dinsdag 20 februari 2024

Avondmaal vieren ...

Hoe bijzonder is het eigenlijk om met elkaar het Avondmaal te vieren!
Toch vond ik dit niet altijd zo, er was een tijd -gelukkig inmiddels jaren geleden, dat ik er steeds banger voor werd.
En hoewel het vast allemaal niet zo bedoeld is, en waarschijnlijk niet eens zo heel speciaal naar mij gericht, toch is daar de herinnering aan de opgeheven vinger, ‘priemende’ ogen die mij aankeken bij de woorden ‘want al die verkeerd eet en drinkt, eet en drinkt zichzelf een oordeel’.
Nu vind ik ook dat we niet zomaar en klakkeloos het Avondmaal moeten vieren, dat er een stukje zelfonderzoek mag zijn, en dat we zeker stappen moeten zetten als we weten dat er iets is ligt waar de Heer in Zijn Woord op doelt.
Maar ik kreeg met iedere keer dat het Avondmaal gevierd werd, het gevoel alsof ik daar niet hoorde te zitten aan die tafel, het gevoel van ‘wat doe jíj daar, hoe durf je’.
Let wel, het was mijn gevoel, ik heb nooit nagevraagd of dit ook zo was.
Toch weet ik nog als de dag van gister, dat toen op die ene zondagmorgen, terwijl ik aan de Avondmaalstafel zat en het gevoel van angst binnenkwam, het voor mij genoeg was.
Want van één ding was ik stellig overtuigt: het Avondmaal is niet door de Here Jezus ingesteld om ons bang te maken, of angst aan te jagen; en dat dit 'verkeerd eten en drinken' nooit in de Bijbel is opgenomen om de boventoon te gaan voeren.
Het Avondmaal is er om Hém te gedenken, om stil te staan bij wat Híj voor ons heeft gedaan!
Niet iets om bang voor te zijn, of te worden, het is juist voor zondaars, juist voor die mensen, die beseffen dat ze Hem en Zijn volbrachte werk zo hard nodig hebben!
Zijn liefde, Zijn genade, Zijn vergeving!
Het is juist iets moois, iets prachtigs om te mogen doen!


In de week voor mijn Blogje van 11 februari op ‘Quality Time’, kwam ik met mijn Stille Tijd bij een paar Bijbelverzen waarbij ik ineens bij het Avondmaal werd bepaald.
De verzen gingen er helemaal niet over, worden -voor zover ik weet, ook nooit met het Avondmaal gebruikt, maar met alles waar mijn gedachten al schrijvend* naar toegingen, plopte het gewoon zo ineens in mijn hoofd, en ik weet nog hoe blij ik ervan werd.
Tegelijk bekroop mij even later toch ook wel weer het gevoel van ‘klopt dit wel?’
In mijn schrift schreef ik toen deze gedachte op: ‘Avondmaal, zoveel meer dan alleen Zijn dood herdenken. Daarin ook de Kracht zien waaruit wij mogen leven.’
Verder liet ik het los en besloot later ook om het maar niet op te nemen in dat blogje.

In eerste instantie dacht ik er niet echt meer aan, totdat vorige week met het vieren van het Avondmaal degene die het voorbereid had ook sprak over de Kracht van het Avondmaal, en hoe Allesomvattend het eigenlijk is.
En ik had gelijk zoiets van ‘wow, dat is precies wat in mijn gedachten was en sluit precies aan bij wat ik had opgeschreven’, ik was er stil en blij van!
Ik kon het vervolgens hier natuurlijk niet bij laten, en zo ontstaat dan ook nu dit blogje, voortkomend uit wat ik ook heb mogen delen met de Groep en de persoon die het Avondmaal vorige week had voorbereid.

Ik verlang er dan ook echt naar om dit blogje te delen, want ik wil deze gedachten die mij zo blij maken niet alleen voor mijzelf houden, en ik hoop dat het voor ieder die meeleest het een bemoediging mag zijn, en dat het vieren van het Avondmaal voortaan een feest van her- en gedenken mag zijn, als ook tot Kracht.


Eerst de Bijbelverzen waar alles mee begon.

