Een schrijfboek over aantrekkelijk ouder worden.
En Ik blijf je dragen tot je oud en grijs bent.
Ik heb het gedaan en blijf het doen:
Ik neem je op de schouders,
Ik red je.
(GNB)
... tot in ouderdom ben ik dezelfde,
tot in grijsheid zal ik u torsen,-
zoals ik gedaan heb zo zal ik u dragen,
ik zal u torsen en uitredden!
(NB)
Jesaja 46:4
Jarig zijn als je ouder wordt.
Weer een jaartje erbij …
Het boekje spreekt van een mijlpaal (zo heet ook het 1e hoofdstuk) met ieder jaar dat erbij komt als je ouder wordt, maar ervaar ik dat ook zo?
Is het voor mij een moment van reflectie, van confrontatie of van keuzes?
Hoe ervaar ik het ouder worden?
Zie ik alleen maar deuren dichtgaan of gaan er ook nieuwe deuren open?
En welke rol speelt God in dit alles?
Allemaal vragen bij het eerste hoofdstuk van dit boekje.
Als ik hier mijn gedachten eens goed over laat gaan en alles wat er bij komt kijken eens op een rijtje zet, dan kan ik zeggen dat ik al met al erg blij met het ouder worden.
En het meest blij ben ik met wat ik allemaal heb mogen leren, de rijkdom die de moeilijke, ingrijpende en heftige jaren uiteindelijk toch heeft gebracht.
Verjaardagen zijn daarin voor mij niet zo zeer het moment van reflectie, van confrontatie , noch van keuzes; dat gaat bij mij eigenlijk meer geleidelijk door de tijd heen.
Ik ben een mens van bezinning, van nadenken, van overdenken, en het zijn voor mij meer de momenten als er iets gebeurt dat ik dat doe en niet specifiek met mijn verjaardag.
Eén ding is echter wel goed bij mij binnengekomen met dat ik richting de 50 jaar ging, namelijk dat God ons niet afschrijft als we ouder worden.
Hij geeft zelfs nieuwe dingen om te doen, dingen die we zelf misschien nooit (meer?) had verwacht, of er maar zelfs van had kunnen dromen.
Daarvan ben ik zelf het bewijs
In het jaar dat ik 49 werd, bracht God Caroline van de Vate en mij bij elkaar en samen mochten we een prachtige Kunstdichtbundel uitgeven, en er ontstond een unieke samenwerking tussen ons.
Inmiddels zijn er meer producten van onze hand verschenen, en we verzorgen zelfs, in samenwerking met Martine Lage(muzikant) Vrouwen- en seniorenochtenden/-middagen/-avonden.
En dit is nog maar één ding van wat God in mijn ‘ouderwordende’ leven heeft gebracht en gedaan.
Zeker, bepaalde deuren sluiten als we ouder worden, maar het mooie is, dat er ook nieuwe deuren opengaan.
Nee, niet zomaar vanzelf, maar als we alles bij God brengen, het van Hem verwachten en doen wat Hij ons te doen geeft, dan kan er een wereld voor ons opengaan en ontdekken we misschien gaven en talenten waar we het bestaan niet van wisten.
Als dan ook de vraag uit dit boekje naar mij toekomt van: ‘Welke rol speelt je geloof in God daarbij’, dan kan ik niet anders zeggen dan: de Hoofdrol.
En dit zeg ik niet omdat het zo mooi klinkt, of vroom wil doen, nee, het is gewoon een feit.
En het is ook niet omdat ik zo christelijk en vroom ben, nee, het is simpelweg voortgekomen uit mijn nood en wanhoop.
Weet je, we hebben allemaal een keuze.
Niet als het gaat wat er in ons leven gebeurt, maar wel wat we er (vroeg of laat) mee doen.
Ik kon niets doen aan het feit dat ik jaren aan huis gekluisterd was door onze gezinsomstandigheden; ik kon er niet veel aan doen dat ik hierdoor praktisch geen sociaal leven meer had en een stuk mensenvrees had ontwikkeld, maar toen er herstel begon te komen, had ik wel een keuze of ik thuis bleef zitten, of er mee aan de slag ging.
God reikte mij dingen aan, en aan mij was de keuze of ik er wat mee ging doen of niet.
Ik vond het doodeng, en soms had ik het gevoel dat ik er een hartkwaal aan over zou houden, zo verwrong alles soms van binnen, en toch …
Nog steeds klinkt de belofte die ik God gedaan heb in mijn gedachten: ‘Heer, wat U op mijn pad brengt, dat zal ik doen.’
Sinds die dag heeft God heel wat dingen op mijn pad gebracht.
In het begin wilde ik alleen maar zeggen ‘o, Heer, dat kan ik niet, dat kan ik nooit’, maar mijn belofte aan Hem zorgde ervoor dat ik het wel deed, en zo kwam ik er achter dat ik gaven en talenten had, waar ik het bestaan niet van wist.
Dingen die ik nooit zou kiezen, omdat ik dacht dat het niets voor mij zou zijn, of totaal ongeschikt voor zou zijn, of …
Nou ja, vul alle excuses die we kunnen verzinnen maar in.
Allerlei dingen die ik nu zelfs erg leuk vind om te doen.
Hoe anders is mijn leven geworden.
Rijker, voller, dieper.
En alles wat we hebben meegemaakt, waar ik persoonlijk doorheen ben gegaan, is weer bruikbaar in Zijn koninkrijk om een ander te kunnen helpen.
Het belangrijkste in dit alles om te weten en te blijven onthouden is, dat ik geen dag alleen ben gegaan en zal gaan.
De belangrijkste bemoediging die ik wil doorgeven bij het ouder worden, is de boodschap dat je door God nooit wordt afgeschreven en dat er altijd dingen zullen zijn, die we mogen en kunnen doen en Hij zal daarin voor ons uit en naast ons gaan, tot we Zijn heerlijkheid binnengaan.
Onbegrijpelijk is het te weten dat Hij
mij draagt vanaf mijn prilste begin.
Onvoorstelbaar dat ik mag weten,
dat Hij dat ook altijd zal blijven doen.
Onbeschrijflijk dat ik mag weten,
dat Hij mij zo bemint!
(Naar: Jesaja 46:3b,4)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten