zondag 12 maart 2017

Crime Scene Jeruzalem ...

Vandaag het boek 'Crime Scene Jeruzalem' van Alton Gansky uitgelezen.
Met de laatste hoofdstukken liepen de tranen steeds opnieuw over mijn wangen; al had ik het gewild, ik had ze niet tegen kunnen houden, zo diep komt alles binnen, zoveel pijn ervaar ik met het lezen.

Het is een boek dat al lange tijd onder in mijn boeken- en bladenmand lag, maar waar ik maar niet verder mee kwam.
Ik was er al wel vaker in begonnen, maar steeds legde ik het weer weg omdat het me niet vast kon houden.
Waarom nu wel?
Ik weet het niet helemaal.
Deels zit er achter dat ik nu echt de paar boeken die ik nog steeds heb liggen echt wil lezen, maar het boek raakte me dit keer ook.
De tweede helft weliswaar (veel) meer dan de eerste, maar toch ...



Het boek gaat over Max Odom, een crime scene onderzoeker, die om de één of andere reden (later blijkt wat deze reden is) zich steeds bemoeit met een onderzoek en daar de nodige grenzen overschrijdt, waardoor zijn chef niet anders kan doen dan hem met verlof sturen.
Zijn protest is hevig, hij wil niet (alleen) thuiszitten.
Het enige alternatief dat zijn chef hem kan geven is de plaats innemen van iemand die naar Israël zou gaan om daar een lezing te verzorgen.
En zo vinden we Max in een hotel in Israël, op bed, wachtend op wat slaap, die in eerste instantie maar niet komen wilt.
En dan, dan wordt hij 'wakker'.
Het is zijn telefoon die hem wekt en de receptie die hem vertelt dat zijn chauffeur er is om hem op te halen.
In korte tijd was hij aangekleed en klaar en loopt met zijn koffers met forensische spullen naar beneden, waar men hem zijn chauffeur aanwijst.
Max steekt zijn hand uit en groet zijn chauffeur, Yoshua ben Yoseph.
Ze lopen samen naar de toegangsdeuren waar hij verschillende auto's ziet staan.
Als hij echter de deuren door is, is alles wat hij ziet een onverharde weg waarover een stroom van mannen  en vrouwen te voet voorbijtrekken.
Nee, hij was zijn verstand niet verloren, noch was hij op een filmset beland, hij was nog steeds in Jeruzalem, alleen het Jeruzalem van de eerste eeuw.
Samen met Yoshua gaat hij, vol vragen en onzekerheden, op weg om dat te onderzoeken waarvoor Yoshua hem heeft meegenomen.
Het onderzoek begint in een bovenzaal ...

En zo loopt Max Odom, al onderzoekende, de weg die Jezus is gegaan, vanaf de bovenkamer waar Hij met Zijn discipelen het Laatste Avondmaal vierde, tot in de kamer waar Jezus na Zijn dood verscheen en Thomas Zijn handen liet zien, hem de wond in Zijn zij liet voelen.
En deze weg, met alle ontmoetingen en gesprekken, openen in de eerste plaats de rauwe wond die in hem is, maar ook zijn ogen en vind hij de genezing die hij zo nodig heeft.

Als hij opnieuw gewekt wordt door de telefoon met de mededeling dat zijn chauffeur er is, denk hij in eerste instantie dat hij heeft gedroomd, echter zijn gehavende koffers zeggen wat anders ...


Ik weet niet of het boek nog te koop is, maar mocht je het ooit tegenkomen dan kan ik het je alleen maar aanbevelen om het te kopen en te lezen.
Ik kan me niet voorstellen dat ook maar iemand onbewogen kan blijven bij het lezen van dit boek.
Het is zoals er op de achterkant van het boek staat, een boek dat je niet zomaar naast je neerlegt, en ja, ik geloof ook lang nadat je het uit hebt.
Ik ben dan ook niet in staat om vandaag nog een ander boek uit te zoeken.

2 opmerkingen:

  1. Heerlijk om je zo te kunnen verliezen in een boeiend boek. Hopelijk heb ik hier binnenkort weer de rust voor.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoop ik met jou, Anne, want het is inderdaad heerlijk om zo in een boek op te kunnen gaan en gezegend te worden.

      Verwijderen