vrijdag 24 maart 2017

Vrees de Here ...

‘In de dagen dat Hij op aarde was,  heeft Hij met luid geroep en onder tranen gebeden en smeekbeden geofferd aan Hem Die Hem uit de dood kon verlossen. En Hij is uit de angst verhoord.’

Hebreeën 5:7


Vandaag ging mijn FF  over de angst van Jezus in de Hof van Gethsemané. (onderstreepte stukje van de bovenstaande tekst)
De schrijver van het Dagboekje dat ik met mijn FF gebruik, spreekt over dat deze angst door de Bijbel ook vaak ‘God vrezen’ wordt genoemd en dat dit een gezonde angst is die tot gehoorzaamheid leidt.
Hij zegt ons, dat we ons de angsten eens voor moeten stellen die de satan gebruikt om onze Heer aan te vallen; angsten, die als Hij er aandacht aan had besteed, Hem van gehoorzaamheid zouden hebben weggeleid.
Hij heeft het over de keuze die Jezus had, God vrezen –Hem gehoorzamen en Zich aan Hem onderwerpen,  of alles wat satan Hem nog zou toewerpen; en dat Jezus er voor koos om God in diep ontzag te vrezen en dat wij dat ook zouden moeten doen.

Ik begreep in eerste instantie niet veel van wat de schrijver bedoelde, maar hoe langer ik er over nadacht, hoe meer ik denk dat ik het begin te begrijpen.
En dat is ook de reden dat ik er een Blogpost van maak, omdat ik het niet wil vergeten en omdat er denk ik een hele waardevolle les in ligt met betrekking tot angst.
Iets waar ik nog zo mee worstel van tijd tot tijd.
En met dit stukje en het nadenken erover, werd ik naar drie Bijbelteksten geleid.


De eerste tekst, die al met het lezen van de titel, in mijn hoofd opkwam, was Mattheüs 10:28.
‘En wees niet bevreesd voor hen die het lichaam doden en de ziel niet kunnen doden, maar wees veeleer bevreesd voor Hem Die zowel ziel als lichaam te gronde kan richten in de hel.’

God vrezen.
‘Wees veeleer bevreesd voor Hem …’

In dit woordje ‘vrezen’ ligt een stukje angst, en afhankelijk van, is dit denk ik de gezonde angst, waar de schrijver het over heeft, of ongezonde angst.
Angst is namelijk een ‘gevoel van (dreigend) onheil of gevaar’ (encyclo.nl) en daarom niet fout (hoewel sommigen je wel dat gevoel kunnen geven).
Angst behoedt ons voor dingen die schadelijk voor ons zijn, of doet ons goed nadenken en/of dingen overwegen voordat we iets doen.
Ongezonde angst is angst die escaleert of geëscaleerd is en waardoor men niet meer reëel kan nadenken.
Dingen, waarvoor men helemaal niet bang hoeft te zijn, kunnen niet te overbruggen en te overwinnen obstakels worden.
Gezonde angst kun je ook vertalen met ‘(diep) ontzag hebben voor’.
Als Jezus hier dus spreekt over het ‘bevreesd moeten zijn voor God’ dan bedoelt Hij niet dat we bang moeten zijn voor God Zelf, maar voor de gevolgen van het geen ontzag hebben voor Hem.
Voor de Mount Everest hoef je niet bang te zijn, maar als je geen ontzag hebt voor die berg en hem zomaar wilt beklimmen, zijn de gevolgen desastreus.
Zo is het ook met God; God Zelf is niet Iemand voor wie we bang hoeven te zijn, maar leven zonder ontzag voor Hem eindigt in de hel.
Mensen kunnen ons kwetsen tot in het diepst van onze ziel, mensen kunnen ons lichamelijk en geestelijk kapot maken en/of doden, heel beangstigend, maar God is Degene die gaat over de eeuwigheid en waar onze ziel die doorbrengt, bij Hem, of bij de satan.


Ik ga terug naar de angst van Jezus in de Hof van Gethsemané; angst die de schrijver een gezonde angst noemt omdat het leidt tot gehoorzaamheid; en naar de angsten die de satan heeft gebruikt om onze Heer aan te vallen en die, als Hij er aandacht aan zou hebben besteed, Hem zouden hebben weggeleid van gehoorzaamheid.
En dit brengt mij bij de tweede tekst.
Markus 14:28
‘En Hij zei: Abba, Vader, alle dingen zijn mogelijk voor U; neem deze drinkbeker van Mij weg,  maar niet wat Ik wil, maar wat U wilt.’

Niemand van ons zal ooit zulke grote angsten hebben te doorstaan als Jezus in de tuin heeft moeten doorstaan.
Satan heeft in die tuin Jezus in de meest ondenkbare hevigheid aangevallen, maar vandaag dringt het tot mij door dat Jezus geen enkele angst benoemd, Hij gebruikt alleen de woorden ‘deze drinkbeker’.
Hij had een hele opsomming kunnen maken van alle angsten waarmee de satan Hem aanviel, maar Hij deed het niet; Hij gaf dus deze angsten verder geen aandacht, maar richtte Zich op Zijn Vader, op Degene die bij machte was om alles weg te nemen.

Ik weet niet hoe het bij jou is, maar ik noem dan meestal alle dingen op waar ik dan bang voor ben, of die me belagen.
Stuk voor stuk kan ik ze dan noemen, en eigenlijk, zit ik me te bedenken, dacht ik daar helemaal niet zo verkeerd aan te doen; ik mag Hem toch immers alles zeggen …
Maar als ik dit lees en er over nadenk, kom ik tot het besef, dat ik met het opsommen, ik mezelf vaak nog banger maak, waardoor mijn gebed vaak een nog groter strijdgeheel wordt en ik het soms verlies en dus dingen niet doe, of anders, of …
Het komt er dan dus op neer dat ik mijn angst(en) teveel aandacht geef, waardoor ik inderdaad (vaak) weggeleid wordt van gehoorzaamheid.
Wow, die komt binnen.
Wat een voorbeeld is Jezus opnieuw voor mij!

‘Abba, Vader, alle dingen zijn mogelijk voor U …’
Abba, Vader; ik neem mijn positie in: ik ben Uw dochter/zoon.
Ik erken dat U, Vader God, de Allerhoogste ben, de Almachtige.

‘Neem deze drinkbeker van Mij weg …’ 
Ik hoef niets met name te noemen, U weet alles, ook wat mij zo belaagt, in het nauw drijft, angst aanjaagt, …
Ik geef ‘mijn drinkbeker’ aan U.

‘Maar niet wat Ik wil, maar wat U wilt …’
Gehoorzaamheid.
Luister ik naar mijn angsten en laat ik mij leiden door die angsten, of richt ik mij op Degene die alles in handen heeft, rust ik in Zijn liefde en gehoorzaam ik door op Hem te vertrouwen, dat wat er ook gebeurt, wat Hij ook doet of toelaat, goed is.
Uw wil geschiede.

In de tuin had Jezus een keuze: God, Zijn vader vrezen en gehoorzamen, Zich aan Hem onderwerpen, of al het andere vrezen wat de satan Hem nog zou hebben toegeworpen.
Zo hebben ook wij steeds een keuze: wie of wat vrezen wij, voor wie of wat hebben wij het meeste ontzag?
Willen wij gehoorzaam zijn, en wie willen wij gehoorzaam zijn.


Het woordje vrezen bracht mij ook bij de volgende en tevens laatste tekst.
1 Johannes 4:18
‘Er is in de liefde geen vrees, maar de volmaakte liefde drijft de vrees uit.’
Een tekst, waar ik eigenlijk een beetje een hekel aan had gekregen, doordat hij mij herhaaldelijk voor de voeten werd geworpen als ik worstelde met mijn angsten (deze hebben een oorzaak) en mij daardoor een nog veel slechter gevoel bezorgde, omdat het me ook nog eens confronteerde met het feit hoe onvolmaakt ik dan wel niet was in de liefde en dus hoever van God verwijderd en …
Met andere woorden, hoe fout ik dan toch wel niet (bezig) was.
Maar na van morgen …

‘Volmaakte liefde drijft de vrees uit …’
Als ik naar Jezus kijk, naar Zijn leven en vanmorgen dan in het bijzonder naar Hem in de Hof van Gethsemané, naar Zijn angsten en wat daar gebeurt, dan denk ik dat ik kan zeggen, dat vertrouwen en gehoorzaamheid  ten grondslag liggen aan Volmaakte Liefde.
Jezus vertrouwde Zijn Vader volledig; heel Zijn leven heeft Hij niets anders gedaan dan wat Hij Zijn Vader had zien doen (Joh. 5:19).
En over Jezus en gehoorzaamheid zegt de Bijbel dat Jezus gehoorzaamheid heeft geleerd uit hetgeen Hij geleden heeft. (Hebr. 5:8)
En dan ben ik weer in de Hof van Gethsemané, bij Jezus, Die worstelt en strijdt tot bloedens toe.
Niet Mijn wil, maar Uw wil …
Tot drie keer toe bad Hij hetzelfde gebed …
‘Hoewel Hij de Zoon was, heeft Hij toch gehoorzaamheid geleerd uit wat Hij heeft geleden.’

Vers 18 zegt ons ook nog het volgende:
‘De vrees houdt immers straf in, en wie vreest, is niet volmaakt in de liefde.’
Wie vreest is niet volmaakt in de liefde; vrees houdt verband met straf, en straf volgt op ongehoorzaamheid.
Gehoorzaamheid is dus een sleutel tot de volmaakte liefde, en dus tot een leven zonder vrees.
En daar bij is vertrouwen weer onontbeerlijk, want ja, wie wil en kan er nu iemand 100 % gehoorzamen die hij niet vertrouwt.

‘En Hij kwam voor de derde keer en zei tegen hen: Slaap nu maar verder en rust; het is genoeg, het uur is gekomen; zie, de Zoon des mensen wordt overgeleverd in de handen van de zondaars. Sta op, laten wij gaan; zie, hij die Mij verraadt, is dichtbij.’
Markus 14:41,42

Overgave.
Vertrouwen en gehoorzaamheid.
En ja, Volmaakte Liefde dreef de vrees uit.

Jezus verdiende geen straf; nimmer is Hij Zijn vader ongehoorzaam geweest.
Het is des te meer onvoorstelbaar, dat Hij de straf die wij hebben verdient om onze ongehoorzaamheid, op Zich heeft genomen, zodat het voor ons ook mogelijk is om te leven in en vanuit deze Volmaakte Liefde.


Jezus koos ervoor om God in diep ontzag te vrezen, en Hij kon daardoor de meest gruwelijke weg gaan die voor Hem lag.
Waar kies ik voor; waar kies jij voor?
Wat houd ik mij voor ogen; wat houd jij je voor ogen?
Wie vrees ik?
Wie vrees jij?

GENADE is het laatste woord dat nog in mijn hart opkomt.



dinsdag 21 maart 2017

Ons in alles voorgegaan ...

Vandaag lag de nadruk van mijn FF op het feit dat Jezus slechts drie van Zijn discipelen meevroeg de Hof van Gethsemané in, terwijl de rest achterbleef.
Maar ook op het feit, dat Jezus ook hen achterliet en alleen een eindje verderop ging bidden.
Hij bleef binnen hoorafstand, maar Zijn de strijd ging Hij alleen aan.
Hij had Zijn discipelen wel gevraagd met Hem te bidden en te waken, maar ach, ze waren zo moe, zo moe ...

Vandaag werd ik diep geraakt door het feit dat Hij alleen was in Zijn strijd.
Ja, Zijn Vader was dicht bij Hem, troostte Hem, maar geen mens stond Hem bij.

