Alleen ...

Gedachten bij Hoofdstuk 6 van het boekje ‘Pluspunt’ van Tineke Tuinder -Krause.
Een schrijfboek over aantrekkelijk ouder worden.

Het is bijna een jaar geleden dat ik wat schreef n.a.v. dit boekje.

En opnieuw moet ik bekennen dat ik het wel een paar keer in mijn handen heb gehad, maar dat ik niet wist wat ik toch met het volgende hoofdstukje aan moest, en ja, dan blijft het liggen.

Soms bekroop me ook het gevoel dat ik misschien maar beter niet met dit boekje had kunnen beginnen, zo oud was en ben ik immers nog niet, en toch …

Ik vind het gewoon fijn om dingen te lezen en er al schrijvend over na te denken.
En, laten we eerlijk zijn, wat nu niet is, kan nog wel altijd komen, en dan is het nooit verkeerd om alvast eens over bepaalde dingen nagedacht te hebben.

Het hoofdstukje voor deze keer gaat namelijk over alleen zijn; hetzij doordat je geliefde is overleden, of omdat je nooit getrouwd bent geweest.

En ja, daar liep ik nu tegenaan.

Ik ben geen weduwe, noch weet ik wat het is om alleen ouder te worden zonder ooit getrouwd te zijn geweest.

Dus hoe zou ik hier ooit iets over kunnen zeggen?

En zo kan ik dus ook op de vragen en de te overdenken gedachten en ideeën geen antwoord geven.

Toch besluit ik om er niet meer voor weg te lopen, want al kan ik niet schrijven vanuit ervaring, ik kan wel in eigen woorden iets delen van wat de schrijfster zegt in dit hoofdstukje, als ook enkele Bijbelteksten die zij geeft, en een mooi citaat,

En misschien kan één van mijn gedichten, ook al zijn ze niet geschreven vanuit ervaring, toch tot troost en bemoediging zijn. 

Jesaja 46:4 

‘Tot uw ouderdom toe zal Ik Dezelfde zijn, 

ja, tot uw grijsheid toe zal Ík u dragen;

 Ík heb het gedaan en Ík zal u opnemen,

Ík zal dragen en redden.’

Van de schrijfster (beknopt en in eigen bewoordingen):

‘Alleen zijn; degene die je lief en dierbaar was is er niet meer, voorbij is het samenzijn en alles wat daarbij hoort.

Nooit getrouwd; maar met het ouder worden, het minder kunnen, het wegvallen van mensen om je heen …, kunnen leegte en stilte je aangrijpen, en je doe afvragen naar de zin van het leven.

En ze wijst op de zegen van het door de jaren geleerd hebben van je openstellen voor wie God op je pad bracht en gesloten en onderhouden vriendschappen.

Hoezeer heeft een mens dit vooral niet nodig als je alleen komt te staan.

Maar ze wijst er ook op dat het nooit te laat is om er anders als nog mee te beginnen als je er voor die tijd geen kans toe hebt gehad.

De mooiste bemoediging vind ik in het laatste dat ze schrijft:

‘Maar blijf bovenal de God van de weduwen en de wezen zoeken, Die jouw lege handen vult met Zijn genade en volheid.’

Psalm 68:5-7

‘Zingt Gode, psalmzingt Zijn naam … Hij is de vader der wezen en de rechter der weduwen,

God in zijn heilige woning; God, die eenzamen in een huisgezin doet wonen, …’

Psalm 37:25 

‘Ik ben jong geweest, ik ben ook oud geworden, maar ik heb de rechtvaardige nooit verlaten gezien, of zijn nageslacht op zoek naar brood. De hele dag ontfermt hij zich en leent uit, en zijn nageslacht is tot zegen.’

Wees maar niet bang!

Nu ben ik alleen.

Mijn huis is leeg.

Geen stem weerklinkt.

Voelbaar is de stilte.

Tastbaar de leegte.

Kwetsbaar de eenzaamheid.

Geen luisterend oor.

Geen arm om mij heen.

Geen warm kloppend hart.

O Heer, het valt mij zo zwaar.

Het alleen zijn, de eenzaamheid.

Het drukt zo op mij neer.

Ik mis zijn stem,

zijn gelach en zijn gemopper.

