dinsdag 5 augustus 2025

Een andere kijk op Psalm 23 ...

Eén van de boeken die ik gelezen heb voor de Leeschallenge voor dit jaar, was het boek ‘Undercover voor God’ van Dick Langeveld/Ben Hobrink.
Het boek vertelt het levensverhaal van Dick, die jarenlang in het grootste geheim voor Open Doors achter het Ijzeren Gordijn werkte.
In dit boek staan vele indrukwekkende verhalen van wat hij allemaal heeft meegemaakt, en over de bijzondere ontmoetingen die hij heeft gehad in die jaren.
Een boek dat ik regelmatig weg heb moeten leggen om hetgeen ik las te overdenken of te laten bezinken.
Eén ding echter in dit boek heeft een onuitwisbare indruk op mij gemaakt.
Het is maar een heel klein stukje uit dit boek, maar ik wil het graag -gedeeltelijk in eigen woorden/gedeeltelijk geciteerd, hier delen ter overdenking voor eenieder die het leest.
Ik noem hierbij geen namen, noch waar het was; het is slechts een klein onderdeeltje van een groter geheel, dus als het je raakt, zou ik zeggen, koop het boek, zeer de moeite van het lezen waard.

Ik denk dat ik wel kan zeggen dat Psalm 23 een zeer bemoedigende Psalm is, een Psalm die troost en nieuwe moed geeft, zo is het ook altijd voor mij geweest.
Maar na het lezen van dit boek, dit speciale stukje … nee, Psalm 23 zal voor mij nooit meer hetzelfde zijn.
Ik ga er heel bewust na het weergeven van dit stukje verder niet meer op in, dit zodat eenieder er zelf over kan nadenken en binnen laten komen.
Mag de Heer daarin leiden en zegenen.


‘De HEERE is mijn Herder, mij ontbreekt niets.
Hij doet mij neerliggen in grazige weiden, Hij leidt mij zachtjes naar stille wateren.
Hij verkwikt mijn ziel, Hij leidt mij in het spoor van de gerechtigheid, omwille van Zijn Naam.’
Psalm 23:1-3


Het gaat over een dominee die aan Dick vertelt over een gedachte die hij van God kreeg na een ‘behandeling’ in de gevangenis.
Hij vertelde aan hem dat hij opeens moest denken aan Psalm 23, aan de woorden hier boven, en dat het was alsof God aan hem vroeg waarom Hij Zijn schapen laat grazen en te drinken geeft.
En God liet hem weten dat Hij nu kwam voor de opbrengst.
Deze paar dingetjes gaf de dominee mee aan Dick om daar eens over na te denken.
En dat heeft hij gedaan.
Bij het volgende bezoek deelt hij met deze dominee zijn gedachten erover, welke de dominee vervolgens beaamt.
In de gedachten die Dick deelt met deze dominee, word ik een kant mee opgenomen die ik niet had zien aankomen, en zelf ook niet had kunnen bedenken.

‘Een herder zorgt voor zijn schapen met het doel daar beter van te worden. Hij doet het voor de opbrengst: voor de wol en voor het vlees.’
Hij geeft hierbij aan dat de Here Jezus ons hierin is voorgegaan.
En hij legt uit: De goede daden die Hij op aarde deed, de Woorden die Hij sprak, de genezingen die Hij deed, kun je vergelijken met de wol, maar toen Hij stierf, gaf Hij ook Zijn vlees.

‘De Heer laat ons, Zijn schapen, genieten van grazige weiden, maar wil uiteindelijke wel de opbrengst zien.’
Hij zegt hierover dat zolang wij hier op aarde zijn wol moeten geven, oftewel: ‘ons inzetten en vrucht dragen voor Zijn koninkrijk.’
Het kan echter ook zijn dat we ‘in de gevangenis of met de dood ons vlees moeten geven.’

...



zondag 27 juli 2025

Nieuw huis ...

