woensdag 20 augustus 2025

Zelfopoffering en Zelfverloochening ...

Soms zijn er dingen die ik zo belangrijk vind, dat ik een bepaald blogje een enkele keer op meerdere Blogs plaats.
Enkele weken geleden deed ik dit met oog op een blogje over de zondag voor de Vervolgde kerk, nu met oog op iets dat ik las op Internet met het uitdiepen van de woorden ‘zelfopoffering en zelfverloochening.

Vanuit het hoofdstukje ‘Liefde die lijdt’ uit het Dagboek ‘Gods beste Geheimen’ van Andrew Murray word ik bij deze woorden stilgezet.
Ik neem je eerst even mee naar wat hij erover zegt.

De Liefde die die naam waardig is, openbaart zich in een leven van voortdurende zelfopoffering.
De kracht van de Liefde ligt in zelfverloochening.’

Twee kleine zinnetjes met twee grote woorden.
Om de diepte ervan weer eens goed binnen te laten komen, zocht ik deze twee woorden op Internet op, maar dan niet in de context van de Bijbel, maar gewoon op deze twee woorden, om eens te kijken wat erover gezegd wordt.
En hoe goed dat is om soms te doen, dat bleek vandaag maar weer eens.
Waar ik eerst van AI een uitgebreide beschrijving krijg en vervolgens van Encyclo.nl, is het de derde die mij in de pen doet klimmen.

Twee indringende beschrijvingen van De Steven Training die de werkelijke betekenis van deze woorden compleet onderuithalen, en in een verkeerd daglicht stellen.
1) Zelfopoffering: jezelf opofferen ten koste van jezelf!
Jezelf opofferen is een onbalans tussen geven en ontvangen. Zelfopoffering gaat ten koste van jezelf. Dat is een valkuil en wat anders dan dienstbaarheid.
2) Zelfverloochening: valkuil of deugd? Wat denk jij?
Jezelf verloochenen betekent dus dat jij jezelf ontkent, afwijst, negeert of niet erkent. Wie zichzelf verloochent, zet zichzelf aan de kant, cijfert zichzelf ...

Dit zijn slechts de koppen die in beeld komen als je deze twee woorden opzoekt, maar als je dan vervolgens ook nog naar de Website gaat, word je geconfronteerd met dingen die zo indruisen tegen wat de Here Jezus met deze woorden heeft bedoeld, dat ik niet anders kan dan er een blogje aan wijden.
Als het plaatje dat bij het artikel over zelfverloochening er niet had bijgestaan, en de schrijver ook niet begonnen was over het hoe het christelijk geloof dit woord ziet, als ook met het oog op ‘je naaste liefhebben als jezelf, zou ik misschien de goede punten eruit gehaald hebben en meer niet.
Maar nu …

Het eerste waar mijn oog op valt als ik het artikel over zelfverloochening open, is het plaatje van de Barmhartige Samaritaan, en wat er naast staat doet mij vervolgens het gehele artikel lezen, benieuwd als ik ben wat erover gezegd wordt.
Is de schrijver dan een christen?
Wordt dit vanuit christelijk oogpunt geschreven?
Vanwege copyright neem ik niets over van dit artikel maar geef je even de links naar beide artikelen, zodat je ze zelf in het geheel kunt lezen, wat eigenlijk wel handig/goed is om te doen voor je hier verder leest.

👉 Zelfverloochening 

👉 Zelfopoffering 

Nu wil ik beide artikelen beslist niet onderuithalen, want er staat heel veel in wat zeker belangrijk is om eens over na te denken, alleen net die paar woorden die hij schrijft met oog hoe het christelijk geloof deze woorden uitlegt en bedoelt, staan haaks op hoe het werkelijk is, hoe de Bijbel, hoe de Here Jezus! dit bedoelt.
Het mag dan misschien zo zijn dat het door sommige christenen verkeerd wordt uitgelegd of geïnterrumpeerd, maar dat is wat anders dan als je iets aangeeft vanuit het christelijk geloof wat in het geheel niet waar is.

Zelfverloochening en zelfopoffering buiten de Here Jezus om, gaat geloof ik inderdaad uiteindelijk ten koste van een mens in alle facetten.
Maar in het christelijk geloof kun je niets buiten de Here Jezus om doen!
Wie de Here Jezus aan de kant schuift, Hem uit Zíjn woorden haalt, haalt de essentie van het christelijk geloof eruit, en maakt het tot niets anders dan een waardeloos, nietszeggend en niets veranderende religie en een dood geloof.

Als de Here Jezus in Mattheüs 16:24 zegt, dat je jezelf moet verloochenen, je kruis opnemen en Hem volgen, zegt Hij dat tegen diegenen die achter hem aan willen komen, oftewel tegen hen die van Hem zijn gaan houden, die Zijn offer van verlossing en redding hebben aangenomen en Hem nu willen dienen.
Voor hen geldt Galaten 2:20 – ‘Ik ben met Christus gekruisigd; en niet meer ik leef, maar Christus leeft in mij; en voor zover ik nu in het vlees leef, leef ik door het geloof in de Zoon van God, Die mij heeft liefgehad en Zichzelf voor mij heeft overgegeven.’
Ja, dan leggen we inderdaad ons eigen leven af, maar we staan op in de Overwinning die Hij voor ons heeft behaald!!
Ja, we verliezen onszelf, ons eigen ik, maar staan op in een nieuw leven, een nieuwe mens, omdat Hij, de Koning der koningen, ons heeft bekleed met de mantel der Gerechtigheid, en ons heeft gemaakt tot zonen en dochters van de Allerhoogste!
Koningskinderen!
Ons leven wordt een leven van: ‘Heer, wat wilt U dat ik doen zal’, en niet uit verplichting, niet omdat wat wij denken, willen, verlangen … er niets meer toe doet, nee, maar omdat we van Hem houden om wat Hij voor ons heeft gedaan en wij in Zijn voetspoor willen wandelen!
We verliezen niet onze eigenwaarde, we verliezen niet wie we zijn, het is geen kwestie van dat ons leven geen waarde heeft, maar we komen juist ten volle tot ontplooiing, tot zoals Hij ons heeft bedoeld te zijn!
We worden juist compleet!

En je naaste liefhebben als jezelf?
Het is het tweede gebod, niet het eerste!
Mattheüs 22:37-40 – ‘Jezus zei tegen hem: U zult de Heere, uw God, liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel en met heel uw verstand. Dit is het eerste en het grote gebod. En het tweede, hieraan gelijk, is: U zult uw naaste liefhebben als uzelf. Aan deze twee geboden hangt heel de Wet, en de Profeten.’
De Here Jezus heeft ons voorgeleefd, ons getoond hoe dit moet, en wat dit betekent.
Nergens in de Bijbel lezen we dat de onze naaste moeten liefhebben ten koste van onszelf, integendeel juist, alleen wij mensen slaan soms door in het doen van dingen, of lezen niet goed, of misschien wel helemaal niet (zelf) wat Gods Woord hierover zegt. 

Als we kijken naar het leven van de Here Jezus, dan zien we dat Hij te midden van alle drukte steeds opnieuw de eenzaamheid opzocht om met Zijn Vader alleen te zijn.
Hij hield de sabbat, de dag van rust, die de mensheid bijna heeft verkwanseld.
Hij hield Zich aan de voorschriften die God in Zijn woord heeft gegeven ten aanzien lichaam en geest.
En boven alles: Hij wist wie Hij was! De eniggeboren Zoon van de Allerhoogste God, de Messias, de Christus, de Redder van de wereld!

Hoe duidelijk laat de Here Jezus ons door Zijn leven heen zien dat het belangrijk is om goed voor jezelf te zorgen, en daarmee tegelijk dat het dus ook voor ons heel belangrijk is om goed voor onszelf te zorgen.
En later legt Paulus ook nog de nadruk op het feit dat ons lichaam een Tempel is van de Heilige Geest.
1 Korinthe 3:16,17 – ‘Weet u niet dat u Gods tempel bent en dat de Geest van God in u woont? Als iemand de tempel van God te gronde richt, zal God hem te gronde richten, want de tempel van God is heilig, en deze tempel bent u.’
Zorgdragen voor onszelf is belangrijk, we eren onze Maker daarmee.
Soms kan het inderdaad zo zijn dat er meer van ons gevraagd wordt dan we denken aan te kunnen, maar daarin zal Hij altijd bij ons zijn en ons ondersteunen en helpen; dat beloofd Hijzelf in Zijn Woord.

In de gelijkenis van de Barmhartige Samaritaan gaat de Samaritaan niet aan zichzelf voorbij, hij vergeet niet wie hij is, en hij doet niets wat afbreuk aan hem doet, nee, hij bewijst de ander barmhartigheid.
Ja, het kon gevaar opleveren voor hemzelf, maar dat was een risico wat hij bereid was te nemen.
Hij zorgde voor die arme man, hielp men, bracht hem in veiligheid, en liet geld achter zodat er voor hem gezorgd kon worden, terwijl vervolgens zijn weg ging om te doen wat hij moest doen.
Hij was duidelijk niet vergeten wie hij was en wat hij had te doen.

En zo kunnen wij, met opgeheven hoofd, een leven leren leiden van zelfverloochening en zelfopoffering zonder onze identiteit te verliezen.
Onszelf hebben we prijsgegeven aan Hem die voor ons aan het kruis is gestorven, maar we zijn opgestaan met een nieuwe identiteit die ons niet afgenomen kan worden.
Laten we niet bang zijn voor een leven van zelfverloochening en zelfopoffering!
Laten we ons niet bang laten maken door wat de wereld hierover zegt.
Zie in dit artikel hoe de satan opnieuw een beetje van de waarheid neemt en vermengt met een grote leugen, net als bij Adam en Eva.

Ja, zonder de Here Jezus zijn deze artikelen waarheid, klopt het wel wat er staat, maar met de Here Jezus wordt alles anders.
Even buitenbeschouwing gelaten dat onszelf verloochenen, en onszelf opofferen zoals de Here Jezus zegt, een levenslang leerproces is met vallen en opstaan, en gepaard gaat met lijden.
Maar uiteindelijk zullen we, als we volhouden, door Hem worden opgehaald, en volmaakt en onberispelijk voor Zijn troon mogen staan en met Hem leven in alle eeuwigheid, vol vreugde en blijdschap in vrede.


👉'Quality Time'

👉 'Gods beste Geheimen' van Andrew Murray

dinsdag 12 augustus 2025

Houd moed, mijn ziel!

(Oorspronkelijke titel Hoofdstuk: Distels en mirtebomen)

Gedichten (en enkele gedachten, samenvattende woorden en/of citaten) bij het boekje >> 'Liefde tot het einde' van Susannah Spurgeon.

Hoofdstuk 19 








Jesaja 55:13

‘Voor een doorn zal een dennenboom opgaan, voor een distel zal een mirtenboom opgaan; en het zal den Heere wezen tot een naam, tot een eeuwig teken, dat niet uitgeroeid zal worden.’
SV

‘Voor een doornstruik zal een cipres opkomen, voor een distel zal een mirt opkomen; en het zal de HEERE zijn tot een naam, tot een eeuwig teken, dat niet zal worden uitgewist.’
HSV

Onze God is een liefdevol en genadig God.
Als we terneergeslagen zijn of bedroefd, ontmoedigd, vol zorgen of pijn, hetzij vanwege onze zonden of van buitenaf, dan is Hij daar om ons te leiden naar Zijn barmhartigheid; om beschutting te vinden bij Hem en rust voor onze benauwde, verontruste geest.
Ja, meer nog dan dat.
‘Zijn macht is zo groot, dat Hij juist de dingen die mij verwonden en pijn doen, verandert in middelen van genade en zegen voor mijn hart en leven.’