Soms, misschien wel vaak, zijn ook wij alleen op de momenten dat we juist zo hard een mens naast ons nodig hebben.
We even een arm om onze schouders willen voelen, lieve troostende woorden willen horen, of gewoon iemand die ons vasthoudt en niets zegt.
Maar vaak is er juist op het moment dat we het het hardste nodig hebben gewoon niemand beschikbaar, niemand aanwezig, of ze zijn aanwezig, maar slapen.

Jezus koos ervoor om alleen Zijn strijd aan te gaan.
Hij had wel aan Zijn discipelen gevraagd om met Hem te waken en te bidden, maar de confrontatie met Zijn angst en verdriet ging Hij alleen aan.

Dank U wel, Heer Jezus, dank U wel ...


Slechts enkelen
werden meegevraagd
om met Hem
te bidden en te waken
in het uur van 
Zijn grootste nood.
Maar zij moesten wel
op steenworp
afstand blijven
terwijl onze Heer
Zijn zielenstrijd worstelde
met de dood.

Geliefd kind van God,
bedenk daarom in 
het moeilijkste en 
eenzaamste moment
van je strijd, dat Hij 
je is voorgegaan
en weet hoe je lijdt.

Zo kan Hij 
binnentreden in
de diepste diepte
van jouw nood 
en pijn, en tot troost, 
kracht, moed en sterkte
voor jou zijn.



maandag 20 maart 2017

Jezus, Geliefde van mijn ziel ...

Jezus,
Geliefde van mijn ziel,
niemand heeft meer liefde,
niemands liefde gaat dieper,
niemands liefde is intenser,
dan Uw liefde voor mij.

Jezus,
Geliefde van mijn ziel,
niemands liefde reikt verder,
niemands liefde geeft meer,
niemands liefde is zo omvattend,
als Uw liefde voor mij.

O, de diepte van Uw liefde ...
Open mij 'ogen', Heer,
en doe mij kennen,
doe mij zien,
meer en meer en meer en ...
Opdat mijn leven verandert;
groeit en bloeit,
tot Uw glorie en eer.

Jezus,
Geliefde van mijn ziel ....




Jesus, Lover of my soul



Naar: FF - 20 maart 2017
>> Hooglied 2:8
(NBG spreekt van 'mijn geliefde')
>> Romeinen 8:31-39

vrijdag 17 maart 2017

De ENIGE weg ...

Toen ik net (inmiddels alweer even geleden, want ik heb de hele ochtend steeds problemen met onze internetverbinding) zo bezig was met het stukje voor de 40+ Dagentijd (zie zijkant blog onder FF-First Focus), loopt het even anders dan gewoonlijk, waardoor ik besluit om er een Blogpost van te maken daar het anders voor de zijkant veel te lang wordt.
Maar waar mijn gedachten naar toe geleidt werden is denk ik wel zo belangrijk, dat ik er voor kies om het zo te doen, en niet om het in te korten of maar te laten zitten.
Het begint gewoon allemaal bij Mattheüs 25:40, de tekst voor vandaag …

De woorden die Jezus spreekt in Mattheüs 25:40 ‘In zoverre gij dit aan één van deze Mijn minste broeders hebt gedaan, hebt gij het aan Mij gedaan’ zijn slechts een fractie van het grote geheel.
Het brengt mij bij vers 31 ‘de troon van Zijn heerlijkheid’ en van daar gaan mijn gedachten naar het moment dat Jezus voor het Sanhedrin, voor Kajafas, staat.
Jezus zwijgt in alle talen op de valse beschuldigingen, maar op de ‘vraag’ van deze hogepriester (Mattheüs 26:63) antwoordt Jezus: ‘U hebt het gezegd. Maar Ik zeg u: Van nu aan zult u de Zoon des mensen zien zitten aan de rechterhand van de kracht van God en zien komen op de wolken van de hemel.’
En in Mattheüs 16:27 staat dat ‘de Zoon des mensen zal komen in de  heerlijkheid van Zijn Vader, met Zijn engelen,  en dan zal Hij ieder vergelden naar zijn daden.’
Deze woorden brengen mij dan weer terug bij het grote geheel, namelijk dat alles deel uit maakt en betrekking heeft op het feit dat Jezus eens terug zal komen om ons allen  te oordelen en dat alleen Hij -Zijn lijden en sterven- ons kan redden.