Alles, alles is nooit meer.

Nooit meer.

Nooit meer.

Wat doen deze woorden pijn.

Nooit meer.

Nooit meer.

Niets zal ooit nog hetzelfde zijn.

Lieve Vader in de hemel,

neem mij toch in Uw armen.

Draag mij waar ik niet kan staan.

Vul mijn hart

met Uw erbarmen.

Zonder u kan ik

alleen niet verder gaan.

‘Mijn lieve kind,

wees maar niet bang.

Want Ik ben altijd bij je.

Kijk maar niet angstig rond,

want Ik ben jouw God.

Ik zal je sterk maken.

Ik zal je helpen.

Ik zal je ondersteunen.

Ik ben je behoud.

Want IK, de Heer,

ben jouw God,

Ik sta jou terzijde.’

Jesaja 41:10,13

'Wees niet bevreesd, want Ik ben met u, wees niet verschrikt, want Ik ben uw God.

Ik sterk u, ook help Ik u, ook ondersteun Ik u met Mijn rechterhand, die gerechtigheid werkt.

...

Want Ik ben de HEERE, uw God, Die uw rechterhand vastgrijpt

en tegen u zegt: Wees niet bevreesd, Ik help u.'

Dank God in alles!

Vandaag weer een blogje van mijn oude Blog.
Deze keer heb ik hem in zijn geheel, zonder enige verandering, overgenomen.
Het gedichtje aan het eind is wel nieuw; de woorden van het eerste coupletje waren na het overnemen van dit blogje gewoon in mijn hoofd, en de rest volgde bijna als vanzelf.

'Dankt God in alles; want dit is de wil van God in Christus Jezus over u.'
1 Thessalonicenzen 5:18
(SV)

Dankbaar zijn.
God danken ongeacht de omstandigheden.
Ik moet bekennen dat me dat niet altijd even makkelijk afgaat en soms lukt het me zelfs helemaal niet.
Dan beheersen de omstandigheden mij zo, dat ik geen woord van dank over mijn lippen krijg.
En als ik het dan toch probeer, Hem toch ga danken, dan weerklinkt het volgende woordje in mijn oren: Huichelaar, huichelaar.
Ik blijf het horen, en terwijl ik diep in mijn hart eigenlijk beter weet, laat ik mij het zwijgen opleggen door dat kleine, vervelende stemmetje in mij.

Dankbaar zijn.
God danken ongeacht de omstandigheden.
Nee, het gaat me niet altijd even makkelijk af, maar de woorden van John G. Mitchell hebben mij wel geholpen om het te leren wel te doen, te kunnen, zij het met vallen en opstaan.

'Danken wanneer je daar eigenlijk weinig voor voelt,

is geen huichelarij, maar gehoorzaamheid.'

Deze woorden zijn gebaseerd op wat er staat in bovenstaande tekst: 'Wees onder alle omstandigheden dankbaar; dat wil God van u in Christus Jezus.' (GNB)
Hoe vaak had ik deze tekst al niet gelezen zonder te beseffen dat het God’s wil is dat ik Hem dank onder elke omstandigheid.
God zegt mij niet dat ik Hem moet danken als ik mij bij bepaalde omstandigheden dankbaar voel, maar dat het Zijn wil is dat ik Hem dank onder alle omstandigheden.
Gevoelens worden niet eens genoemd, die doen er niet toe, want het is een opdracht van God aan mij, aan ons.
Dat betekent dus, dat het nooit huichelarij kan zijn, want als ik Hem dank, dan is dat uit gehoorzaamheid aan Zijn woord.

Daarbij heb ik nog iets ontdekt.
Als ik Hem ga danken voor wie Hij is, ga uitspreken al wat Hij reeds heeft gedaan en nog zal gaan doen, dan verandert er iets in mij.
Dan lijkt het of mijn problemen kleiner worden; mijn gevoelens veranderen, rust en vrede veroveren mijn verontrustte, bezorgde, vermoeide hart.
Nee, er verandert eigenlijk niet per direct iets aan de situatie of de omstandigheid waarin ik verkeer, maar alles komt in een ander perspectief te staan.
Mijn problemen 'worden' kleiner, omdat God centraal komt te staan en níet wat mij bezighoudt of in beslag neemt.
Mijn zicht verplaatst zich van de omstandigheden naar God en door het uitspreken van wie Hij is, ga ik opnieuw beseffen hoe groot God eigenlijk is en hoe machtig.
Dat voor Hem niets onmogelijk is.
Dat Hij zorg draagt voor wat Hem toebehoort.
Geen haar valt immers van mijn hoofd zonder dat Hij het weet!

Danken brengt alles in het juiste perspectief, in de juiste verhouding.
Als ik ga danken, krijgt God de eer die Hem toekomt.
Als ik ga danken, komt er geloof en vertrouwen in mijn hart.
Als ik ga danken, slaat de duivel op de vlucht.
Als ik ga danken, ontvang ik de kracht die ik nodig heb.

Lieve Vader,
dank U wel voor mensen zoals John G. Mitchell, die U gebruikt om mijn ogen te openen voor Uw woord.
Dank U wel, dat U niet opgeeft en tegen mij zegt: 'Kind, het staat er toch zo duidelijk; je kan het toch zelf lezen', maar dat u mijn oog laat vallen op deze woorden, opdat tot mij doordring wat er werkelijk staat.
Dank U wel voor Uw geduld met mij.
Dank U wel voor Uw liefde.
Dank U wel, U bent de Allerhoogste, de Koning der Koningen, de Schepper van hemel en aarde.
U kent en doorgrond mij.
Niets is voor U onmogelijk.
Geen haar zal van mijn hoofd vallen zonder dat U het weet.
Dank U wel, dat ik daardoor mag beseffen hoeveel U om mij geeft en zorg draagt voor mij.
Niets gebeurt buiten u om.
In alles wat er gebeurt, bent U aanwezig en gaat U met mij mee.
Dank U wel, Vader, dat ik nooit alleen sta, wat er ook gebeurt.
Ik prijs Uw grote naam.

- Amen -

God danken in alles,
in elke omstandigheid.
Niet omdat ik het voel,
maar uit pure gehoorzaamheid.

God danken in alles,

in elke omstandigheid.
Tot Zijn glorie en eer,
ja, tot lof van Zijn heerlijkheid.

God danken in alles,
in elke omstandigheid.
Geloof en vertrouwen
worden in mijn hart verspreid.

God danken in alles,
in elke omstandigheid.
Mijn kracht vernieuwt,
verdwenen is hij, die zo misleidt.

Liefde die elkaar ontmoet ...

Het was afgelopen donderdag dat ik een gedeelte las uit de Oppepper van deze week, dat ik erg mooi vond en dit heb ik gistermorgen dan ook op mijn blog geplaats.
(>> Een Be(aan)moediging voor aan het begin van de Dag)
Wat mij vooral aansprak en waardoor ik het gevoel had te moeten delen, was vanwege het kleine verhaaltje waar het stukje mee eindigt en dan in het bijzonder de laatste twee regels:
‘Ze had geleerd dat de eerste aanraking in de ochtend die van Christus moet zijn.
We hebben zijn genezende aanraking nodig voordat we klaar zijn om echt te dienen.’

Vrijdagmorgen las ik uit het Dagboek van Murray.
Een hoofdstukje dat eindigt met zeer indringende woorden, maar waarin ook één zin zat, die gewoon zo binnenkwam bij mij en mijn hart raakte, dat ik wel een gedicht moest gaan schrijven.
‘Christus’ liefde heeft onze liefde nodig waarin deze zich kan openbaren.’

De woorden van het eerste coupletje hadden zich al gevormd in mijn gedachten en vonden in no-time hun weg op het papier.
Hoewel de rest enige tijd vroeg, kwam alles op bijzondere wijze bij elkaar.
Zodanig zelfs, dat ik mij zowaar vergiste in waar het gedichtje nu uit voortkwam toen ik hier een blogje aan wilde wijden en wilde aangeven waar het uit voortkwam.
Het was op dat moment dat ik erachter kwam dat de woorden uit het blogje van gister zich hadden vermengd met wat ik die ochtend las in het Dagboek.
Hoe mooi en bijzonder is dat toch!
Hoe mooi hoe de Heer werkt en samenvoegt!

Het is mijn gebed dat het ook jouw hart mag raken en je doet besluiten om toch de dag -hoe kort het moment ook is, met Hem te beginnen.

Heer,
laat Uw liefde
en mijn liefde
elkaar toch elke dag
ontmoeten;
Uw volmaaktheid
en mijn gebrokenheid
elkaar daar
begroeten.

Genezing zal
mijn hart
en mijn ziel
doorstromen;
nieuwe kracht
en toewijding
daaruit voort
doen komen.

Ja, Heer,
laat Uw liefde
en mijn liefde
elkaar toch elke dag
treffen;
laat mijn ziel
zich toch dagelijks
voor wat ik nodig heb
tot U opheffen.

Het hele citaat van Murray kun je lezen op mijn Blog ‘Quality Time’.

Een Be(aan)moediging voor aan het begin van de dag ...

Uit: ‘For a busy day’ door J.R. Miller
👉 Uit de Oppepper van deze week 

Gebed

Psalm 143:6-12
'O Heer, ik steek mijn handen naar U uit. Ik verlang naar U, zoals droog land naar water verlangt. Antwoord mij gauw, Heer, want ik kán niet meer. Laat me niet in de steek, want dan zal ik sterven.
Laat elke ochtend Uw stem horen als U vol liefde tot me spreekt. Heer, ik vertrouw op U. Laat me weten wat ik moet doen, want ik vertrouw op U. Red me van mijn vijanden, Heer. Ik vlucht naar U toe.
Leer me om te doen wat U wilt, want U bent mijn God. Geef me door Uw goede Geest weer rust en vrede. Red mijn leven Heer, om wie U bent. Red me uit mijn moeilijkheden, omdat U rechtvaardig bent. Dood mijn vijanden, omdat U van mij houdt. Vernietig alle mensen die mij bedreigen. Want ik ben Uw dienaar.'

In het geheim van Uw aanwezigheid
Verberg ik mij elke dag
Daar tegen Uw liefdevolle hart geleund
Hoor ik waarheden die ik graag leren mag
Aardse zorgen kunnen er niet komen
Geen plaats voor onrust bij Zijn tedere aangezicht.
Als Satan komt om te verleiden
Vlied ik direct naar Gods geheime Licht

De lieflijkste bloem heeft zonneschijn en dauw van de hemel nodig om haar schoonheid te vervolmaken en haar leven in stand te houden.
Zo heeft het menselijk leven God nodig.
Een schilderij zonder hemel is onvolledig.
Zo ook sterft een dag op aarde zonder zegen als de hemel niet straalt om hem op te fleuren.
We beroven ons eigen hart en verarmen ons leven als we geen gebruik maken van de hulp en vernieuwing die we door gebed kunnen krijgen. 

Gebed brengt ons in de tegenwoordigheid van God.
Het brengt ons de kracht van Christus, overeenkomstig de maat van onze nood en ons geloof.
Wie zonder gebed leeft, leeft zonder God.
Wie een gebedsleven leidt, wandelt dag en nacht met God.
Hoe meer we te doen hebben en hoe meer de zorgen ons omringen, des te meer hebben we het nodig om onze dagen met gebed te beginnen!
Geen dag zou mogen beginnen zonder het ochtendgebed.
We moeten de aanraking van Christus’ hand op ons leven krijgen om ons kalmte en kracht te geven om verder te gaan.

Er bestaat een verhaal over een christelijke vrouw wier leven vol taken en zorgen was.
Op een morgen was ze ongewoon gehaast geweest met het huishouden voor de dag, en dat was haar duur komen te staan.
Ze had haar geduld verloren en was gekweld en geërgerd geworden.
Haar hart was onrustig en het bleef haar de hele ochtend dwars zitten.

Toen de kinderen naar school waren en haar dringende taken eindelijk volbracht waren, ging de vermoeide vrouw ontmoedigd naar haar eigen kamer.
De dag was zwaar en onbevredigend.
Ze pakte haar Bijbel en las het verhaal van de genezing van de zieke vrouw: ‘Hij raakte haar hand aan en de koorts verliet haar, en zij stond op en diende hen.’
'Als ik die verkoelende, helende aanraking toch eens mocht voelen,' zei ze, 'voordat ik mijn werk ’s ochtends begin, dan zou de koorts ook mij verlaten en zou ik een ware zegen kunnen zijn voor anderen.'
Ze had geleerd dat de eerste aanraking in de ochtend die van Christus moet zijn.
We hebben zijn genezende aanraking nodig voordat we klaar zijn om echt te dienen.

