zondag 30 november 2014

Be born in me!
Word geboren in mij!



Maria, een gewone vrouw, maar door God uitgekozen om de moeder te worden van Zijn Zoon, onze Heer Jezus Christus.
Maria, een vrouw waarvan de Bijbel zegt dat zij ‘de gunst van de Heer geniet; genade heeft gevonden in de ogen van God’.
Maar ook een vrouw, die ongeacht wat de mensen wel niet zouden zeggen, zei: ‘Mij geschiede naar Uw wil’.
Een vrouw, die God te ruimte gaf om Zijn plan door haar heen tot uitvoering te brengen.
Ja, ze was verward en bang, maar toch zei zij: ‘Ik zal de Here dienen. Wat u gezegd hebt, laat dat met mij gebeuren.’

Be born in me!
Word geboren in mij!

Zoals Jezus geboren is in Bethlehem, zo wil Hij ook geboren worden in onze harten en daarin wonen.
Zoals God Maria’s moederschoot koos, zo kiest Hij ook ons hart.
Mijn hart!
Jouw hart!

We hoeven er niet een hooggeplaatst iemand voor te zijn, een bepaalde functie voor te hebben, of van alles en nog wat gepresteerd te hebben.
We hoeven niet heldhaftig te zijn, stoer, sterk, of onbevreesd.
We hoeven ook niet rijk te zijn of geleerd, noch hoeven we eerst allerlei dingen bereikt of gedaan te hebben.
Alles wat Hij vraagt, is een hart dat bereid is Hem te ontvangen.
Een hart waarin Hij geboren mag worden.

Make my heart Your Bethlehem.
Be born in me!
Maak mijn hart Uw Bethlehem!
Word geboren in mij!


Be still  Be Amazed
HEER, U kiest mij uit?
U bent blij met mij?
Maar, ik heb U niets te bieden;
hebt U het werkelijk tegen mij?

Ik begrijp het niet;
mijn hart is vol verwarring.
Hoe is het mogelijk dat U
mijn hart kiest tot Uw woning.

Ben ik nu aan het dromen?
O, laat het mij toch zien!
'Mijn kind, Ik kies jou;
Ik heb jou gezien!'

Heer, hier is mijn hart;
maak het tot Uw Bethlehem.
Word geboren in mij;
ik wil luisteren naar Uw stem.


Be still  Be Amazed
Dag 26

vrijdag 28 november 2014

Houd jij je maar zo vast aan Mij.

>> Foto: Michael Klapwijk

Vandaag ben ik de hele dag een beetje uit mijn doen.
Vanmorgen rond vijf uur werd ik wakker, al kan ik niet precies zeggen of het nu door mijn man kwam die eruit ging, of door de vreemde lucht die mijn neus prikkelde.
In ieder geval drong het niet echt tot mij door in eerste instantie, maar nadat mijn man naar beneden gegaan was en de vreemde luncht tot mij doordrong als een brandlucht, ging ook ik maar mijn bed uit.
Als ik door de luxaflex even naar buiten kijk, lijkt het alsof er een zeer dichte mist hangt, alleen de brandlucht doet mij iets anders vermoeden.
Beneden gekomen zie ik dat mijn man achter buiten staat en als ik mij bij hem voeg zien we samen dat er brand is bij het huis op de hoek.

Van slapen komt niet veel meer en als ik later de foto’s zie op 112 Barneveld, dan schrik ik van de enorme ravage.
Ja, de bewoners en hun kinderen zijn  safe; ze hadden niet later wakker moeten worden hoorde ik later die dag, want anders …
Natuurlijk is het het belangrijkste dat iedereen veilig is, dat is altijd het eerste dat telt, maar als ik de foto’s bekijk en ’s middags langs het huis loop met het uitlaten van ons hondje, dan kan ik wel huilen.
Ik heb de bewoners al een paar keer voorbij zien lopen, en zag ze ook vanmiddag staan bij de ravage, en mijn hart gaat naar hen uit en mijn gebeden naar omhoog.

Soms vind ik het maar bar lastig dat dingen zo heftig binnenkomen en me zo diep raken.
Soms wilde ik dat het anders was, zodat ik er niet zo van slag zou raken.
Aan de andere kant doen deze dingen me wel bidden; het enige dat ik op dit moment voor dit gezin kan doen.
Het huis zal zeker nog vier tot zes maanden onbewoonbaar zijn.

Verwondering is vandaag dus wel één van de laatste dingen die ik ervaar of voel.
Vanmiddag was ik er al over aan het nadenken, maar …
Ik bekeek wat foto’s op de site van mijn oudste zoon in de hoop dat er een bepaalde foto bij zou zitten die mij vandaag zou raken en mijn gedachten en gevoelens een beetje konden veranderen, maar steeds dook het beeld van die vernielde benedenverdieping in mij op.
Als ik dan vanavond opnieuw achter mijn laptop kruip, en nog een laatste blik werp op de site van mijn zoon, raakt ineens bovenstaande foto mij.

Het is het handje van mijn kleindochter rond de pink van haar vader.
Ze is inmiddels alweer bijna drie jaar, maar welk een verwondering en ontzag ervoer ik bij haar geboorte.
Het wonder van een nieuw leven, maar ook de verwondering over het voor het eerst oma worden, en over mijn zoon die nu zelf vader is.
Verwondering met een enorm gevoel van liefde voor zowel de vader als dit kleine meisje; dat je toch zoveel van iemand houden kan. (ik houd ook van mijn schoondochter, maar de gevoelens als je zoon voor het eerst vader wordt …)
Verwondering over dit kleine handje dat de pink van haar vader omsluit.

En dan is er vandaag toch nog een gevoel van verwondering, omdat God mij juist nu bij deze foto brengt.
Het is alsof God met deze foto tegen me zegt: ‘Houd jij je maar zo vast aan Mij.
Houd je vast aan Mij; vertrouw Mij en vertrouw op Mij; bij Mij ben je veilig. Hoe onveilig de wereld om je heen soms ook is, Ik zorg voor jou.'

Nee, het wil niet zeggen dat er niets kan of zal gebeuren, er geen tegenspoed of tegenslagen zullen zijn, moeiten of zorgen, maar wel Iemand aan wie je je vast kunt houden, die je de kracht geeft om door of verder te kunnen gaan.


Be still  Be Amazed
Zoals een vader zich ontfermt over zijn kinderen, zo ontfermt de HEERE Zich over wie Hem vrezen. 
Psalm 103:13

Kan een vrouw haar zuigeling vergeten, zich niet ontfermen over het kind van haar schoot?
Zelfs al zouden die het vergeten, Ik zal u niet vergeten.
Zie, ik heb u in beide handpalmen gegraveerd.
Jesaja 49:15,16a


Be still  Be Amazed
Dag 24

donderdag 27 november 2014

Battle at Kruger

Een paar jaar geleden zag ik onderstaand filmpje voor het eerst; iemand had me er over verteld en het laten zien.
Bij de eerste beelden zat ik behoorlijk op mijn stoel heen en weer te schuiven,want ik kan absoluut niet tegen dit soort beelden.
Ik weet dat het gebeurt, dat het de natuur is; ik weet dat altijd de zwakste of zieke het doelwit is enz., enz., maar hoe het ook zij, mijn hart krimpt ineen bij dit soort beelden en ik kijk ze dan ook maar gewoon niet meer voor mijn eigen gemoedsrust.
Dit keer dwong ik mijzelf om het af te kijken, want er was me verteld dat het goed af zou lopen.
Het zijn bizarre beelden, schokkend, maar die zo eindigen, dat je met open mond van verbazing (of is verbijstering in dit geval een betere woordkeuze?) en verwondering zit te kijken.

Nu ik de beelden al meerdere keren heb gezien, is mijn open mond van verwondering overgegaan in een brok in mijn keel en een hoofd dat zich beschaamd buigt, omdat het filmpje van deze kudde Buffels ons mensen ook een heel belangrijke les leert.