Moeilijke, pijnlijke, teleurstellende, ja, wat voor negatiefs in ons leven ook, zijn als doornen en distels die ons kwellen.
Maar als God ons Zijn Woord geeft, en Zijn vrede in ons hart komt, verdwijnt dit alles.
De ene keer gelijk, een andere keer duurt het even, maar het komt als we op Hem blijven zien en vertrouwen.
Susannah zegt dan het volgende over de dennenboom/cipres en de mirteboom:
'De ‘bladeren van de dennenboom/cipres’ worden als een zacht tapijt onder vermoeide voeten, en de sneeuwwitte bloesem van de mirteboom en de glanzende bladeren een aangename geur en zoetheid.’

‘Als dat wat schijnbaar kwaad is,
in iets goeds wordt veranderd,
als U de beproevingen van Uw kinderen
in overwinningen verandert
en hun pijn in vreugde –
dan is dit een heerlijk bewijs van Uw medelijden en Uw macht.’

Susannah Spurgeon


Heer, leer ons de noden die komen te beschouwen als wegen en middelen om U te verheerlijken.
Leer ons ze te aanvaarden als toetsingen en beproevingen van ons geloof.
Leer ons, om ze met een onverschrokken hart tegemoet te treden, en om de verlossing van U te verwachten.
Doe ons beseffen dat als alles altijd maar goed zou gaan, er geen doornen en distels op onze wegen zouden zijn, we weinig tot niets van Uw liefde, barmhartigheid en verlossing kunnen proeven. 

– Amen – 

Houd moed, mijn ziel; roem in je zwakheden, zodat de Kracht van Christus in je wone.

Dank U, Vader, dat ik weten mag,
dat wat mij nu teleurstelt,
verdriet doet of pijn,
er is om mij dichter te brengen bij U,
en opdat alles tot vermeerdering
van Uw eer en glorie zal zijn.

Soms zijn onze wegen vol distels en doornen,
lopen we overal krassen op en
worden we aan alle kanten gestoken.
Soms is alles zelfs zo moeilijk en zwaar, dat
het lijkt alsof we niet meer verder kunnen;
alsof we totaal zijn gebroken.

Maar als we in die gebrokenheid
op Hem blijven zien en vertrouwen,
onze hulp van Hem blijven verwachten,
komt de dag dat de distels en doornen verdorren,
en Zijn macht, Zijn majesteit zichtbaar wordt,
zelfs in onze duisterste nachten.

Hij verandert onze pijn in vreugde,
iets kwaads in iets goeds,
en onze beproeving in overwinning.
We leren Hem kennen en zien hoe Hij is;
we zien Zijn wonderbare liefde en genade;
de bewijzen van Zijn ontferming.

Heer, leer mij als er noden komen,
ze te beschouwen als toetsingen
en beproevingen van mijn geloof.
Laat mij ze tegemoet treden met
vertrouwen en een onverschrokken hart:
want U bent God en doet wat U beloofd.

dinsdag 5 augustus 2025

Een andere kijk op Psalm 23 ...

Eén van de boeken die ik gelezen heb voor de Leeschallenge voor dit jaar, was het boek ‘Undercover voor God’ van Dick Langeveld/Ben Hobrink.
Het boek vertelt het levensverhaal van Dick, die jarenlang in het grootste geheim voor Open Doors achter het Ijzeren Gordijn werkte.
In dit boek staan vele indrukwekkende verhalen van wat hij allemaal heeft meegemaakt, en over de bijzondere ontmoetingen die hij heeft gehad in die jaren.
Een boek dat ik regelmatig weg heb moeten leggen om hetgeen ik las te overdenken of te laten bezinken.
Eén ding echter in dit boek heeft een onuitwisbare indruk op mij gemaakt.
Het is maar een heel klein stukje uit dit boek, maar ik wil het graag -gedeeltelijk in eigen woorden/gedeeltelijk geciteerd, hier delen ter overdenking voor eenieder die het leest.
Ik noem hierbij geen namen, noch waar het was; het is slechts een klein onderdeeltje van een groter geheel, dus als het je raakt, zou ik zeggen, koop het boek, zeer de moeite van het lezen waard.