Heer, ga Uw gang …

(Oorspronkelijke titel Hoofdstuk: Tijden van beproeving, het bewijs van liefde)

Hoofdstuk 18

Exodus 20:20a
‘…, vreest niet, want God is gekomen, opdat Hij u verzocht.’
SV

Gehele tekst:
‘Mozes zei tegen het volk: Wees niet bevreesd, want God is gekomen om u op de proef te stellen, en opdat de vreze voor Hem u voor ogen staat, opdat u niet zondigt.’
HSV

Als eerste wil ik een kleine kanttekening plaatsten bij het woordje ‘verzocht’ dat de StatenVertaling gebruikt.
De meeste Bijbelvertalingen gebruiken de woorden ‘op de proef stellen’, wat in mijn ogen heel wat anders is dan ‘verzocht’.
Beproeven is testen, verzoeken (waar het woord verzocht uit voortkomt) is verleiden, in verleiding brengen, en God verzoekt niet.
Jacobus 1:13 - ‘Laat niemand zeggen, als hij verzocht wordt: Ik word door God verzocht. God immers kan niet verzocht worden met het kwade en Hijzelf verzoekt niemand.’
Iets verder op in het hoofdstukje wordt een gedeelte uit Deuteronomium 13:3 aangehaald en ook daar wordt ‘verzoekt’ gebruikt, maar in dit vers is het duidelijker dat het hier niet gaat om in verleiding brengen.

Waar het volk Israël sidderde van angst toen de woorden uit Ex.20:20 tot hen kwamen, vanwege de donderslagen, bliksems, bazuingeschal en de rokende berg, was dat bij Susannah heel anders.
De woorden kwamen tot haar in de vorm van een zacht fluisterende stem in de rust van haar eigen kamer, en ze brachten haar moed en troost in een tijd van grote nood en neerslachtigheid.
Ze ervaarde de woorden ‘Vrees niet!’ als een tedere boodschap, en zag in de woorden ‘want God is gekomen om u op de proef te stellen’, de reden om te vertrouwen.

Dezelfde woorden, maar binnenkomend op een geheel andere manier.
Dezelfde woorden, maar ook vanuit een heel andere omgeving en situatie gesproken.

Susannah wijst erop dat op het moment dat we beproefd worden, of in moeilijkheden komen, onze eerste gedachte niet moet zijn hoe we hier toch zo snel mogelijk aan kunnen ontkomen, of hoe we de pijn die we erdoor lijden, kunnen verzachten, maar hoe we God hierin kunnen verheerlijken, en de les leren die Hij ons wil leren.
En ook dat we ons moeten bedenken hoe groot Zijn liefde wel niet voor ons moet zijn, dat Hij ons waardig acht om de gehoorzaamheid en toewijding van ons hart te onderzoeken.

God beproefde Zijn volk, God beproeft ook ons.
Maar hoe reageren wij?
Hoe gaan wij ermee om?
Volledige overgave of halfhartigheid?

‘De beproeving werd niet weggenomen,
maar mijn ogen werden wel geopend om te zien
dat als die beproeving kwam van de hand van God,
er dan zegen in moest zijn.

De ziel die het gezegende geheim heeft geleerd
om Gods hand te zien in alles wat haar betreft,
kan geen prooi zijn voor vrees.'

Susannah Spurgeon

Laten we niet bang zijn
als ons geloof door God
op de proef wordt gesteld.
Het is namelijk een kans
om Hem te laten zien dat Hij
Degene is Die boven alles telt.

Laten we sterk en dapper zijn
in alles wat ons overkomt, of in
wat God toelaat in ons leven.
Laten we niet op de vlucht slaan
maar bereid zijn de lessen te leren
die Hij ons wenst te geven.

Laten we Zijn liefde voor ons
beantwoorden met toewijding
en gehoorzaamheid.
Opdat ons leven een waar
getuigenis zal zijn tot Zijn lof
en heerlijkheid.