De kracht van vergeving ...

Gedachten bij Hoofdstuk 7 van het boekje ‘Pluspunt’ van Tineke Tuinder -Krause.
Een schrijfboek over aantrekkelijk ouder worden.

‘Bij vergeven gaat het niet over de ander maar over jou.
Het is loslaten van de last die je met je meedraagt.’

Dalai Lama
(citaat uit het boekje)

Een hoofdstukje over vergeven; over de kracht van vergeving.
Al meerdere keren heb ik het boekje met dit hoofdstukje in handen gehad, en steeds weer legde ik het weg, want ja, wat moest ik hier nog over schrijven?
Wat ik tot nu toe er over te ‘zeggen’ had, heb ik reeds gezegd, dus … wat moet ik dan nog, vroeg ik me af.
Tot ik voor mezelf besloot dat ik het dan ook mag houden bij wat ik er reeds over geschreven heb.
En zo beperk ik mij bij dit hoofdstukje tot een paar hoofdlijnen uit de stukjes en geef onderaan de linken naar de stukjes/gedichten waar de hoofdlijnen uit voortkomt.
Dat ze jou net zo tot nadenken mogen stemmen als ze mij deden, als ook helpen in het vaak zo moeilijke proces van vergeven.

‘… maar wees ten opzichte van elkaar vriendelijk en barmhartig, en vergeef elkaar, zoals ook God in Christus u vergeven heeft.’
Ef. 4:32

‘En vergeef ons onze schulden, zoals ook wij onze schuldenaren vergeven.’
Matth. 6:12

Vergeven
Vergeven is vaak niet één van de makkelijkste dingen.
En hoewel de woorden ‘Vergeven en Vergeten’ veelal in één adem worden genoemd, is het zoals met de meeste dingen makkelijker gezegd dan gedaan.
En toch is vergeven één van de belangrijk(st)e dingen die we hebben te leren.
Het is inmiddels jaren geleden dat ik deze belangrijke les heb geleerd.
Nee, niet dat vergeven voor mij nu iets makkelijks is, beslist niet, het is nog steeds vaak een (soms lang) proces, maar ik heb wél geleerd hoe belangrijk het is om te doen.

Loslaten
Tineke haalt in dit hoofdstukje Lucas 6:37 aan, waar in sommige vertalingen vergeven anders wordt verwoord, namelijk met ‘Laat los, en u zult losgelaten worden'.
En dat is wat vergeven voor mij persoonlijk ook eigenlijk inhoudt; het 'wat mij is aangedaan, -hetzij in woorden of in daden', loslaten in Zijn handen, zodat Hij ermee kan doen wat er mee gedaan moet worden, en dat zet mij vrij.
‘Heer, ik vergeef …; ik leg het -laat het los, in Uw handen.’
Steeds weer opnieuw, zo vaak als het nodig is.
Voor mijzelf betekent dit tot ik ervaar dat de angel eruit is; niet allerlei gevoelens van scherpe pijn en boosheid in mij opkomen.

Ik ben meer vergeven dan …
Maar wat mij bovenal geholpen heeft in het leren vergeven, is het lied 'Mercy' van Laura Woodley Osman, en dan met name de eerste twee zinnen van het refrein:
Because …   
‘I’ve been forgiven of more
Than I could ever be angry for
Instead of judgement
I choose mercy.’

Oftewel:
God heeft mij meer vergeven dan
dat ik ooit ergens boos over kan zijn.
In plaats van veroordelen
kies ik voor genade.

Het nadenken over deze woorden, als ook het gedicht dat ik erover schreef, hebben mij echt geholpen, en helpen mij nog steeds bij en in elk proces van ‘Vergeven’. 

Citaat
In het boekje staat ook nog een citaat waarvan de schrijver onbekend is, maar dat denk ik alles zegt waarom vergeven zo belangrijk is, namelijk:
‘Als ik iemand vergeef, wordt de ander daardoor niet gerechtvaardigd, maar word ik er wel door bevrijd.’
En is dat is wat met vergeven om gaat, wat het belangrijkste is, dat ik er door word bevrijd.
Nee, het praat niet goed wat de ander zei of deed, maar het zet mij vrij.
Want met niet vergeven hebben we uiteindelijk alleen onszelf.
Voor mijzelf kan ik het het beste omschrijven als 'iets dat mij van binnen opeet, en mij van mijn vrede en vreugde beroofd'. 
En dat brengt mij bij het laatste puntje.

Bolwerken
Ik moest ook nog ergens anders aan denken, namelijk aan onvergevingsgezindheid als een bolwerk.
Even wat gedachten ...
Als ik niet wil vergeven, dan woekert mijn onvergevingsgezindheid in mijn hart en gedachten voort, het gaat mij meer en meer beheersen, en alle gevoelens van boosheid en verdriet worden groter en sterker, en uiteindelijk ontstaat er bitterheid, en als we dat zijn gang laten gaan, ontneemt het ons alle levensvreugde en vrede.
En dit is de manier waarop bolwerken ontstaan.
Het begint vaak ‘klein’, maar het groeit uit tot iets groots als we er niets aan doen.

Een klein zaadje viel onopgemerkt
ergens neer in mijn tuin.
Het ontkiemde, groeide
en kwam voorzichtig tevoorschijn.

Al denkend dat het geen kwaad kon,
liet ik het kleine plantje staan.
Zo groeide het verder en het leek
een leuk boompje te zijn.

Toch, met het verstrijken van de jaren
ontnam het meer en meer datgene
wat de andere plantjes nodig hadden
en zij verdwenen volledig uit het zicht.

Ik vroeg mij af: moest het boompje soms weg?
Ach, dacht ik, het kan nog wel.
Gewoon even wat nieuwe plantjes
en tevreden keek ik naar wat ik had verricht.

Maar op een dag
bleef het donker in mijn huis.
Het boompje was nu een boom
en had al het licht in mijn huis ontnomen.

Nu moest de boom toch echt verdwijnen
en dat had heel wat voeten in de aarde.
Beetje bij beetje werd hij in stukken gezaagd
en door de tuinman meegenomen.

Verdrietig bedacht ik mij dat ik het boompje
eerder weg had moeten halen.
Maar ik heb een nieuwe kans,
dacht ik, bij het naar binnengaan.

Weer terug in mijn huis werd ik begroet
door een zee van licht en warmte.
Ik keek naar buiten
en zag de zon weer aan de hemel staan.                         

Een bolwerk begint maar klein
en je denk misschien;
ach, hoe erg kan dat zijn.
Maar voor je het weet
ontneemt het op Hem je zicht
en moet er voor het weg is
heel wat werk worden verricht.

God heeft ons
de juiste middelen gegeven
om bolwerken te beslechten
in ons leven.
Wees krachtig en sterk in de Heer;
trek Zijn wapenrusting aan.
Zo kun je als de boze komt,
met al zijn listen en bedrog,
fier en sterk blijven staan.

(Uit: Bolwerken van In rust met U - Zie link onderaan)

Zijn er nog mensen die we niet hebben vergeven, of zijn er nog dingen die we onszelf niet kunnen vergeven?
Best belangrijk om onze gedachten daar eens over te laten gaan.

👉 Gewoon doen!

👉 Bolwerken