Ik denk dat ik wel kan zeggen dat Psalm 23 een zeer bemoedigende Psalm is, een Psalm die troost en nieuwe moed geeft, zo is het ook altijd voor mij geweest.
Maar na het lezen van dit boek, dit speciale stukje … nee, Psalm 23 zal voor mij nooit meer hetzelfde zijn.
Ik ga er heel bewust na het weergeven van dit stukje verder niet meer op in, dit zodat eenieder er zelf over kan nadenken en binnen laten komen.
Mag de Heer daarin leiden en zegenen.


‘De HEERE is mijn Herder, mij ontbreekt niets.
Hij doet mij neerliggen in grazige weiden, Hij leidt mij zachtjes naar stille wateren.
Hij verkwikt mijn ziel, Hij leidt mij in het spoor van de gerechtigheid, omwille van Zijn Naam.’
Psalm 23:1-3


Het gaat over een dominee die aan Dick vertelt over een gedachte die hij van God kreeg na een ‘behandeling’ in de gevangenis.
Hij vertelde aan hem dat hij opeens moest denken aan Psalm 23, aan de woorden hier boven, en dat het was alsof God aan hem vroeg waarom Hij Zijn schapen laat grazen en te drinken geeft.
En God liet hem weten dat Hij nu kwam voor de opbrengst.
Deze paar dingetjes gaf de dominee mee aan Dick om daar eens over na te denken.
En dat heeft hij gedaan.
Bij het volgende bezoek deelt hij met deze dominee zijn gedachten erover, welke de dominee vervolgens beaamt.
In de gedachten die Dick deelt met deze dominee, word ik een kant mee opgenomen die ik niet had zien aankomen, en zelf ook niet had kunnen bedenken.

‘Een herder zorgt voor zijn schapen met het doel daar beter van te worden. Hij doet het voor de opbrengst: voor de wol en voor het vlees.’
Hij geeft hierbij aan dat de Here Jezus ons hierin is voorgegaan.
En hij legt uit: De goede daden die Hij op aarde deed, de Woorden die Hij sprak, de genezingen die Hij deed, kun je vergelijken met de wol, maar toen Hij stierf, gaf Hij ook Zijn vlees.

‘De Heer laat ons, Zijn schapen, genieten van grazige weiden, maar wil uiteindelijke wel de opbrengst zien.’
Hij zegt hierover dat zolang wij hier op aarde zijn wol moeten geven, oftewel: ‘ons inzetten en vrucht dragen voor Zijn koninkrijk.’
Het kan echter ook zijn dat we ‘in de gevangenis of met de dood ons vlees moeten geven.’

...



zondag 27 juli 2025

Nieuw huis ...

Dit keer even een klein creatief blogje.
Een gedichtje op een eigengemaakt kaartje.
Inmiddels maak ik al een aantal jaartjes weer zelf kaartjes en heel vaak met een gedichtje erop.
Pinterest is een bron van ideeën voor leuke kaartjes, en vervolgens geef ik er altijd mijn eigen draai aan; ik ben niet zo goed in alles exact namaken, vind ik ook niet leuk ook.
Deze keer plaats ik de twee kaartjes die ik gemaakt heb eens hier op mijn blog, daar het gedichtje op de kaart geheel nieuw is.
Want, hoewel ik al heel wat jaar gedichten schrijf, heb ik niet eerder een gedichtje geschreven met oog op een nieuw huis/verhuizing.
Nu er in korte tijd twee lieve mensen gingen verhuizen ben ik er eens voor gaan zitten, om hen met een kaartje en een speciale zegenbede te feliciteren.

Heer, zegen dit huis
met Uw aanwezigheid.
Dat ieder vertrek
iets uitademt van
Uw tegenwoordigheid.
Opdat elk moment
iets van Uw liefde
zal worden verspreid,
een hart aangeraakt,
opgericht, of verblijd.
Ja, zegen dit huis, o Heer,
met Uw goedertierenheid.

Ps.
Onder vermelding van mijn naam,
mag je altijd mijn gedichtjes vrij gebruiken.

zondag 15 juni 2025

De Kracht van Gebed!

Een speciaal blogje voor op een speciale zondag.