Steeds meer klinken er stemmen in deze tijd die Jezus, Zijn leven, lijden en sterven, afdoen als alleen een mooi verhaal, maar dat het niet echt is gebeurd, en dat we daarmee Hem dus helemaal niet nodig hebben om gered te worden en eeuwig leven te ontvangen.
Steeds meer klinken er stemmen die zeggen dat God liefde en dat Hij in Zijn liefde nooit toe zal staan dat er mensen verloren gaan, en dat dus gewoon iedereen gered wordt.
Steeds meer klinken er stemmen die het bestaan van de hel ontkennen.
Steeds meer wordt Gods woord met voeten getreden en aangepast aan wat ons het beste uitkomt.
Maar Gods woord spreekt duidelijke taal en er mag niets aan worden toegevoegd, noch uit worden weggelaten of aangepast.

We zijn onderweg naar Pasen.
Pasen, waar we terugdenken aan het lijden en sterven van de Here Jezus voor onze zonden, Zijn Opstanding uit de dood, waarmee de overwinning op de satan een feit is, vieren.
En Jezus heeft heel duidelijk gezegd:
 ‘Ik ben de Weg,  de Waarheid  en het Leven.  Niemand komt tot de Vader dan door Mij.’ 
en:
‘Ik ben de Deur; als iemand door Mij naar binnen gaat, zal hij behouden worden; en hij zal ingaan en uitgaan en weide vinden.’
(Johannes 14:6 & Johannes 10:9)

Er is dus geen andere weg, geen andere mogelijkheid, en het zegt ons ook dat het oordeel komt.
‘Kiest dan heden wie gij dienen zult!’
(Jozua 24:15)
Voor of tegen Hem.
Geen keuze maken is ook kiezen, vergeet dat niet!

Hoewel er tegenwoordig nog nauwelijks gesproken wordt over de hel (behalve dan misschien in bepaalde kringen) is en blijft de hel een realiteit.
Ja, God is liefde, maar God is ook een jaloers en rechtvaardig God.
Hij is liefde, maar duldt geen ander naast Hem, of voor Hem in de plaats.
Hij is liefde, maar kan niet voorbij gaan aan onze zonden; onze zonden zullen altijd een blokkade zijn tussen God en ons, tenzij ze ons vergeven zijn door het volbrachte werk van de Here Jezus.
En de Bijbel vertelt ons precies wat een leven in zonde (wat zonde) inhoudt!
God is liefde, ja, maar Hij accepteert niet dat je Hem negeert, of iets of iemand anders boven Hem stelt.
Hem negeren, Jezus niet aannemen als je Verlosser en Zaligmaker, zullen je naar de hel brengen.
Kiezen voor Jezus, erkennen dat je zondig bent en dat je Zijn verlossingswerk aan het kruis op Golgotha nodig hebt om gered te worden, brengt je bij de Vader en in Zijn eeuwige heerlijkheid.

Vind je dat bizar?
Zulke dingen gek voor woorden?
Mag ik je wat vragen?
Als jij getrouwd bent, of verloofd, of misschien zelfs alleen verkering hebt, zou jij het dan accepteren dat je je geliefde moet delen met een ander, of dat je genegeerd wordt, of dat zijn of haar aandacht steeds maar weer op iets of iemand anders gericht is?
Zo ja, dan nog accepteert God dit niet!

