vrijdag 9 oktober 2015

Duizendmaal dank ...

Afgelopen maandagmorgen zijn we met onze VrouwenBijbelstudiegroep het seizoen gestart met het thema ‘Dankbaarheid’.
We maken daarbij gebruik van het boek, de gesprekgids/werkboek en de DVD ‘Duizendmaal dank’ van Ann Voskamp.
De DVD en het werkboek bevatten 5 sessies (hoofdstukken), maar daar het best aardig grote hoofdstukken lijken, gaan we er voor nu vanuit dat we twee keer doen over een hoofdstuk, zodat we niets hoeven te overhaasten of af te rafelen.
We zullen wel zien hoe dit in de praktijk werkt.

De afgelopen twee weken was ik er al aardig ingedoken.
Ik heb het beginstukje van de DVD meerdere keren bekeken en heb daar het één en ander uitgehaald waarvan ik dacht dat het waard was om nog even over na te denken en samen over te praten.
Terwijl ik er zo mee bezig was, leidde God mij naar Jezus, naar Zijn volbrachte werk aan het kruis voor ons; naar Zijn lijden en sterven, Zijn opstanding en terugkeer naar Zijn Vader.
En ik besefte dat daar alleen al ons grootste dankbaarheidspunt lag.
Ik miste dit in het boekje, dat namelijk eigenlijk gewoon begint met dat het belangrijk en waardevol is om oog te krijgen voor de kleine dingen in het leven; de ‘microscopische, vluchtige momenten’ (zoals ze dat zo mooi zegt) waaraan we door de drukte en de hectiek van ons dagelijks leven en bestaan zo snel en makkelijk aan voorbij gaan.
Ik besefte weer opnieuw dat hoe moeilijk ons leven ook kan zijn, hoe zwaar onze omstandigheden, en hoelang dingen soms ook duren, als kind van Hem hebben we altijd en iedere dag een reden om Hem te danken.
Hier ben ik me (helaas) vaak helemaal niet zo van bewust, zeker niet de afgelopen jaren, waarin ik soms alleen maar bezig was met overleven, en zelfs dat was soms al moeilijk genoeg.
Het kijken naar hoe groot en indrukwekkend God is, heeft mij daar echt doorheen geholpen.
En nog steeds is dat iets waar mijn oog op valt als ik in mijn Bijbel lees, en gaat het dan van binnen als het ware gloeien van ‘wauw, dat is mijn God en Vader!’
Natuurlijk waren er zeker ook momenten van dankbaarheid, maar alle moeilijkheden, de pijn, het verdriet, de vermoeidheid … ontna(e)men me vaak het zicht op die kleine momenten, die ‘gewone’ dingen, die als je er oog voor krijgt niet alleen bijzonder blijken te zijn, maar ook je gezichtsveld verlegd van jezelf naar God, naar Jezus.
Het is zo mijn verlangen om meer oog te krijgen voor die ‘gewone’ momenten, voor die kleine dingen, zodat het niet alleen lijkt alsof ik alleen maar oog heb voor hoe groot en indrukwekkend Hij is, maar dat mijn hart zich tegelijk zal gaan vullen (tot overlopen toe) met dankbaarheid bij het zien, het ontdekken en het bewust worden van deze dingen.

Een tekst die mij (opnieuw) ook bewust maakte van het feit dat God ons nog veel meer redenen tot dankbaarheid heeft gegeven, is Efeze 1:4, waar staat:
‘Gezegend zij  de God en Vader van onze Heere Jezus Christus, Die ons gezegend heeft met alle geestelijke zegen in de hemelse gewesten in Christus,  …'
Deze tekst is ook de basis van het lied ‘Count Your Blessings’ van Johson Oatman jr., wat door Johannes de Heer is vertaald in ‘Tel je zegeningen, tel ze één voor één’.
O, wat valt er nog ontzettend veel te ontdekken, wat is er nog ontzettend veel waar ik me bewust van moet/mag worden van de geschenken die God mij(ons) heeft gegeven en geeft, iedere dag opnieuw, en wat verlang ik ernaar om die te ontdekken.


Daarnaast werd ik er ook bij bepaald dat dankbaarheid een opdracht is van God.

Kolossenzen 3:15
‘En laat de vrede van God heersen in uw harten, waartoe u ook in één lichaam geroepen bent; en wees dankbaar.’

1 Thessalonicenzen 5:18
‘Dank God in alles. Want dit is de wil van God in Christus Jezus voor u.’
(Niet voor alle dingen, maar in alle dingen.)

Dankbaar zijn, dankbaarheid tonen, is dus ook gehoorzaam zijn aan Hem, en niet een kwestie van alleen maar voelen of ervaren.
Terwijl als we gaan danken we automatisch uitkomen bij (nou ja, als we geloven), bij Hem.
Hoe bijzonder is het dan ook, dat als ik zo bezig ben met deze dingen, mijn moeder mij ‘toevallig’ de volgende quote van Bonhoeffer  toestuurt:

‘Dankbaarheid zoekt achter de gave de Gever.’

Het ontdekken en bewust worden van ‘alles’ wat God ons heeft gegeven, leidt tot dankbaarheid en dat brengt ons zo weer terug bij Hem, omdat Hij Degene is van wie we alles hebben ontvangen.


Als ik zo terugkijk op het laatste half jaar van mijn leven, naar alle veranderingen, mooie en goede, moeilijke en verdrietige, dan wil ik me richten op de mooie en goede dingen die zijn gebeurd en voorkomen uit alles.
En daarin past dit thema zo mooi.
Ik ben zo benieuwd waar God mij (ons) gaat brengen, ons naar toe gaat leiden, in en op elk gebied van ons leven.
Eén ding weet ik wel, dat Zijn woord waar ik dit jaar mee begonnen ben en het gebed van Toewijding  (zie zijkant van mijn Blog) mijn leven drastisch veranderd heeft en er daardoor ruimte is ontstaan voor nieuwe dingen, waaronder voor dit.
En hoe moeilijk, pijnlijk en verdrietig alles soms ook was, het is goed en vult mij met diepe dankbaarheid naar mijn hemelse Vader.

Het is niet mijn doel om 'Duizendmaal dank' te evenaren, of om ook maar in de voetsporen daarvan te treden, maar wel dat dit mij zal helpen om mij nog dichter bij mijn Vader te komen, meer nog van Hem te zien  en te ontdekken, vooral in de kleine dingen van het leven van alledag.
Dat mijn ogen open zullen gaan voor Zijn geestelijke zegeningen waar Hij mij in Christus mee gezegend heeft en waar mijn ogen nu nog voor gesloten zijn.
Opdat mijn leven meer en meer zal zijn en worden tot Zijn glorie en eer.


Dankbaarheid vult mijn hart,
ja, dwars door- en ondanks
alle moeiten en smart.
Ik zie Zijn trouwe hand,
en weet: daardoor
hield (en houd) ik stand.

Zo kan (en wil) ik verder gaan,
mijn hart en oog gericht op
wat Hij voor mij heeft gedaan.
En ik verlang nog meer te zien
van die geweldige God en Vader
die ik dien.

Ik dank, U, Vader, ik prijs Uw Naam!
Ik dank U, Jezus, ik prijs U, Heer!
Voor al Uw zegeningen en genade
breng ik U mijn dank, lof en eer!

- Amen -


Geen opmerkingen:

Een reactie posten