Vandaag is het de Zondag voor de Vervolgde Kerk.
Een jaarlijks terugkerende dag voor alle kerken in Nederland en in Vlaanderen, georganiseerd door OpenDoors.
Deze dag is altijd de eerste zondag na Pinksteren, omdat toen, na de uitstorting van de Heilige Geest, de vervolging begon.
Ik hoop dat jouw gemeente er ook aan mee doet en zo niet, neem eens een kijkje op de website van Open Doors, lees er over en bespreek het in je gemeente om hier ook één zondag per jaar apart voor te zetten.
Hoe mooi is het om -al is het één dag per jaar, een dag te hebben dat alle verschillen en geschillen wegvallen, omdat we met elkaar maar één doel voor ogen hebben: namelijk samen biddend rond onze broers en zussen staan die vervolgd worden.
Immers, ‘Als één lid lijdt, lijden alle leden mee!’ (1 Kor. 12:26a)
En laat het vervolgens zo binnenkomen, je hart zo raken, dat je waar mogelijk, dagelijks de rugdekking wordt voor hen.


>> Opwekking 471 – Heer, raak mijn hart aan 

                       
Hoeveel jaar het inmiddels is, weet ik niet meer, maar al heel wat jaar komen we met een vast groepje vrouwen iedere laatste vrijdag van de maand bij elkaar om speciaal te bidden voor de Vervolgde Vrouwen.
Voorheen waren er vijf verhalen, tegenwoordig nog drie, en hoewel we er na zoveel jaar even aan moesten wennen, is het goed zo, want de ochtenden waren soms heel erg zwaar, zo schrijnend, afschuwelijk huiveringwekkend waren -en zijn, vaak de verhalen.
Er waren met vijf verhalen soms vrijdagen bij dat ik echt zo moe thuiskwam, dat er niets meer uit mijn handen kwam.
Maar ook de drie verhalen hebben soms nog genoeg impact om je de rest van de dag van slag te maken, zo schokkend is het soms.
De prijs die onze vervolgde zusters (en broers) betalen voor hun geloof is heel hoog; vooral als zij zich van de Islam bekeerd hebben tot een volgeling van Jezus.
Daarom bij deze ook een oproep om er eens over na te denken om je aan te sluiten bij één van de Gebedsgroepen voor de Vervolgde Vrouwen, of start er zelf één.
Via de hier onderstaande link kun je er alles over lezen:
>> VrouwenGebedsGroepen

De afgelopen week las ik het boek ‘Undercover voor God’ van Dick Langeveld en Ben Hobrink.
Het is goed om dit soort boeken, boeken over de Vervolgde Kerk/Vervolging te lezen, vooral gezien de tijd waarin we nu leven.
In de laatste jaren komen er steeds meer Kerken/Gemeenten bij waar lijden geen plaats heeft, soms zelfs niet mag zijn; waar men doet alsof ziekte niet hoeft te bestaan en dat iedereen maar genezen wordt.
Ooit heb ik zelfs een bekende buitenlandse voorganger met trots horen verkondigen dat hij nog nooit ziek was geweest; ja, op één keertje na dan, maar dat was zijn eigen schuld, hij had niet goed om zichzelf gedacht.
Ik vraag me werkelijk af hoe al deze kerken kijken en omgaan met de Vervolgde Kerk, met het lijden waarmee deze mensen hebben te maken; met de ziektes en trauma’s die zij oplopen doordat zij voor Jezus hebben gekozen en daarom gevangengenomen worden, gemarteld en ziek worden van de omstandigheden waar ze in verkeren.
Mijn hart huilt hierom, en niet alleen mijn hart, soms lopen de tranen om hun verhalen, om hun pijn en lijden over mijn gezicht, en kijk ik naar boven: ‘Oh God, hoe kunt U dit aanzien? Hoe … …’, om vervolgens mijn hoofd te buigen in verootmoediging en gebed voor hen.

Maar er is ook nog een andere kant, een ander gevaar aan deze kerken en gemeenten met wat ze verkondigen, namelijk dat als de vervolging hier komt, en die gaat zeker komen, is er al een klein beetje, vele mensen het spoor en hun houvast misschien wel kwijtraken, omdat ze niet weten hoe om te gaan met lijden.