>> Battle at Kruger


Be still  Be Amazed
Zelfs in de dieren heeft God bijzondere eigenschappen gelegd, die duidelijk zichtbaar zijn in deze beelden.
Verwondering om hun sterke saamhorigheid.
Verwondering om hun inzet om dit ene kalf te redden.
Verwondering dat het kalf nog leeft.
Stil en diep ontzag, omdat ik met heel mijn hart geloof dat God ook hierin Zijn hand heeft gehad.
Geen toeval dat deze mensen hier net op dit moment staan te filmen, maar een door God gearrangeerd scenario om ons iets duidelijk te maken.
Verwondering om de manier waarop God ook tot ons mensen spreekt.


Be still  Be Amazed
Dag 23

woensdag 26 november 2014

De wind …

Als ik met m’n kom thee in mijn handen door het raam van mijn kamertje naar buiten zit te staren en na zit te denken over welke dingen mij vandaag verwonderen, valt mijn oog op de blaadjes die buiten door de lucht dwarrelen.
De wind speelt haar eigen spel met de blaadjes; op de ene plaats waait een heel aantal blaadjes op, terwijl op een anders plekje er één blaadje als een ballerina sierlijk door de lucht vliegt, en de bladeren die nog aan de bomen zitten ritselen er rustig op los.
Als ik hiernaar kijk, bedenk ik mij dat God Degene is die de wind beheerst, ook dit rustige schouwspel met zijn pauzes waarin enkel blad beweegt.

Mijn gedachten gaan naar Bijbelteksten (gedeelten eruit) die ik heb gebruikt bij één van mijn gedichten in de bundel ‘Wandelend in Zijn Licht’.

‘Here, mijn God, Gij zijt zeer groot, Gij hebt U met majesteit en luister bekleed. 
U wandelt op de vleugelen van de wind, U maakt de winden tot Uw boden.’
Psalm 104 : 1b,3c,4a
(NBG)

U wandelt op de vleugelen van de wind …
U maakt de winden tot Uw boden …

God, aanwezig in de zachte wind.
De wind, die ook Zijn boodschap doorgeeft.

Het brengt mij automatisch bij een gedeelte uit een heel persoonlijk gedicht*:
‘Voel dat kleine, zuchtje wind?
Dat is de streling van Mijn hand;
een teken van Mijn liefde.
De onzichtbare band.'

God die mij door de zachte streling van de wind als het ware liefkoost en zegt: Ik hou van jou!
Zijn boodschap voor mij (maar ook voor jou) vandaag.


Be still  Be Amazed
U wandelt op de vleugelen van de wind …
U maakt de wind tot Uw boden …

Onzichtbaar,
ongrijpbaar,
en toch voelbaar
en soms hoorbaar …


Be still  Be Amazed
Dag 22

* >> Mijn geliefde Dochter


dinsdag 25 november 2014

Alles wordt nieuw …








… een nieuwe naam zegt iets over een nieuw karakter, nieuwe waarde, nieuwe gunst en een nieuwe toekomst …

Dit citaat kwam ik tegen in het Bijbelstudieboekje* dat we gebruiken met onze VrouwenBijbelstudiegroep.
Het hoofdstuk voor komende keer gaat over een nieuwe naam en wat dat zegt over onze identiteit.
Het hoofdstuk spreekt over het feit dat in de Bijbel God regelmatig namen veranderde, zoals Abram werd Abraham, Saraï werd Sarah, Jacob werd Israël enz..
Hun nieuwe naam zei iets over hun nieuwe identiteit, hun nieuwe toekomst, kijk maar naar de betekenissen van hun nieuwe namen.

Het citaat brengt echter mijn gedachten bij een tekst uit Openbaringen, namelijk Openbaringen 2:17 waar staat:

‘… en Ik zal hem een witte steen geven met op die steen een nieuwe naam geschreven …’

Misschien slaat het wel  nergens op, en zijn mijn gedachten zo krom als het maar zijn  kan, maar toch …

Een nieuwe naam …
= een nieuw karakter; nooit zal ik meer iets verkeerd doen, onvriendelijk zijn, of mopperen, of ruziemaken, of chagrijnig zijn, of …
= nieuwe waarde; alles wat hier op deze aarde waarde had, is betekenisloos geworden, alleen Hij telt nog; zijn in Zijn nabijheid, Zijn aanwezigheid, en Hem eren met harte en ziel, 24/7 …
= nieuwe gunst; we zullen eten van de Boom des Levens, de Levenskroon ontvangen, bekleed worden met witte kleren, de maaltijd gebruiken met Christus …
= een nieuwe toekomst; geen zonde, geen ziekte, geen dood, geen rouw, geen pijn, geen verdriet, geen moeite …


Be still  Be Amazed
‘En ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, want de eerste hemel en de eerste aarde waren voorbij gegaan.
En Hij die op de troon zit, zei: Zie, Ik maak alle dingen nieuw.’
Openbaringen 21:1a,5a

Wij hebben een opname van een concert van Vangelis in Rotterdam (jááááren geleden), en op een gegeven moment is er een prachtig schouwspel, een soort waterballet met/van kraanwagens  op een instrumentaal gedeelte van een nummer.
De zanger van dit nummer wordt gefilmd terwijl hij kijkt naar dit wonderbaarlijke spektakel
Het is ook werkelijk fenomenaal om naar te kijken, maar het gezicht van deze man staat op mijn netvlies gedrukt: zoveel verwondering, een 'haast niet te bevatten zo mooi', zo spectaculair, zo onder de indruk, dat was wat zijn gezicht weerspiegelde.
In woorden nauwelijks te beschrijven, maar voor mij voelt het alsof ik zo zie als ik denk aan wat ons wacht.


Be still  Be Amazed
Dag 21

* Zie: >> Boekinfo

zondag 23 november 2014

Er is liefde in het oog van de storm

In de afgelopen 18 dagen dat ik bezig ben met het 30-dagen 'Be still  Be Amazed'-dagboek zijn er vele dagen bij geweest dat ik echt moest zoeken naar zaken die mij verwonderen.
De eerste keer dacht ik nog bij mijzelf dat dit toch eigenlijk niet klopte, er moesten toch genoeg dingen zijn gedurende de dag die mij zouden moeten verwonderen, maar ik kwam er al snel achter, dat om verwonderd te geraken de stilte ingaan vaak toch wel heel noodzakelijk is.
De drukte en beslommeringen van alle dag ontnemen me toch vaak het zicht daarop.
Toch is het heel bijzonder om hier tijd voor apart te zetten, stil te worden en  op zoek te gaan naar.
Deze momenten zijn heel speciaal geworden, want soms brachten ze mij terug in de tijd en mocht ik mij opnieuw verwonderen over dingen die God heeft gedaan in mijn(ons) leven.
En soms, als ik daarvan iets had kunnen omzetten in woorden, soms in de vorm van een gedicht, dan verwonderd het mij wat het opnieuw (of is het nog steeds?) met mij doet.
Zo geldt dit ook voor het onderstaande gedicht dat ik vanavond tegenkwam.

De titel 'Er is liefde in het oog van de storm' is een citaat uit het boekje 'Schuilen bij God' van Holley Gerth'.*
En het is nu pas, nu ik dit gedicht vanavond weer tegenkom, doorlas en het hier wilde plaatsen, dat ik moet denken aan het beeld dat iemand had bij mijn doop (29-10-2000).
Het was een beeld over een tornado en de rust in het centrum daarvan.
Ik heb het destijds ook uitgeschreven op papier; woord voor woord van het cassettebandje.

'Rita, de Heer geeft mij het beeld van een tornado. 
Zo'n geweldige wind die rondtolt en die een slurf heeft die over de aarde heen raast.
En het merkwaardige is, dat het centrum van die tornado, daar is rust, daar is geen wind.
Maar ik heb het gevoel dat de Heer wil zeggen dat als je in het centrum van Mijn wil bent, dan zul je met Mijn wind over deze aarde gaan en zal je in geweldige rust zijn zijn, maar toch veel presteren voor Hem.'

