: Vader, het uur is gekomen, verheerlijk Uw Zoon, opdat ook Uw Zoon U verheerlijkt, …’

Heilige Vader, bewaar hen die U Mij gegeven hebt in Uw Naam, opdat zij één zullen zijn zoals wij.’

Rechtvaardige Vader, de wereld heeft U niet gekend, maar Ik heb U gekend, en deze hebben erkend dat U Mij gezonden hebt.’  


Als Jezus zo specifiek is naar Zijn Vader ...


* Zie: Boekinfo
👉📝 Namen van God

dinsdag 1 april 2025

Mijn moesje

... in liefdevolle en dankbare herinnering ...


Ik richt mijn hart op de Heere,
want mijn hulp komt van Hem,
Die hemel en aarde geschapen heeft.
Hij, Die sluimert noch slaapt,
zal mij voor wankelen behoeden;
Hij is het, Die mij in liefde omgeeft.

Gister plaatste ik dit gedichtje als BemoedigingsMomentje op dit Blog; in gedachten zijnde bij vandaag, de dag dat het vijf jaar geleden is dat de Heere mijn moesje thuishaalde.
Psalm 121 was haar lievelingspsalm.
Vanaf de dag dat mijn jongste broertje verongelukte is het deze Psalm geweest die haar ondersteunde in haar verdriet, die haar de kracht gaf die zij nodig had, en haar hielp om door te gaan ondanks de pijn van het verdriet, het gemis en de lege plek die hij achterliet.

Het is niet het eerste gedichtje dat ik na aanleiding van deze Psalm schreef, en toch is deze heel anders.
Als ik net het Blogje van 5 april 2020 teruglees, -een paar dagen na haar overlijden, en daarmee ook het gedichtje dat ik toen schreef naar deze Psalm, dan voelt het ineens alsof dit kleine gedichtje de echte afsluiting is van dat gedicht, namelijk het antwoord daarop.
Weg is het zoeken, weg zijn de vragen, weg is elke onzekerheid in deze woorden.
De keuze is gemaakt: Ik richt mijn hart op de Heere!
Mijn hulp komt van Hem, Degene Die alles geschapen heeft en alles in Zijn hand heeft.
Die nooit slaapt, zelfs niet even doezelt, maar altijd waakzaam is, ons ziet, ons hoort, met ons is begaan.
Die ons elke dag wilt ondersteunen, dit ook doet, en wat wij ook zullen ervaren als wij Hem toelaten.
Die ons liefheeft met een eeuwige liefde.

Hoewel er vandaag weer tranen zijn, -soms komen herinneringen zo sterk binnen, haar overlijden was immers niet het enige dat speelde in die tijd, zijn het wel tranen die een weer een stukje genezing brengen van waar toen geen tijd en geen kans voor was door haar overlijden.
Wat hebben we toch een liefdevolle God en Vader, dat Hij ons tranen om te huilen heeft gegeven; tranen die ontladen, schoonwassen, stukjes pijn en verdriet meenemen, terwijl Hij ze verzamelt in Zijn kruik.

Vandaag is ook een dag vol dankbaarheid, omdat de Heer haar met het thuishalen, haar bewaarde voor meer pijn en verdriet.
Dankbaarheid, omdat ze herenigd is met mijn vader en haar jongste zoon.
Dankbaarheid, om het voorbeeld dat ze achterliet in de manier waarop zij omging met haar naderende einde.
Dankbaarheid, omdat ik in de afgelopen jaren mocht ervaren, dat God de lege plek die zij achterliet, innam; immers, nu zij weggevallen was, bracht het mij alleen nog maar meer bij Hem.

En zo eindig ik dit ‘in liefdevolle herinnering’ blogje met een dankbaar hart, waardoor het echt een 'in liefdevolle en dankbare herinnering' is.

Op deze dag vol herinneringen,
wil ik niet alleen terugdenken,
maar U bovenal bedanken, Heer.
Danken, voor Wie U bent,
voor Uw nimmer aflatende zorg,
voor Uw troost, hulp en kracht.

Danken, voor de ontfermende liefde
waarmee U mij steeds omgaf en geeft,
en al mijn dagen nog omgeven zult.
Dank U, dat U er altijd was en bent,
en dat U er ook altijd zult zijn, elke dag.
Dank U, dat U boven op mij wacht.

💕 In liefdevolle, en dankbare herinnering aan mijn moesje ✞ 1-04-2020💕   
>> 5-04-2020 - Mijn hulp is van de Heere