In het boek ‘Undercover voor God’ vertelt Dick ook veel over zijn reizen naar Roemenië en Bulgarije nog voor dat ook daar een einde kwam aan het communisme.
Hij zegt het volgende: ‘Na de omwenteling ben ik nog menig keer in Roemenië en twee keer in Bulgarije geweest. In de jaren na de omwenteling kreeg de kerk in die landen te kampen met nieuwe uitdagingen en nieuwe verzoekingen. Veel christenen waren niet voorbereid en daardoor niet opgewassen tegen de verzoekingen die vrijheid met zich meebrengt.
Zijn wij voorbereid en opgewassen tegen de verzoekingen die vervolging met zich mee brengt?

We zullen de lessen van de Vervolgde Kerk hard nodig hebben om te kunnen standhouden als ook hier vervolging komt.’

Wat kunnen de verhalen van onze vervolgde broers en zusters ons helpen om onze ogen op God te richten, onze hulp van Hem te verwachten, zelfs in de moeilijkste omstandigheden.
Zelfs nu er hier nog nauwelijks vervolging is, kunnen hun verhalen en hun getuigenissen ons helpen en bemoedigen.
Laten we toch onze ogen niet sluiten voor de Vervolging die gaande is en die al vele mensenlevens heeft geëist!
Laten we onze ogen toch niet sluiten voor hen die onze broers en zusters in de Heer zijn!
Laten we opstaan en onze plaats naast hen -ook al is dit niet fysiek, innemen door hen te brengen bij de troon van Genade.

‘Denk aan de gevangenen alsof u zelf ook gevangen bent,
en denk aan hen die slecht behandeld worden,
alsof u ook zelf lichamelijk slecht behandeld wordt.’

Hebreeën 13:3

‘En de Koning zal hun antwoorden:
Voorwaar, Ik zeg u:
voor zover u dit voor een van deze geringste broeders
 van Mij gedaan hebt, hebt u dat voor Mij gedaan.’

Mattheüs 25:36,40

Vervolgde en Biddende Kerk

Laten wij die in vrijheid leven
een Biddende Kerk zijn,
die de rugdekking is
voor de Vervolgde Kerk.
Laten wij onze ogen niet sluiten,
dan alleen om te bidden,
opdat zij kunnen volharden,
standvastig zijn en sterk.

Laten wij doen wat Jezus gebood,
en omzien naar hen die lijden;
die vervolgd worden om hun
geloof in ónze Geliefde Heer.
Laten we niet vergeten dat alles
wat we voor hen hebben gedaan,
we vóór Hém hebben gedaan, en
dat dit alles strekt tot Zijn glorie en eer.

‘Hoe zwak is een regendruppel als die op de aarde valt.
Maar als vele druppels verenigd zijn in één stroom
en aldus één lichaam worden,
hoe snel wordt de kracht dan onweerstaanbaar!
Van dien aard is de Kracht van ware eenheid in Gebed.’

Andrew Murray

Mag de Heere ons zegenen met een hart dat hoort, ziet en meelijdt, dat net als het Zijne met ontferming bewogen raakt, en dat zich automatisch buigt en verootmoedigt voor Hem om te bidden voor hen in nood.
‘Heer, raak ons hart aan en maak ons bereid!’

Een gezegende week,
en een liefdevolle groet,
Rita


👉 Open Doors

Je kunt ook de speciale Petitie 'Breek de Stilte' tekenen om een stem te geven aan de miljoenen christenen die door bruut geweld uit Africa zijn verdreven.
Volg de link hieronder en bekijk het filmpje en lees er meer over.
👉 Teken de Petitie


Aanbevolen om te lezen:
👉 Gods smokkelaar
👉 Undercover voor God
👉 Een leven op het Altaar


Indrukwekkende romans om te lezen zijn ook o.a.:
👉 Oog in oog met Jezus
Samaa Habib (met Bodie Thoene)

En de boeken van:

👉 C. Hope Flinchbaugh