Dit keer even een klein creatief blogje.
Een gedichtje op een eigengemaakt kaartje.
Inmiddels maak ik al een aantal jaartjes weer zelf kaartjes en heel vaak met een gedichtje erop.
Pinterest is een bron van ideeën voor leuke kaartjes, en vervolgens geef ik er altijd mijn eigen draai aan; ik ben niet zo goed in alles exact namaken, vind ik ook niet leuk ook.
Deze keer plaats ik de twee kaartjes die ik gemaakt heb eens hier op mijn blog, daar het gedichtje op de kaart geheel nieuw is.
Want, hoewel ik al heel wat jaar gedichten schrijf, heb ik niet eerder een gedichtje geschreven met oog op een nieuw huis/verhuizing.
Nu er in korte tijd twee lieve mensen gingen verhuizen ben ik er eens voor gaan zitten, om hen met een kaartje en een speciale zegenbede te feliciteren.

Heer, zegen dit huis
met Uw aanwezigheid.
Dat ieder vertrek
iets uitademt van
Uw tegenwoordigheid.
Opdat elk moment
iets van Uw liefde
zal worden verspreid,
een hart aangeraakt,
opgericht, of verblijd.
Ja, zegen dit huis, o Heer,
met Uw goedertierenheid.

Ps.
Onder vermelding van mijn naam,
mag je altijd mijn gedichtjes vrij gebruiken.

zondag 15 juni 2025

De Kracht van Gebed!

Een speciaal blogje voor op een speciale zondag.

Vandaag is het de Zondag voor de Vervolgde Kerk.
Een jaarlijks terugkerende dag voor alle kerken in Nederland en in Vlaanderen, georganiseerd door OpenDoors.
Deze dag is altijd de eerste zondag na Pinksteren, omdat toen, na de uitstorting van de Heilige Geest, de vervolging begon.
Ik hoop dat jouw gemeente er ook aan mee doet en zo niet, neem eens een kijkje op de website van Open Doors, lees er over en bespreek het in je gemeente om hier ook één zondag per jaar apart voor te zetten.
Hoe mooi is het om -al is het één dag per jaar, een dag te hebben dat alle verschillen en geschillen wegvallen, omdat we met elkaar maar één doel voor ogen hebben: namelijk samen biddend rond onze broers en zussen staan die vervolgd worden.
Immers, ‘Als één lid lijdt, lijden alle leden mee!’ (1 Kor. 12:26a)
En laat het vervolgens zo binnenkomen, je hart zo raken, dat je waar mogelijk, dagelijks de rugdekking wordt voor hen.


>> Opwekking 471 – Heer, raak mijn hart aan 

                       
Hoeveel jaar het inmiddels is, weet ik niet meer, maar al heel wat jaar komen we met een vast groepje vrouwen iedere laatste vrijdag van de maand bij elkaar om speciaal te bidden voor de Vervolgde Vrouwen.
Voorheen waren er vijf verhalen, tegenwoordig nog drie, en hoewel we er na zoveel jaar even aan moesten wennen, is het goed zo, want de ochtenden waren soms heel erg zwaar, zo schrijnend, afschuwelijk huiveringwekkend waren -en zijn, vaak de verhalen.
Er waren met vijf verhalen soms vrijdagen bij dat ik echt zo moe thuiskwam, dat er niets meer uit mijn handen kwam.
Maar ook de drie verhalen hebben soms nog genoeg impact om je de rest van de dag van slag te maken, zo schokkend is het soms.
De prijs die onze vervolgde zusters (en broers) betalen voor hun geloof is heel hoog; vooral als zij zich van de Islam bekeerd hebben tot een volgeling van Jezus.
Daarom bij deze ook een oproep om er eens over na te denken om je aan te sluiten bij één van de Gebedsgroepen voor de Vervolgde Vrouwen, of start er zelf één.
Via de hier onderstaande link kun je er alles over lezen:
>> VrouwenGebedsGroepen

De afgelopen week las ik het boek ‘Undercover voor God’ van Dick Langeveld en Ben Hobrink.
Het is goed om dit soort boeken, boeken over de Vervolgde Kerk/Vervolging te lezen, vooral gezien de tijd waarin we nu leven.
In de laatste jaren komen er steeds meer Kerken/Gemeenten bij waar lijden geen plaats heeft, soms zelfs niet mag zijn; waar men doet alsof ziekte niet hoeft te bestaan en dat iedereen maar genezen wordt.
Ooit heb ik zelfs een bekende buitenlandse voorganger met trots horen verkondigen dat hij nog nooit ziek was geweest; ja, op één keertje na dan, maar dat was zijn eigen schuld, hij had niet goed om zichzelf gedacht.
Ik vraag me werkelijk af hoe al deze kerken kijken en omgaan met de Vervolgde Kerk, met het lijden waarmee deze mensen hebben te maken; met de ziektes en trauma’s die zij oplopen doordat zij voor Jezus hebben gekozen en daarom gevangengenomen worden, gemarteld en ziek worden van de omstandigheden waar ze in verkeren.
Mijn hart huilt hierom, en niet alleen mijn hart, soms lopen de tranen om hun verhalen, om hun pijn en lijden over mijn gezicht, en kijk ik naar boven: ‘Oh God, hoe kunt U dit aanzien? Hoe … …’, om vervolgens mijn hoofd te buigen in verootmoediging en gebed voor hen.

Maar er is ook nog een andere kant, een ander gevaar aan deze kerken en gemeenten met wat ze verkondigen, namelijk dat als de vervolging hier komt, en die gaat zeker komen, is er al een klein beetje, vele mensen het spoor en hun houvast misschien wel kwijtraken, omdat ze niet weten hoe om te gaan met lijden.

In het boek ‘Undercover voor God’ vertelt Dick ook veel over zijn reizen naar Roemenië en Bulgarije nog voor dat ook daar een einde kwam aan het communisme.
Hij zegt het volgende: ‘Na de omwenteling ben ik nog menig keer in Roemenië en twee keer in Bulgarije geweest. In de jaren na de omwenteling kreeg de kerk in die landen te kampen met nieuwe uitdagingen en nieuwe verzoekingen. Veel christenen waren niet voorbereid en daardoor niet opgewassen tegen de verzoekingen die vrijheid met zich meebrengt.
Zijn wij voorbereid en opgewassen tegen de verzoekingen die vervolging met zich mee brengt?

We zullen de lessen van de Vervolgde Kerk hard nodig hebben om te kunnen standhouden als ook hier vervolging komt.’

Wat kunnen de verhalen van onze vervolgde broers en zusters ons helpen om onze ogen op God te richten, onze hulp van Hem te verwachten, zelfs in de moeilijkste omstandigheden.
Zelfs nu er hier nog nauwelijks vervolging is, kunnen hun verhalen en hun getuigenissen ons helpen en bemoedigen.
Laten we toch onze ogen niet sluiten voor de Vervolging die gaande is en die al vele mensenlevens heeft geëist!
Laten we onze ogen toch niet sluiten voor hen die onze broers en zusters in de Heer zijn!
Laten we opstaan en onze plaats naast hen -ook al is dit niet fysiek, innemen door hen te brengen bij de troon van Genade.

‘Denk aan de gevangenen alsof u zelf ook gevangen bent,
en denk aan hen die slecht behandeld worden,
alsof u ook zelf lichamelijk slecht behandeld wordt.’

Hebreeën 13:3

‘En de Koning zal hun antwoorden:
Voorwaar, Ik zeg u:
voor zover u dit voor een van deze geringste broeders
 van Mij gedaan hebt, hebt u dat voor Mij gedaan.’

Mattheüs 25:36,40

Vervolgde en Biddende Kerk

Laten wij die in vrijheid leven
een Biddende Kerk zijn,
die de rugdekking is
voor de Vervolgde Kerk.
Laten wij onze ogen niet sluiten,
dan alleen om te bidden,
opdat zij kunnen volharden,
standvastig zijn en sterk.

Laten wij doen wat Jezus gebood,
en omzien naar hen die lijden;
die vervolgd worden om hun
geloof in ónze Geliefde Heer.
Laten we niet vergeten dat alles
wat we voor hen hebben gedaan,
we vóór Hém hebben gedaan, en
dat dit alles strekt tot Zijn glorie en eer.