Ik stond met mijn doop aan het begin van een totaal nieuw leven en avontuur met de Heer, en had nog totaal geen weet (gelukkig) van alle stormen die in mijn/ons leven zouden gaan waaien, laat staan dat juist door deze stormen ik gekomen ben waar ik nu ben.
'Dan zul je met Mijn wind over deze aarde gaan en zal je in geweldige rust zijn zijn, maar toch veel presteren voor Hem.'
Whauw, 14 jaar geleden zag mijn leven er echt heel anders uit.
Het bestond uit mijn gezin en mijn huis, en heel, heel af en toe kwam er  nog een gedichtje (zoals mijn doopgedicht) uit, maar daar hield het ook op.
En nu?
Nu zijn er vele dingen die ik mag doen door en voor Hem.
'Dan zul je met Mijn wind over deze aarde gaan ...; onze Kunstdichtbundel 'Wandelend in Zijn Licht'
is ook de grens over gegaan en ook mijn Blogs vinden hun weg over de grens!

In het centrum van Zijn wil blijven ...
In het centrum -het oog-  van de storm ...


De storm woedt,
regen en wind razen
om mij heen.
Ze bestoken mij,
dreigen mij omver te gooien,
ik strijd,
ik vecht,
ben ik dan alleen?

God, waar bent U,
waar is Uw ondersteunende hand?
Bijna ga ik ten onder,
zonder U houd ik geen stand?!

De regen overspoelt mij,
de wind drijft mij dan weer voor
en dan weer achteruit.
Het gaat maar voort,
er lijkt geen einde aan te komen,
ik strijd,
ik vecht,
mijn schreeuw klinkt luid.

God, mijn Vader, 
waar, waar bent U dan? 
Ik kan niet meer, 
hoort dit alles bij Uw plan?

Dan ineens bevind ik mij in de stilte,
de storm raast onverminderd voort
buiten mij om.
Zoekend kijk ik rond,
verwachtend, hopend,
ik zwijg,
ik luister,
zachtjes klinkt een stem: ‘Kom.'

'Vader, Vader God,
bent U daar?'
Ik kijk omhoog en zie Uw hand;
mijn last lijkt minder zwaar.
Ik ga even rustig zitten
en koester mij in de liefde
van Zijn aanwezigheid.
Zijn Geest herstelt mijn kracht,
geef mij mijn weerbaarheid terug,
ik adem,
ik drink,
ik ben weer klaar voor de strijd.

Abba, mijn Vader,
de storm deed mijn ogen verblinden,
maar in het oog van de storm
deed U mij opnieuw Uw liefde vinden.

Dan is de stilte voorbij,
de wind en regen slaan opnieuw
ruw tegen mij aan.
Vooruit, achteruit,
opnieuw ben ik doorweekt,
ik strijd,
ik vecht,
maar vanuit mijn ooghoek
zie ik Hem naast mij gaan.


Be still  Be Amazed
'U bent met al mijn wegen vertrouwd.
U sluit mij in van achter en van voren, U legt Uw hand op mij!
Dit kennen - het is mij te wonderlijk,
te hoog, ik kan er niet bij.'

Psalm 139:3b, 5,6


Be still   Be Amazed
Dag 19

zaterdag 22 november 2014

Vrede door Zijn woord

Als ik vandaag mijn stukje aan het schrijven ben voor mijn Blog ‘Quality Time’, word ik door het onderwerp bepaald bij de vrede die het lezen en overdenken van Gods woord  mij brengt.
De ene keer meer dan de andere keer, maar ik heb wel gemerkt dat dat aan mij ligt en niet aan Gods woord.

Een aantal jaar geleden, toen ik uit pure wanhoop Zijn woord uit ging schrijven als proclamatie (de ene keer met de wanhopige woorden van David als een gebed, een anderen keer als een statement wat Gods woord zegt over wie Hij is enz.) en het ook hardop uitsprak, gebeurde er iets binnen in mij.
De wanhoop verdween en maakte plaats voor geloof en vertrouwen.
De ommekeer in mijn gevoelens was zo duidelijk voelbaar, dat het mijn kijk en gevoelens  op het woord van God voorgoed heeft veranderd.

Hoe belangrijk het woord van God altijd voor mij is geweest, nu werd Zijn woord mij ook heel kostbaar en dierbaar, en zijn ze een rustpunt voor mij geworden in de hectiek van dit leven, in de drukte van ons bestaan.
Een rustpunt, waarbij Zijn vrede mijn hart binnenstroomt en vult.
En dit is niet meer alleen iets dat ik weet dat gebeurt, maar wat alleen al bij de gedachte eraan, vreugde in mijn hart oproep en mij doet uitzien naar het volgende moment van stilte en alleen zijn met Hem.


Be still  Be Amazed
Nog steeds verwonder ik mij over wat Gods woord met mij doet; verwonder ik mij over de vrede die mijn hart binnenstroomt en vult.
En ik hoop en bid dat die verwondering zal blijven; dat ik het nooit gewoon zal gaan vinden, zodat ik Zijn aanwezigheid zal blijven zoeken vanuit het diepe verlangen om Hem beter en beter te leren kennen, sterk en krachtig te worden door Zijn woord en Zijn diepe vrede, die elk menselijk verstand te boven gaat, mag ervaren.


Be still  Be Amazed
Dag 18

vrijdag 21 november 2014

God spreekt, ook door muziek heen ...






Het is inmiddels een paar jaar geleden dat ik onderstaand nummer van Laura Woodley Osman voor het eerst hoorde, maar nog weet ik de impact die deze drie zinnetjes uit het nummer hadden:

Wallfower come dance with Me
Leftover you're all that I need
Broken one you'll be the queen of My heart

Met name het woordje 'leftover' hakte er bij mij enorm in; overgeblevene, restje.
Dat was precies zoals ik me voelde!
Maar bij Hem is er juist ruimte voor muurbloempjes, voor restjes/overgeblevenen, voor gebrokenen, want Hij kwam om te helen die gebroken zijn.
En Hij zegt:
Kom, dans met Mij!
Jij bent alles wat Ik nodig heb!
Jij bent de koningin van Mijn hart.






Be still  Be Amazed
Van muurbloempje naar Dochter van de Allerhoogste.
Van restje naar Kostbaar, Waardevol en Geliefd.
Van gebroken naar Koningskind.


Be still  Be Amazed 
Dag 17

donderdag 20 november 2014

Herinneringen ...

Terwijl mijn kleindochter even ligt te slapen, blader ik de ‘Stilteglossy’ weer eens door.
Het is alweer even geleden dat ik dit mooie blad doorbladerde en hier en daar wat las.
Vandaag wordt mijn blik gevangen door het woord ‘Begraafplaats’ en de prachtig afbeelding daarbij; ‘Stilte locatie 5’ staat erbij.
‘Een plek om te verstommen’, staat er (o.a.) bij.

Mijn gedachten gaan terug naar mijn kindertijd.
Ik heb geen idee hoe oud ik was, maar ik zat nog op de lagere school, want die was tegenover de begraafplaats.
Ik weet het niet helemaal precies meer, maar ergens, in de diepte van mijn geheugen  ligt een herinnering aan stilte, aan rust, aan een vredig gevoel als ik aan de begraafplaats in mijn geboorteplaats denk.
Mijn herinnering vertelt  mij dat ik daar af en toe kwam en genoot van de stilte en de rust.
Ik heb er geen beeld meer bij, en toch vertelt mijn geheugen mij deze dingen.
Iets vertelt mij ook dat, zo jong als ik was, ik ervoer dat God daar ook was, heel dicht bij mij; zelfs op dat kleine stille paadje dat tussen de begraafplaats en de tuin van de dominee liep.
Nog zie ik mijzelf geknield op de grond in de sneeuw, biddend …
Ik heb geen idee meer waarvoor of waarom, maar de herinnering is daar, en tegelijk ook zo dichtbij …
Verwondering om dit beeld in mijn geheugen; verwondering met een vraagteken.

De begraafplaats in de woonplaats waar ik nu woon, heb ik slechts een enkele keer met een begrafenis bezocht; nooit zomaar eens.
Op de één of andere manier kon ik mij daar nooit toe zetten, hoewel deze herinneringen er altijd zijn, als ik daar kom, maar het voelt niet vertrouwd, zoals in mijn geboorteplaats.
Hoewel het daar ook flink is veranderd, is er nog steeds een klein oud gedeelte dat onveranderd is.