‘Wie is het die de wereld overwint, dan wie gelooft’, dat Jezus de Zoon van God is?’  
1 Joh. 5:5

'En voor zover ik nu in het vlees leef, leef ik door het geloof in de Zoon van God, Die mij heeft liefgehad, en Zichzelf voor mij heeft overgegeven.’ 
Gal. 2:20b

Geloven, dat Jezus de Zoon van God is, is geloven in Zijn volbrachte werk, is geloven dat Hij voor onze zonden de weg van lijden is gegaan.
Geloven, dat Jezus de Zoon van God is, is leven vanuit de liefde van Hem, Die ons zo liefhad, dat Hij Zijn leven voor ons gaf.
Geloven, dat Jezus de Zoon van God is, is geloven in de Overwinning die Hij heeft behaald met Zijn sterven aan het kruis over onze zonde en elke duistere macht en kracht die er maar is, door op te staan uit de dood.
Gelovend in deze Jezus, de Zoon van God, betekent in Hem meer dan overwinnaar zijn; is leven vanuit de Kracht die Hem deed opstaan uit de dood, is de wereld -met al haar leugens en bedrog, al haar verleidingen en misleidingen, overwinnend.

Het avondmaal vieren …
‘Doe dat tot Mijn gedachtenis’, zegt de Here Jezus.

‘Want zo dikwijls als u dit brood eet, en deze drinkbeker drinkt, verkondig u de dood van de Heer, totdat Hij terugkomt.’

‘Doe dat tot Mijn gedachtenis …’
Doen en gedenken, ons in herinnering brengen.
Zijn lijden en sterven.
Zijn opstanding en overwinning.
Zijn kracht in ons die geloven.
‘Hij, die in ons is, is machtiger dan hij die de wereld bezielt.’ 
1 Joh. 4:4b

Avondmaal vieren omvat al deze dingen:
Liefde – Lijden – Sterven – Opstanding – Overwinning – Kracht – Genade.
Allesomvattend!
‘Doe dat tot Mijn gedachtenis!’

‘Want zelf heb ik bij overlevering van de Here ontvangen, wat ik u weder overgegeven heb, dat de Here Jezus in de nacht, waarin Hij werd overgeleverd, een brood nam, de dankzegging uitsprak, het brak en zeide: Dit is mijn lichaam voor u, doet dit tot mijn gedachtenis.
Evenzo ook de beker, nadat de maaltijd afgelopen was, en Hij zeide: Deze beker is het nieuwe verbond in mijn bloed, doet dit, zo dikwijls gij die drinkt, tot mijn gedachtenis.
Want zo dikwijls gij dit brood eet en de beker drinkt, verkondigt gij de dood des Heren, totdat Hij komt.’

1 Kor. 11:23-26

En dan begint het ook in mij te borrelen, en hoewel de woorden zeker niet allemaal als vanzelf komen, zijn ze er wel.
Ze moesten alleen nog even aaneengeregen worden tot één geheel.

Avondmaal vieren …

Avondmaal vieren.
Moment van stil makende verwondering
om de weg die Hij voor ons is gegaan. 

Avondmaal vieren.
Moment van intense dankbaarheid
om wat Hij voor ons heeft gedaan.

Avondmaal vieren.
Moment van vreugdevol gedenken, en
tegelijk in stil en diep ontzag voor Hem staan.

Avondmaal.
Moment van Zijn Overwinning vieren en
kracht ontvangen om onze weg te gaan.


Dank U wel, Heer Jezus!


*  >> Blogje 11 Februari 'Quality Time'

dinsdag 13 februari 2024

De bron in de woestijn ...

Gedichten (en enkele gedachten, samenvattende woorden en/of citaten) bij het boekje >> 'Liefde tot het einde' van Susannah Spurgeon.

Hoofdstuk 16 










Deuteronomium 15:18a 
‘Het zal niet hard zijn in uw ogen ...’
NBG
‘Laat het niet moeilijk zijn in uw ogen …’
HSV

Soms kan Gods Woord heel duidelijk tot ons spreken, ook al gaat het in de context heel ergens anders over.
God Zelf spreekt namelijk (is ook mijn ervaring, net als die van Susannah hier, soms heel persoonlijk tot ons hart.
Dan mag het in de Bijbel, zoals hier over slaven gaan, en hoe God wil dat ermee wordt omgegaan, maar de heer gebruikt dezelfde woorden om ons iets duidelijk te maken, of tot de orde te roepen, of te bemoedigen of te troosten, of te leren, of …
En dat is duidelijk hetgeen hier bij de schrijfster is gebeurd.
Ze ervaarde hetgeen waar ze doorheen moest als ‘heel hard’, iets heel moeilijks en zwaar.
Hoewel Gods genade haar ervan weerhouden heeft om openlijk te mopperen en te klagen, ze vond het wel heel moeilijk waar ze doorheen moest.

Maar met dat zij deze woorden ‘Het zal niet te hard zijn in uw ogen’ leest, ervaart zij in haar binnenste dat de Heer tot haar spreekt, en dat Hij haar zegt, dat het haar niet te hard mag lijken.
Want dat haar vertrouwen, geloof en gehoorzaamheid zo volkomen, sterk en volmaakt hoort te zijn, dat geen enkele beproeving die Hij zend haar schrik aan mag jagen.
‘Ben Ik voor u niet altijd krachtig bevonden, een Hulp in benauwdheden?’

'Gods boog wordt nooit op goed geluk gespannen. Hij maakt geen fouten, noch in het tellen van de sterren, noch in het toemeten van al het verdriet aan mij. Dat moet mij leren om Hem te verheerlijken.’
Susannah Spurgeon


Zoals deze woorden bij haar binnen zijn gekomen, zo mogen ook wij deze woorden tot ons nemen, en naast onze situatie leggen.
Al moeten we ons daarbij wel bewust zijn van het feit, dat deze troost niet van toepassing kan zijn op narigheid voortkomen uit onze eigen verkeerde keuzes, onze zonden.
‘Maar een last of een verdriet door God gegeven, gebracht in de zonneschijn van Zijn liefde en aan Zijn gezegende voeten gelegd, verliest meteen al het ‘harde/moeilijke’ en wordt veranderd in zegen.’ (Susannah Spurgeon)

Het is goed en belangrijk om ons te beseffen dat we de Heer pijn en verdriet doen als we Hem tot hardvochtig en meedogenloos bestempelen.
Ziende op het volbrachte werk van de Here Jezus weten we dat God een God is van eeuwige Liefde!

🙏 Laat mij anders leren kijken, Heer, als beproevingen mijn leven binnenkomen; laat mij ze niet meer te moeilijk of te zwaar lijken, maar help mij om te geloven en te vertrouwen op Uw eeuwige liefde; om te zien op wie U bent, terwijl ik de woorden 'het zal niet hard/moeilijk zijn in uw ogen' in het licht van Uw liefde tot mij neem.
En laat mij in gehoorzaamheid Uw wegen gaan, opdat Uw Naam zal worden verheerlijkt.


- Amen - 


Gebed

Heer, we weten dat U in Uw woord zegt
dat U ons niet boven vermogen
beproeven zal.
Maar toch zijn er momenten in ons leven
dat we het te zwaar, te moeilijk vinden,
zo diep is ons dal.

Hoe moeilijk is het dan soms, Heer,
voor ogen te blijven houden wat U zegt,
en wie U bent.
Dat U met de beproeving ook een uitweg geeft;
dat U niet alleen heden en verleden, maar ook
de toekomst kent.

Dat we kostbaar en waardevol zijn voor U;
dat U alles doet meewerken ten goede voor
wie van U houdt.
Dat U ons bijstaat iedere dag van ons leven;
ja, dat U een krachtige hulp voor ons bent
als het leven benauwt.

Och, Heer, laat mijn vertrouwen in U zo volkomen zijn,
mijn geloof in Uw liefde zo sterk, dat niets wat U geeft
mij te moeilijk zal zijn.
Laat mij in alles steeds opnieuw zien op wie U bent,
en help mij om dagelijks te blijven drinken uit Uw
levengevende fontein.

U bent immers de Bron van leven, liefde en licht;
alleen bij U wordt mijn ziel vervuld van troost
in elke smart.
Dan zal er vrede en vreugde zijn in elke moeilijkheid,
en te midden van pijn en verdriet een lofzang opstijgen
vanuit mijn hart.

- Amen -