Laat je toch niet misleiden door alle leugens van de boze en toets de woorden van je voorganger, dominee, pastor of welke spreker(ster) dan ook aan de Bijbel –Gods eigen onfeilbare woord.
Wees gewaarschuwd!
Nog is er tijd!
Nog heeft God geduld met ons, want Hij wilt echt niet dat er ook maar iemand verloren gaat.
(2 Petrus 3:9)
Maar de enige weg is en blijft Jezus.
Er is, en zal,  nooit een andere zijn!

‘Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft,  opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.’

Johannes 3:16


zondag 12 maart 2017

Crime Scene Jeruzalem ...

Vandaag het boek 'Crime Scene Jeruzalem' van Alton Gansky uitgelezen.
Met de laatste hoofdstukken liepen de tranen steeds opnieuw over mijn wangen; al had ik het gewild, ik had ze niet tegen kunnen houden, zo diep komt alles binnen, zoveel pijn ervaar ik met het lezen.

Het is een boek dat al lange tijd onder in mijn boeken- en bladenmand lag, maar waar ik maar niet verder mee kwam.
Ik was er al wel vaker in begonnen, maar steeds legde ik het weer weg omdat het me niet vast kon houden.
Waarom nu wel?
Ik weet het niet helemaal.
Deels zit er achter dat ik nu echt de paar boeken die ik nog steeds heb liggen echt wil lezen, maar het boek raakte me dit keer ook.
De tweede helft weliswaar (veel) meer dan de eerste, maar toch ...



Het boek gaat over Max Odom, een crime scene onderzoeker, die om de één of andere reden (later blijkt wat deze reden is) zich steeds bemoeit met een onderzoek en daar de nodige grenzen overschrijdt, waardoor zijn chef niet anders kan doen dan hem met verlof sturen.
Zijn protest is hevig, hij wil niet (alleen) thuiszitten.
Het enige alternatief dat zijn chef hem kan geven is de plaats innemen van iemand die naar Israël zou gaan om daar een lezing te verzorgen.
En zo vinden we Max in een hotel in Israël, op bed, wachtend op wat slaap, die in eerste instantie maar niet komen wilt.
En dan, dan wordt hij 'wakker'.
Het is zijn telefoon die hem wekt en de receptie die hem vertelt dat zijn chauffeur er is om hem op te halen.
In korte tijd was hij aangekleed en klaar en loopt met zijn koffers met forensische spullen naar beneden, waar men hem zijn chauffeur aanwijst.
Max steekt zijn hand uit en groet zijn chauffeur, Yoshua ben Yoseph.
Ze lopen samen naar de toegangsdeuren waar hij verschillende auto's ziet staan.
Als hij echter de deuren door is, is alles wat hij ziet een onverharde weg waarover een stroom van mannen  en vrouwen te voet voorbijtrekken.
Nee, hij was zijn verstand niet verloren, noch was hij op een filmset beland, hij was nog steeds in Jeruzalem, alleen het Jeruzalem van de eerste eeuw.
Samen met Yoshua gaat hij, vol vragen en onzekerheden, op weg om dat te onderzoeken waarvoor Yoshua hem heeft meegenomen.
Het onderzoek begint in een bovenzaal ...

En zo loopt Max Odom, al onderzoekende, de weg die Jezus is gegaan, vanaf de bovenkamer waar Hij met Zijn discipelen het Laatste Avondmaal vierde, tot in de kamer waar Jezus na Zijn dood verscheen en Thomas Zijn handen liet zien, hem de wond in Zijn zij liet voelen.
En deze weg, met alle ontmoetingen en gesprekken, openen in de eerste plaats de rauwe wond die in hem is, maar ook zijn ogen en vind hij de genezing die hij zo nodig heeft.

Als hij opnieuw gewekt wordt door de telefoon met de mededeling dat zijn chauffeur er is, denk hij in eerste instantie dat hij heeft gedroomd, echter zijn gehavende koffers zeggen wat anders ...