Mijn mooiste herinnering aan deze begraafplaats is de opschrift op een steen die ik las toen we mijn jongste broertje naar zijn laatste rustplaats brachten; het kan ook zijn dat we terugliepen naar de aula, dat weet ik niet meer.
Maar het opschrift zal ik nooit meer vergeten; er stond: ‘Je moet niet wenen, want ik ben naar Jezus henen.’
Welk een troost lagen er in deze woorden, waarvan ik ervoer dat God ze mij had laten zien, en misschien wel speciaal aan mij heeft gegeven, ik weet het niet, maar de steen met dit opschrift heb ik nooit meer terug kunnen vinden toen ik er later naar op zoek ging.

Nu ik zoveel ouder ben, verwonderen mij deze herinneringen.
Verwondert het mij dat ik als kind daar rust en stilte zocht; dat ik God zocht …
Misschien zeg ik het allemaal wel eigenlijk heel verkeerd en moet ik zeggen, dat God mij, zo jong als ik was, zocht.

Er liggen meer herinneringen in mijn geheugen die mij verwonderen.
Herinneringen aan bijzondere dingen die gebeurden, en waarin ik pas jaren daarna ontdekte dat God het was die Zijn hand naar mij uitstrekte, tot mij sprak, mij wilde onderwijzen, mij liet merken dat Hij bemoeienis had met mijn leven.

(... Ik droeg je vanaf je prilste bestaan, Ik nam je op de arm vanaf je geboorte. En Ik blijf je dragen, tot je oud en grijs bent. Ik heb het gedaan en blijf het doen; Ik neem je op de schouders, Ik red je …  - Jesaja 46:3b,4)


Be still  Be Amazed 
Stil worden en je verwonderen over de dingen van je kindertijd, van je jeugd; daarin dan Gods bemoeienis met je leven ontdekken, en je vervolgens weer te verwonderen over het feit dat Hij inderdaad altijd bij je was, en tegelijk weten dat Hij er ook nu is, maar ook altijd zal zijn …
Hoe groot is Hij!


Be still  Be Amazed
Dag 16

woensdag 19 november 2014

Bemoedigende verwondering

Als ik afgelopen week Exodus 3 aan het lezen ben, valt het me ineens op hoe God betrokken is bij de nood van Zijn volk.
Niet dat ik dat niet wist, of nooit eerder gelezen heb, maar ineens springen er met het lezen gewoon een aantal dingen uit die mij stil maken.
Het verwondert mij, hoe zo sommige stukjes van zinnen er nu zo ineens uitspringen …

Vers 7 – Ik heb gezien …
               Ik heb gehoord …
               Ik weet …

Vers 8 – Ik ben gekomen om te bevrijden …
               Ik haal vandaan en breng naar …
       
Vers 9 – … is tot Mij doorgedrongen …
               Ik heb gezien …
               Ik stuur …

Vers 12, 15 – Ik ben er …

Vers 16 – Ik heb Me aangetrokken …
                Ik heb gezien …

Vers 17 – Ik heb besloten …
                Ik zal brengen …

Vers 20 – Ik zal tonen …
                 Ik zal straffen …
                 Ik zal machtige wonderen doen …
                 Ik zal zorgen …

Als ik deze korte zinnetjes nog eens achter elkaar lees, wordt mijn hart niet alleen stil van ontzag, maar ik word ook bemoedigd.
De God van nu is immers nog precies dezelfde als de God van toen!

De God, die de nood van het volk Israël zag en daarop reageerde, is nog steeds dezelfde.
Nog steeds klinken eigenlijk deze woorden:
Ik heb gezien …
Ik heb gehoord …
Ik  weet …
Ik ben gekomen …
Ik haal vandaan en breng naar …
Ik zal tonen …
Ik zal …

Hij zond ons Jezus, Hij zond ons de Heilige Geest.
De belofte van de nieuwe hemel en de nieuwe aarde waar Hij ons door Jezus naar toe zal brengen, ligt er.
Hij zal het doen en dan zal iedereen zien, zijn knie buigen en erkennen dat Hij Heer is!


Be still  BeAmazed 
Eigenlijk heeft deze ‘Be still  Be Amazed' deze keer twee kanten.
Aan de ene kant is er de verwondering over hoe God zo ineens er iets uit laat springen en aan de andere kant dat het tegelijk ook zo enorm bemoedigt.

Als jij het moeilijk hebt, geen uitweg ziet, je pijn en verdriet zo onnoemelijk groot is, je jezelf in slaap huilt, of stille tranen vergiet waarvan je denkt dat niemand ze ziet, jet het soms uitschreeuwt van wanhoop, …; dan wil ik je zo graag bemoedigen met deze bovenstaande woorden.

God heeft je gezien; Hij ziet jou!
Hij heeft je gehoord; Hij hoort jou!
Hij weet van je situatie, je verdriet, je moeiten en zorgen …
Hij heeft jouw lot aangetrokken, en zal je bevrijden.
Hij weet …
Hij heeft gezien …
Hij zal tonen …

In Jezus Zijn al Zijn beloften vervuld!
In Jezus zullen al Zijn beloften worden vervuld!
Daar mogen we naar uitzien, onze hoop op vestigen, op vertrouwen!
Jezus is ons vooruit gegaan!

Nader tot Zijn troon van genade en je zult hulp ontvangen op het juiste moment.
Zie op de Hoop die wacht!
Geloof en vertrouw!
En je zult stil en verwonderd raken om de grote daden van de Heer, om Zijn liefde, keer op keer,  aan ons betoond!


Be still  Be Amazed 
Dag 15

dinsdag 18 november 2014

Speciale vriendschappen

Hoe wonderlijk kan iets lopen.
Toen ik in 2008 begon met mijn eerste Blog op Punt.nl, had ik niet kunnen vermoeden dat daaruit, en later ook door Facebook, speciale vriendschappen kunnen voortvloeien.
De één woont een behoorlijk eind bij mij vandaan (en wij proberen elkaar in ieder geval één keer per jaar te zien), en de ander nog geen half uurtje met de auto, maar beiden betekenen heel veel voor mij, en ik weet dat het wederzijds is.

Regelmatig, vooral als ik zoals vanmorgen bij degene die niet zover weg woont op bezoek ga, bekruipen mij gevoelens van stille verwondering dat God ook op deze wijze mensen bij elkaar brengt.
Ben ik verwonderd over de tijd die we steeds opnieuw te kort komen, doordat er zoveel is waar we samen over kunnen praten.
Ben ik verwonderd over het feit hoe eigen en vertrouwd je je kunt voelen met iemand vanaf de eerste ontmoeting.
Ben ik verwonderd over de liefde die ik in mijn hart voel, zowel voor deze vriendin ‘dichtbij’, als voor mijn andere vriendin verder weg; liefde die er is vanaf het eerste begin, terwijl ik ze niet eens echt kende, behalve van het over en weer schrijven.
Verwondering over wat God heeft gegeven, verwondering, die op de voet wordt gevolgd door dankbaarheid.


Be Still  Be Amazed
Hoe wonderlijk en kostbaar zijn Uw wegen, o God!
Stil en verwonderd is mijn met dankbaarheid gevulde hart.


Be still  Be Amazed
Dag 14

maandag 17 november 2014

Gods 26 bewakers

Hebt u ooit het dringend gevoel gehad dat u voor iemand moest bidden en heb je het dan gewoon op een lijstje vermeld en zei tegen jezelf:
‘Ik zal wel later bidden voor hem?’
Of heeft er ooit iemand jou geroepen en gevraagd:
‘Ik heb het nodig dat u voor me bidt?’

Lees het volgende verhaal; het kan mogelijk de weg tot het gebed veranderen of de manier waarop je bidt.
Een zendeling met verlof vertelt dit waar gebeurde verhaal, toen hij zijn thuiskerk bezocht in Michigan.