‘Hoe zwak is een regendruppel als die op de aarde valt.
Maar als vele druppels verenigd zijn in één stroom
en aldus één lichaam worden,
hoe snel wordt de kracht dan onweerstaanbaar!
Van dien aard is de Kracht van ware eenheid in Gebed.’

Andrew Murray

Mag de Heere ons zegenen met een hart dat hoort, ziet en meelijdt, dat net als het Zijne met ontferming bewogen raakt, en dat zich automatisch buigt en verootmoedigt voor Hem om te bidden voor hen in nood.
‘Heer, raak ons hart aan en maak ons bereid!’

Een gezegende week,
en een liefdevolle groet,
Rita


👉 Open Doors

Je kunt ook de speciale Petitie 'Breek de Stilte' tekenen om een stem te geven aan de miljoenen christenen die door bruut geweld uit Africa zijn verdreven.
Volg de link hieronder en bekijk het filmpje en lees er meer over.
👉 Teken de Petitie


Aanbevolen om te lezen:
👉 Gods smokkelaar
👉 Undercover voor God
👉 Een leven op het Altaar


Indrukwekkende romans om te lezen zijn ook o.a.:
👉 Oog in oog met Jezus
Samaa Habib (met Bodie Thoene)

En de boeken van:

👉 C. Hope Flinchbaugh

woensdag 11 juni 2025

Nog even bij U zijn!


 





Er is weer een nieuwe 'Bemoediging voor de Nacht'.
>> 'Nog even bij U zijn!' n.a.v. Psalm 25:1

Welterusten en slaap lekker straks!

Een liefdevolle groet,
Rita 

dinsdag 10 juni 2025

Verwachtend wachten ...

'Ik verwacht de HEERE, mijn ziel verwacht Hem en ik hoop op Zijn woord.
Mijn ziel wacht op de Heere, meer dan wachters op de morgen, wachters op de morgen.'

Psalm 130:5,6
(*MT voor deze week)

Als ik vanmorgen deze verzen wil memoriseren, gaat het vanzelf over in overdenken …

Ik verwacht de Heere.
Mijn ziel verwacht de Heere.
Eerst is daar dus het verwachten, zowel van mijn ik als van mijn ziel.
Het van mijn ik ervaar ik als van mijn verstand, van daarvoor gekozen te hebben.
Het van mijn ziel ervaar ik als dat mijn hart daarin meegaat; het verlangen naar Hem.

Verwachten …
Ik verwacht …
Mijn ziel verwacht …
Hunkerend uitzien naar … de Heere …: ik zal Hem zeker ontmoeten!

En …?
En ik hoop op Zijn woord.
Nee, geen onzeker verwachten, maar vertrouwend wachten op. 
Hij zal het doen; Hij zal spreken, Hij zal antwoord geven.

Mijn ziel wacht op de Heere.
Meer dan wachters op de morgen.
Wachters op de morgen.
Verwachten betekent vaak ook wachten, bereidt zijn om te wachten, maar in volkomen zekerheid dat het gaat gebeuren, dat je wie je ook denkt te ontmoeten, zal treffen; in dit geval de Heere.
Wachten …
Meer dan wachters op de morgen, ongedurig, verlangend uitziend, hunkerend.
Dan wachters op de morgen …
Dubbel genoemd, dubbele hunkering, dubbel verlangen, ongeduldig, ongedurig, kan niet wachten tot het zover is ...

Als wij de Heer hebben aangeroepen, Hem om raad hebben gevraagd, antwoorden nodig hebben, zijn wij dan ook verwachtend wachtend hopende?

Verwachtend wachten,
vol ongeduld
hopend
op Hem
tot Hij komt
en spreken gaat.

Verwachtend wachten,
ongedurig,
hunkerend
uitzien
tot Hij komt
met Zijn raad.

Verwachtend wachten,
ongedurig en ongeduldig,
hunkerend hopend,
omdat
je weet dát
Hij komen gaat.


* 👉 MT