Ik weet niet of het boek nog te koop is, maar mocht je het ooit tegenkomen dan kan ik het je alleen maar aanbevelen om het te kopen en te lezen.
Ik kan me niet voorstellen dat ook maar iemand onbewogen kan blijven bij het lezen van dit boek.
Het is zoals er op de achterkant van het boek staat, een boek dat je niet zomaar naast je neerlegt, en ja, ik geloof ook lang nadat je het uit hebt.
Ik ben dan ook niet in staat om vandaag nog een ander boek uit te zoeken.

woensdag 8 maart 2017

'Ik geef ...!'

‘Ik geef Mijn rug aan hen die Mij slaan,
Mijn wangen aan hen die Mij de baard uitplukken.
Mijn gezicht verberg Ik niet voor smaad en speeksel.’

Jesaja  50:6


De woorden komen vanmorgen heel diep binnen: ‘Ik geef …’
En daarmee het diepe, diepe besef dat Hij dit vrijwillig deed.
Niemand had macht over Hem; niet degenen die Hem gevangen kwamen nemen, niet de Hoge Raad, niet het Sanhedrin, noch Pilatus, noch Herodus, helemaal niemand.
Jezus gaf Zichzelf volledig in elke zin van het woord.
O ja, men had Hem de boeien om gedaan waardoor het misschien leek alsof Hij geen kant meer op kon, maar …

Als Hij wordt weggevoerd en klaargemaakt om gegeseld te worden, is Hij het uiteindelijk Zelf die Zich als het ware ongeboeid omdraait, Zijn rug aan de soldaten toekeert en zegt: ‘Toe maar, sla maar, want elke slag en elke druppel bloed die daardoor vloeit, brengt de Redding van de wereld een stap dichterbij.
En als Zijn baard wordt uitgeplukt, de klodders speeksel van Zijn gezicht afdruipen en de smadelijke leugens Hem om de oren vliegen, staat Hij stil met opgeheven hoofd; ‘Toe maar, laat maar komen, Ik weet waarvoor en waartoe het dient; en daarom buk ik niet, daarom draai Ik mijn hoofd ook niet weg, ontwijk ik niets en spreek Ik geen enkel weerwoord.’

Ik geef!
Ik geef Mijzelf uit liefde en gehoorzaamheid aan Mijn Vader; uit liefde voor jou!
Want:
‘Denk je soms dat Ik Mijn Vader niet te hulp zou kunnen roepen?
Als Ik Hem erom vroeg, zou Hij Me dadelijk bijstaan met meer dan twaalf legers engelen!

Maar hoe zou dan de schrift in vervulling gaan, die zegt dat het zo moet gebeuren?’
Mattheüs 26:53

'Maar dit is uw uur, het uur van de macht van de duisternis.’
Lucas 22:53


‘Ik gaf, omdat Ik zoveel van je houd!’




woensdag 1 maart 2017

40-Dagentijd

Vandaag is de 1e dag van de 40-Dagentijd naar Pasen toe.
Vorig jaar heb ik het boekje 'Vrouwen rond het kruis' gebruikt en dat was heel bijzonder, maar dit jaar wilde ik naast het dagboekje dat ik gebruik, en ook met het oog op mijn  One Word Focus, geen extra dagboekje of kalender gebruiken, maar proberen om in de stukjes van mijn dagboekje iets te ontdekken dat op de één of andere manier heen wijst naar Goede Vrijdag en Pasen, naar wat Hij voor mij -voor ons- heeft gedaan.
Vanuit een diep verlangen nog meer de diepte van Zijn liefde voor mij, -voor deze wereld- te zien.
En opnieuw zijn daarin de woorden die ik vorig jaar schreef mijn gebed:

Leidt mij, Heer,
door Uw Heilige Geest;
maak mijn hart 
ontvankelijk
voor wat U 
wil zeggen 
door alles wat ik 
deze dagen lees.

- Amen -



>> Onderweg naar Pasen
>> Boekinfo - Vrouwen rond het kruis 
Zie ook rechts van mijn Blog onder Labels 'Vrouwen rond het kruis'