Terwijl ik dienst deed in een veldhospitaal in Afrika, reisde ik om de twee weken per fiets door het regenwoud naar een dicht bijzijnde stad voor mijn financiën.
Dit was een reis van twee dagen met een overnachting op een camping halverwege.
Op een van die dagen, kwam ik aan in de stad met de bedoeling geld af te halen in een bank, aankoop medicijnen en dergelijke, om dan daarna een terugreis te maken van twee dagen naar het veldhospitaal.
Bij aankomst in de stad, bemerkte ik dat twee mannen aan het vechten waren met elkaar; één van hen had al ernstige verwondingen.
Ik behandelde zijn verwondingen en ondertussen sprak ik hem over de Heer.
Ik reed nadien dus twee dagen terug, met overnachting op een camping en kwam thuis aan zonder ongevallen of incidenten.

Twee weken later vatte ik mijn dagtaak aan en reed terug naar de stad.
Daar aangekomen werd ik benaderd door de jonge man welke ik verzorgd had.
Hij zei me dat hij op de hoogte was dat ik geld en medicijnen bij me had.
Hij zei: “Sommige vrienden en ikzelf hebben u gevolgd door het regenwoud, wetende dat u moest overnachten.
Wij waren van plan u te vermoorden, uw geld te stelen en uw drugs.
Maar toen we juist uw terrein binnen kwamen zagen wij dat u omgeven werd door 26 gewapende bewakers.
Daarop lachte ik en zei dat ik alleen was op dit terrein om te overnachten.
De jonge man benadrukte zijn woorden en zei dat ook zijn vrienden de 26 wachters hadden gezien en ze zelfs hebben geteld.
Ten gevolge van de aanwezigheid van deze bewakers werden wij bang en hebben u dan maar alleen gelaten.

Be still Be Amazed
Toen ik dit verhaal vertelde in mijn prediking in mijn thuiskerk, stond er plots iemand recht uit de menigte, onderbrak mij en vroeg welke dag dit juist is gebeurd.
Ik vertelde aan de menigte de juiste datum en deze man welke me had onderbroken, vertelde zijn verhaal:
De nacht van het voorval in Afrika, was het hier morgen en ik was mij aan het voorbereiden om golf te spelen.
Toen ik zachtjes tegen de bal kwam met mijn golfstick, werd er mij ingegeven dat ik dringend voor jou moest bidden.
Het werd mij zo sterk ingegeven door de Heer dat ik enkele mannen heb samengeroepen om te bidden in de kerk voor je.
‘Willen alle mannen opstaan welke die dag samen met mij hebben gebeden?’
Alle mannen welke die dag hadden gebeden stonden op.
Deze zendeling was zo verwonderd dat hij zelfs niet wist met hoeveel ze waren.
Toen het aantal mannen werd geteld, kwamen ze aan een aantal van 26.


Dit verhaal is een ongelooflijk voorbeeld hoe de Heilige Geest werkt en beweegt in mensen welke van de Here houden.
Als jij ooit aangespoord wordt om te bidden, doe het dan …… je weet nooit wat het kan betekenen voor deze persoon.


Ooit toegezonden gekregen van 'In Gods veilige handen', maar ben nog steeds iedere keer ontroert en vol verwondering over hoe God werkt.
www.inGodsveiligehanden.nl  


Be still  Be Amazed
Dag 13

zondag 16 november 2014

Verwondering bij een (over)bekende Psalm

Vanmorgen waren mijn man en ik op bezoek in de gemeente van onze zoon en schoondochter.
Hun voorganger sprak  naar aanleiding van Psalm 139:1-18.
Hoewel dit een hele bekende Psalm voor mij is, toch waren er vanmorgen opnieuw punten die gevoelens van verwondering in mijn hart deden opkomen.

‘Hij kent elk detail van ons leven!
Hij bekommert Zich om een ieder van ons!
We zijn uniek; geen vingerafdruk of iris is gelijk!’

De Psalm brengt mij terug bij mijn Blog van een paar dagen geleden: ‘Hij zoekt jou, mij; ons!’
God zoekt ons, wil betrokken zijn bij elk detail van ons leven, en al wil je het niet, toch kun je je nergens voor hem verstoppen.
Er is geen plaats waar ook maar iemand zich voor Hem kan verbergen!

‘Waar kan ik U ontlopen, waar kan ik U ontvluchten?
- al zou ik opklimmen naar de hemel,
- al zou ik afdalen naar het dodenrijk,
- al vloog ik naar het uiterste oosten,
- al streek ik neer in het verste westen,
- al vroeg ik de duisternis om mij te verbergen,
Hij zal daar zijn; daar zullen we Hem aantreffen, door Hem worden geleid, door Zijn hand worden vastgehouden.
En de nacht is voor Hem als de dag, de duisternis als het licht …

Hij zoekt jou, mij; ons …
Weefde Hij het leven van een ieder van ons niet in de moederschoot?
Zijn we niet allen ontstaan door Hem?
Was Hij het immers niet die onze nieren vormde?

We waren niet verborgen voor Hem toen wij groeiden in de schoot van onze moeder.
Hij zag ons al nog voor we ook maar een enige vorm hadden; niet meer waren dan een cel, en alles, elk detail van ons leven werd opgeschreven in Zijn boek.

Hij ziet jou, Hij ziet mij; Hij ziet een ieder van ons afzonderlijk!
Hij weet wat we voelen, denken, willen zeggen!
Wat we ook doen, waar we ook gaan of staan, niets, maar dan ook niets ontgaat Hem!
En te midden van dit alles mogen we weten dat Hij ons omgeeft; Zijn hand op onze schouder ligt!


Be still  Be Amazed
In de stilte van de dienst, als ik opnieuw de woorden van deze zo heel bekende Psalm opnieuw hoor voorgelezen worden en ze tegelijk in mijn Bijbel meelees; er vervolgens  over hoor spreken, dan word ik opnieuw heel stil en ontspringen er in mijn hart opnieuw gevoelens van grote verwondering, en ik beaam Davids woorden als hij zegt, dat hij het niet kan bevatten, niet kan begrijpen, dat het zijn verstand te boven gaat.

‘O God, hoe diep zijn Uw gedachten,
hoe oneindig in getal.
Hoe zou ik ze kunnen tellen?
Komt er ooit een moment
dat ik het begrijpen zal?’


Be still  Be Amazed 
Dag 12

zaterdag 15 november 2014

Jezus

Jezus,
Zoon van God
Zoon van de Allerhoogste
Stralende Morgenster
Koning der Koningen
Heer der Heren

Jezus
Lam van God
Leeuw van Juda
Licht der wereld
Hoop voor alle volken
Vredevorst


Jezus
Immanuël
Bemiddelaar
Verzoening van zonden
Verlosser
Redder

Jezus
Brood des Levens
Bron van Levend water
De Weg
De waarheid
Het Leven


Be still  Be Amazed
Dag 11

vrijdag 14 november 2014

Hij zoekt jou, mij; ons!

De ene keer kunnen we stil worden of zijn waardoor er  ruimte komt om je te verwonderen, een andere keer word je juist stil van verwondering als de diepte van iets dat je leest of ziet, of meemaakt, tot je doordringt.

En dat had ik met het volgende citaat.

‘Wat Hij zoekt, zijn wij - onze lach, onze tranen, onze dromen, onze angsten, het  diepst van ons hart.’*

De woorden komen binnen.
En hoe meer ik nadenk over deze woorden, hoe dieper de inhoudt tot mij doordring ...

Wat Hij zoekt zijn wij, ...; mij dus ook.
Hij zoek mij!
Hij zoekt mij, de persoon die ik ben, zoals ik ben.
Hij zoekt mij als ik lach.
Hij zoekt mijn dromen.
Hij zoekt mij als de tranen langs mijn wangen naar beneden stromen.
Maar Hij zoekt mij ook als ik stille tranen huil, tranen, die voor ieder ander onzichtbaar zijn.
Hij zoekt mij, Hij zoekt wat mij beweegt, mij bezighoudt, in mij leeft, ja, wat omgaat in het diepst van mijn hart.
Hij zoekt mij als ik blij ben, mijn hart vol vreugde en dankbaarheid is, als alles goed gaat.
Maar Hij zoekt mij ook als ik iets verkeerd doe, iets niet durf, of faal.
Hij zoekt mij als ik gewoon niet meer weet wat ik moet doen.
Hij zoekt mij als ik bang ben; ongeacht waarvoor.
Hij zoekt mij en steekt daarmee Zijn hand naar mij uit en zegt:
Kom bij Mij zoals je bent en vertel Mij wat jou bezighoudt.
Kom bij Mij, dan lachen of huilen we samen.
Kom bij Mij, wees maar niet bang.
Kom bij Mij, want Ik vergeef.
Kom bij Mij, Ik wil je helpen. 
Kom bij Mij, kom gewoon zoals je bent.

Ik zoek jou!


Be still Be Amazed
Lieve Vader, Uw woorden dringen diep door in mijn hart.
Ik proef, ik voel Uw liefde hierin weerklinken.
'Ik zoek jou!'
U wilt samen met mij door alles heen gaan, alles samen delen, vreugde en verdriet, een lach en een traan, hoogten en diepten, bergen en dalen.
Ik zie Uw hand uitgestoken naar mij, ik voel Uw liefde.
Ik mag komen zoals ik ben.
Bij U mag ik mijzelf zijn, helemaal.
Volledige aanvaarding.
Volledige acceptatie.
Volledig geliefd en bemind.
Als ik dit tot mij door laat dringen, lieve Vader, word ik (opnieuw) stil van verwondering dat U zoveel om mij geeft en samen met mij de weg van dit leven wilt gaan.

- Amen -


Be still  Be Amazed
Dag 10

* Het is een citaat uit het boekje ‘Struikelend achter Jezus aan’ van Michael Yaconelli
   Zie: Boekinfo

donderdag 13 november 2014

Het plekje waar wij mogen wonen

Inmiddels wonen wij iets meer dan 16 jaar nu in het huis waar we nu wonen, maar tot op de dag van vandaag kan ik door mijn huis heen lopen  en verwonderd zijn over het feit dat wij hier mogen wonen, dat we dit huis uit Gods hand hebben ontvangen.
Het is zo’n heerlijk huis!
Ruim, aan de rand van ons dorp – een klein stukje lopen en je loop langs de weilanden (of de andere kant op naar het bos), een mooi ruim uitzicht, wat momenteel zelfs prachtig is door de goudgele blaadjes die nog aan de bomen zitten.

Inmiddels heb ik ook alweer een aantal jaar mijn eigen kamertje, mijn eigen plekje waar ik mij terug kan trekken.
Vooral als ik mijn kamertje net weer heb gestoft en gezogen, kan ik in de stilte van dat moment met verwondering rond kijken en intens genieten van alles genieten.
Soms schiet ik zelfs nog steeds vol als ik dan weer achter mijn bureautje plaatsneem.
Van achter dit bureautje zie ik ook de seizoenen aan mij voorbij trekken door de bomen waar ik op uitkijk en vol ver(be)wondering zie ik hoe de schoonheid van Gods schepping jaar in jaar in elkaar overloopt en elkaar afwisselt.
(op de zomermaanden na, dan, want dan zit bij mij alles dicht omdat ik niet goed tegen de zon kan)


Be still  Be Amazed
Nee, dit huis is (nog steeds) geen vanzelfsprekendheid geworden voor mij, noch mijn kamertje, noch het uitzicht voor het huis.
Vol ver(be)wondering zie het wonder van Gods hand in hoe wij dit huis hebben ‘gekregen’, in het voorrecht van het hebben van mijn eigen plekje, en in het wisselen van de seizoenen, waarin de schoonheid van Zijn schepping zichtbaar is in de prachtige kleuren van de herfst en de schitterende zonsondergangen die de hemel, maar soms ook de muren van mijn huis kleuren in een warm roodgouden gloed.


Be still  Be Amazed 
Dag 9

woensdag 12 november 2014

Het werk van Zijn handen ...

Heer, U wil ik danken!
U bent zo machtig, mijn God,
U bent omgeven met pracht en praal,
U hult U in stralend licht.
U spant de hemel uit als een tent
en zet Uw woning op het water van de hemel.
De wolken zijn Uw wagen,
U gaat op de wieken van de wind.
Stormen zijn Uw boodschappers,
bliksemschichten Uw dienaars.

U hebt het land verankerd,
nu staat het onwrikbaar vast.
Het werd door de oerzee bedekt,
de watermassa’s stonden boven de bergen.
Op Uw dreigen week het water,
voor Uw bulderende stem vluchtte het weg.
De bergen rezen omhoog,
het water vloeide naar de dalen,
naar de plaats door U bepaald.
U stelde het water een grens,
een grens die het niet zal overschrijden,
nooit meer zal het water het land bedekken.

U leidt het bronwater door de dalen,
het zoekt zijn weg door de bergen.
De dieren komen er drinken,
de wilde ezels lessen er hun dorst.
Aan de oevers nestelen de vogels,
tussen de struiken zingen zij hun lied.

Vanuit Uw woning bevloeit U de bergen,
regen verzadigt de aarde.
Gras laat U groeien voor het vee
en gewassen voor de mens.
Uit de aarde haalt hij zijn voedsel.
Wijn maakt hem vrolijk,
olijfolie doet zijn huid glanzen,
brood geeft hem kracht.

De machtige ceders op de Libanon,
door U geplant, Heer,
zelfs die hebben volop water.
In hun takken maken vogels hun nesten,
in hun toppen ooievaars hun woning.
De hoge bergen zijn voor de steenbokken,
onder rotsen schuilen klipdassen.

U schiep de maan
voor het vaststellen van de feesten,
de zon weet
wanneer zij moet ondergaan.
Als U wilt dat het donker wordt,
dan valt de avond
en roeren de dieren zich in het struikgewas.
De leeuwen vragen U om voedsel,
brullend gaan ze op zoek naar prooi.
Komt de zon weer op,
dan trekken zij zich terug
en leggen zich neer in hun holen.
Dan gaat de mens aan de arbeid,
totdat de avond valt.

Heer, wat hebt U al niet gemaakt!
En zo wijs, zo kundig!
Heel de aarde is Uw werk.
Daar is de zee,
weids, niet te overzien.
Ze wemelt van dieren,
kleine en grote, niet te tellen;
schepen varen eroverheen,
daar zwemt Leviatan, het zeemonster,
U hebt het gemaakt,
U speelt ermee.

Alle schepselen zijn van U afhankelijk;
wanneer zij voedsel nodig hebben,
verwachten zij het van U.
Geeft U het,
zij nemen het;
opent U Uw hand,
zij stillen hun honger.
Trekt U zich terug,
dan bezwijken zij;
neemt U hun de adem af,
dan sterven ze en worden weer stof.
Ademt U over de aarde,
dan ontstaat er weer leven
en krijgt zij een nieuw gezicht.

Moge Uw roem, Heer, altijd duren,
Uw schepping U steeds vreugde geven.
Eén blik van U, en de aarde beeft;
één aanraking, en de bergen roken.
Voor U, Heer, zal ik zingen,
voor U, mijn God, mijn leven lang.
Laat mijn gedicht U bekoren.
Ik zal gelukkig zijn met de Heer.
Wie zich van Hem afwenden,
zullen van de aarde verdwijnen,
eens en voor al.
Ik zal de Heer danken.

Eer aan de Heer!

Psalm 104

Lieve Vader, als ik deze woorden lees, dan word ik stil.
Dan kan ik alleen nog mijn hoofd eerbiedig buigen voor U, de Almachtige, de Allerhoogste.
U, die alles heeft gemaakt; uit wiens handen alles is ontstaan en in wiens handen alles zal eindigen.
Alles heeft haar oorsprong in U; door Uw levensadem leven wij.

Wie ben ik, dat U mij gedenk?
Wie ben ik, dat U naar mij omziet?

Toch ziet u mij, hoort U mij, hebt U mij lief.
Het begrijpen is mij te wonderbaar, te verheven, ik kan er niet bij.

Daarom buig ik mij neer voor U en geef U alle eer.
Ik erken: U bent God, de Allerhoogste.
De Almachtige, Schepper van hemel en aarde.

Ik prijs Uw Heilige Naam.

- Amen -


Be still  Be Amazed 
Dag 8

zondag 9 november 2014

God hoort, verhoort en leidt ...

Vanmorgen onder de aanbidding in onze gemeente zag ik met het zingen van het refrein (All I have, I give to You. All I am, I give to You. I Lay it at your feet. I Lay it at your feet) van het lied ‘Clean – My God rescued me’ … ineens mijn bureau met enkel het notitieblaadje erop dat er al enkele maanden ligt.
Tussendoor heeft het ook nog weleens even in de la van mijn bureau gelegen, maar ik heb het weer teruggelegd op mijn bureau omdat er een gebed op staat, waar ik zo naar verlang om met mijn hele hart te kunnen bidden.
Het is een zeer ingrijpend gebed, een gebed dat ik jaren geleden, om precies te zijn op 1 juni 2007, overgenomen heb uit het boek ‘Een vrouw naar Gods hart’ van Elisabeth George.
Een gebed dat ik zo graag met heel mijn hart wilde bidden, maar niet kon, omdat ik bang was voor de gevolgen die het zou kunnen hebben, voor de dingen die God van mij zou kunnen vragen.
Maar toch, er was wel een diep verlangen in mijn hart naar het kunnen bidden van dit gebed; naar deze overgave aan Hem.
Het is nu pas, nu ik dit schrijf, dat ik besef, dat God toen al mijn gebed heeft gehoord en verhoord; en aan het werk is gegaan om mij hier te kunnen brengen.

Het beeld liet mij niet los, en daar er voor mij in de dienst geen ruimte was voor meer, voor antwoorden, voor …, ging ik naar huis en trok mij terug op mijn kamertje om in de stilte en de beslotenheid van deze veilige ruimte, Zijn aangezicht te zoeken met dit gebed in mijn handen.
Het bracht mij bij oude schriften, waarin ik zeven jaar geleden mijn wanhopige hart en ziel in bloot gelegd heb, en las opnieuw alles wat ik toen heb geschreven.
Welk een angst en wanhoop klinkt er in door; zoveel vragen en niet begrijpen.
Pijn, verdriet, zelfmedelijden, depressieve gevoelens en gedachten …
Maar ook een verlangen naar dat andere, naar Hem, naar vrijheid, vrijheid van angst en alles wat mij zo gebonden houdt.

Als ik alles heb gelezen, word ik stil, als ik bedenk hoe Hij mijn gebeden heeft verhoord.
Ik word stil als ik bedenk hoe Hij door de jaren heen mij heeft geholpen en gebracht waar ik nu ben.
O, hoe bijzonder zijn niet de beide laatste stukjes in de schriften!
In al mijn wanhoop gaf God mij toch de juiste woorden, zowel om te schrijven en mezelf voor te houden als om van te leren.
Ik herlees de woorden die ik heb opgeschreven van Corrie ten Boom:
‘Als de mens luistert, spreekt God - Ga die cursus doen, Mijn kind!
Als de mens gehoorzaamt, handelt God - Ja, Heer(weliswaar pas na de derde keer dat de advertentie mij onder ogen kwam, maar …) ik ga en zal alles doen wat er wordt gevraagd.
Als de mens bidt: geeft God kracht – In Zijn kracht heb ik alles kunnen doen, en nog veel meer, ook daarna.

Ik pak het andere schrift en lees het gedichtje dat ik toen heb geschreven naar aanleiding van Deuteronomium 31:6,8:

Heer,
mijn God en Vader,
in U, de Ene,
kan ik sterk zijn
en vastbesloten.
Als ik mijn ogen
gericht houd op U,
hoef ik niet te vrezen,
noch te sidderen,
want Uw handen
houden mij veilig
omsloten.

U,
de Ene,
zal mij niet begeven,
en mij niet verlaten,
ja, U zal met mij zijn.
Ik hef mijn hoofd omhoog
en zal mij niet laten breken,
want U, de Ene,
zal altijd
met mij zijn.

- Amen -

Met het besef en het lezen van deze laatste woorden, weet ik dat het moment is gekomen dat ik dit gebed eindelijk kan bidden met heel mijn hart; het is de volgende stap in mijn reis met Hem.

‘Here,
ik geef al mijn plannen en doelstellingen op,
al mijn eigen verlangens en hoop,
en ik neem Uw wil voor mijn leven aan.
Ik geef mijzelf, mijn tijd, mijn alles, ten volle aan U,
om voor eeuwig de Uwe te kunnen zijn.
Vul mij en verzegel mij met Uw Heilige Geest.
Gebruik me zoals U wilt,
zend mij waarheen U wilt,
werk Uw gehele wil uit in mijn leven,
wat het me ook kost,
nu en tot in eeuwigheid.

- Amen -

Ik voel hoe de angst nog zachtjes kriebelt aan de deur van mijn hart, maar ik kies ervoor om mij vast te houden aan Zijn woorden uit Deuteronomium 31:

‘Weest sterk en vastbesloten, vrees niet en siddert niet voor hun aanschijn; immers de Ene, je God, Hij is het die met je gaat, Hij zal je niet begeven en je niet verlaten!
De Ene, Hij is het die voor je aanschijn uitgaat, Hij zal met je wezen, Hij zal je niet begeven en je niet verlaten; vrees niet en laat je niet breken!’


Be still  Be Amazed
Stil en verwonderd ben ik, als ik terugkijk(lees) en zie wat Hij heeft gedaan.
Stil en verwonderd ben ik, als ik zie wat Hij doet.
Stil en verwonderd ben ik over het ontdekken van Zijn hand op/in/over … mijn leven, Zijn bemoeienis, Zijn wegen, Zijn liefde.

Door de diepste diepten
heeft U mij geleid.
Al kon ik er nog niets van zien,
toch had U alles voorbereid.
Op geen enkele weg
liet U mij alleen;
U stond elk moment
beschermend om mij heen.
Nu ik terugkijk zie ik,
en ben ik verwonderd en stil.
Ik buig mijn hoofd
en geef mij over aan Uw wil.


Be still  Be Amazed 
Dag 5

zaterdag 8 november 2014

Stil en verwonderd

Stil en verwonderd ben ik om Gods liefde en geduld.
Stil en verwonderd over Zijn leiding en de inzichten die Hij geeft.
Stil en verwonderd over de aansporingen om stappen te zetten en de kracht die Hij geeft die daarvoor nodig is.
Stil en verwonderd over reacties die daarop weer het gevolg zijn.
Stil en verwonderd over de lessen die ik mag leren en de tijd die Hij mij daarvoor verleent.
Stil en verwonderd over dingen die Hij samenbrengt.
Stil en verwonderd dat Hij tot mij spreekt, ja, ook door ‘mijn eigen’ schrijfsels heen.

Stil en verwonderd ben ik na het schrijven vandaag van mijn wekelijkse stukje voor ‘Quality Time’.
Morgen kun je daar lezen wat ik heb geschreven, maar vandaag ben ik stil en verwonderd, en is er een diepe, dankbare vrede en vreugde in mijn hart.


Welk een diepe vrede ligt er besloten
in het stille samenzijn met Hem.
Welk een rust komt voort uit het lezen van Zijn woord,
en daarmee als het ware het horen van Zijn stem.
Welk een verwondering wordt mijn deel,
als ik de rijkdom ontdek in Zijn woord.
En hoe meer ik de stilte voor een samenzijn met Hem zoek,
hoe meer deze stilte mij bekoort.

Vrede en vreugde
vullen mijn hart.
Helen de wonden,
genezen de smart.

Vrede en vreugde,
tot diep in mijn ziel.
Ik buig mijn hoofd
en kniel …


Be still   Be Amazed
Dag 4

vrijdag 7 november 2014

Niets is voor Hem onmogelijk!

‘Maar ik houd vol, 
omdat ik weet dat het allemaal gebeurt 
omwille van mijn geloof in de Heer.
Ik weet dat God alles in de hand heeft.’


Vanmorgen hadden wij onze maandelijkse gebedsochtend voor Vervolgde Vrouwen.
De meeste van de verhalen zijn afschuwelijk, schokkend, staan in het teken van lijden en verdriet, mishandeling, verkrachting; je kunt het nauwelijks bedenken.
De ochtenden zijn heftig en roepen soms heel veel emoties op.
Wat is gebed voor deze vrouwen hard nodig!
Gebed om bescherming, om hulp, om troost, moed en kracht, om vrijlating.
Gebed dat God zal voorzien; gebed om volharding, wijsheid en inzicht.
Gebed om ommekeer in de levens van familie, van vervolgers, van hun vijanden.
Gebed om …, gebed voor …

Maar dan is er ineens ook een zin die aansluit waar ik gister eindigde:
‘Maar ik houd vol, omdat ik weet dat het allemaal gebeurt omwille van mijn geloof in de Heer. Ik weet dat God alles in de hand heeft.’

‘Maar ik houd vol …!
Ik weet dat God alles in de hand heeft!’
Of:
'… Ondanks alles wat ze heeft meegemaakt is ze dankbaar dat ze de Here God heeft leren kennen. ‘Ik weet dat Hij mijn schild en schuilplaats is. Hij zal me nooit in de steek laten, zelfs als is de hele wereld tegen me.’

Dankbaar …!
Ik weet …!
Hij zal …!

Ook wordt er altijd wel gebed gevraagd voor hun vervolgers, hun man en/of familieleden die hen mishandelen om hun geloof, voor hun verkrachters, de moordenaars van hun mannen.
Soms, heb ik het daar best wel moeilijk mee, en zou ik eerder willen  bidden met sommige woorden van David, en toch …


Be still  Be Amazed …
’s Middags bekijk ik, na een probleempje verholpen te hebben met één of andere instelling op You Tube, de link die één van de vrouwen van de gebedsochtend mij had opgestuurd.

>> I have decided to follow Jesus

‘Er was een zaadje geplant in het hart van die dorpsleider.
Een zaadje dat begon te groeien.
In exact hetzelfde dorp en op hetzelfde plein zwoor hij hij zijn vorige geloof af en verklaarde hij zijn trouw aan Jezus Christus.

Want ze hadden echt geloof gezien …’


...
Soms, heb ik het daar best wel moeilijk mee, en zou ik eerder willen  bidden met sommige woorden van David, en toch …

Voor God is niets onmogelijk!
Zaad wordt gezaaid en God doet wat in onze ogen onmogelijk lijkt.
Dan word ik opnieuw stil, maar nu om een andere reden en met een hart vol ver(be)wondering dank ik Hem en vraag tegelijk om vergeving.
Wees stil, wees verwonderd; laten we toch stil worden en bidden voor zowel onze vervolgde zussen (en broers) als voor hun vervolgers, om vervolgens vol verwondering de getuigenissen te kunnen horen van wat God heeft gedaan dwars door alles heen.


Be still  Be Amazed
Dag 3

donderdag 6 november 2014

God is always in control!

Met mijn Stille Tijd ’s morgens vroeg maak ik gebruik van de Sestrakalender ‘Mijn moment met God’, maar ik merk dat hoe langer ik dit doe, hoe meer ik gericht raakt met lezen op het ‘wat kan ik ervan leren; hoe is dit bij mij; waar sta ik …etc.’, en regelmatig (ook wel een beetje afhankelijk van het onderwerp en de gegeven Bijbelgedeelten) mis ik toch de diepe rust en vrede die je hart zo kunnen vullen in een stil moment van samenzijn met de Heer.
Dus ik besloot om naast mijn Stille Tijd af en toe gewoon mijn Bijbel te pakken om met het lezen een ontmoeting te hebben met Hem, om stil te worden en tot rust te komen bij Hem door te zien op wie Hij is en wat Hij allemaal heeft gedaan.
Hoewel ik het Bijbelboek Genesis al heel wat keren heb doorgelezen, toch verlangde ik ernaar om opnieuw daar te beginnen en opnieuw te lezen over de schepping, over Noach, over Abraham, Isaak en Jacob.
Soms gewoon maar één hoofdstukje, en soms een aantal achter elkaar.
Soms één keer in de week en soms een paar dagen achter elkaar.
Ik moest er in het begin even inkomen, gewend als ik was aan alleen mijn Stille Tijd ‘s morgens, maar nu verlang ik naar de dagen dat iedereen al vroeg de deur uit is en ik extra tijd heb om in de stilte van mijn huis door Zijn woord een ontmoeting te hebben met Hem.
De rust die ik vind in deze momenten, de warmte van Zijn aanwezigheid en de vrede die mijn hart binnenstroomt met het lezen, zijn me zo kostbaar, en ik merk dat dit precies hetgeen is dat ik zo nodig heb; ik kom werkelijk helemaal tot rust in deze momenten.


De afgelopen twee dagen lees ik de geschiedenis van Jozef; over zijn geboorte, zijn dromen, hoe hij werd verkocht als slaaf en in Egypte terecht kwam en hoe het hem daar verging.
Ik heb het verhaal al zo vaak gelezen, maar nog steeds raak ik onder de indruk als ik lees over Jozef’ s leven in Egypte.
Waar hij ook terecht komt, in welke omstandigheid dan ook, hij blijft God trouw.
Hoewel er nergens iets geschreven staat over zijn gevoelens, over hoe hij eronder was, aan de hand van de posities die hij telkens krijgt, kan ik concluderen dat hij ondanks alles zijn vertrouwen blijft stellen op God
Als hij boos en opstandig zou zijn geweest, bokkig en ontevreden, dan zou hij nooit die functies hebben gekregen, nog het vertrouwen van degenen die boven hem stonden.
En waarschijnlijk zou hij dan ook niet weggevlucht zijn van de vrouw van Potifar toen zij hem lastig viel.
Gods wil doen bleef bij hem duidelijk bovenaan staan.
Zoals het verhaal opgeschreven staat in de Bijbel, word ik geraakt door zijn houding, door de manier waarop hij met alles omgaat en toont mij een belangrijke les.

Als ik dan vandaag aankom bij hoofdstuk 45 springen er een paar verzen uit.
Vers 5: 'Maak jezelf geen verwijten, want God heeft mij voor jullie uitgestuurd om jullie leven te redden.'
Vers 7: 'God heeft mij voor jullie uit gestuurd om jullie voortbestaan op aarde te verzekeren …'
Vers 8: 'Niet jullie hebben mij hierheen gestuurd, maar God …'

Stille verwondering maakt zich van mij meester als ik deze verzen lees.
God werkt dwars door alles heen, en wat zo negatief leek, zo moeilijk, zo zwaar, zo verloren, zo  …, keert Hij om en maakt het tot een zegen.
En dat hij, Jozef, dit zo kon zien!


Be still   Be Amazed!
God is zo groot!
Zijn Geest zo krachtig en sterk!
God overziet altijd het gehele plaatje, en kan wat mensen ook verkeerd doen of uitdachten, omkeren ten goede.

Wat wilden de broers graag af van dit verwende joch, en ze verkochten hem; zo daar waren ze vanaf.
Maar God zorgde ervoor dat Jozef onderkoning van Egypte werd, zodat de hele familie gered kon worden van de hongerdood.
Satan wilde Jezus dood hebben en ook hij dacht dat hij gewonnen had toen Jezus stierf aan het kruis, maar God gebruikte juist Zijn sterven aan het kruis om ons mensen te kunnen redden.

Als we stil worden en Hem zoeken in al onze omstandigheden, zullen we meer en meer verwonderd raken over wie Hij is en Zijn  grootheid, almacht en liefde zien.
Dan zullen we zien, dat Hij nooit, maar dan ook nooit, de controle verliest.


Be still  Be Amazed
Dag 2

woensdag 5 november 2014

God troost op velerlei manieren!

Gister was ik heel verdrietig; al vroeg gebeurde er iets (naast enkele andere spelende dingen waar ik het momenteel best moeilijk mee heb) en een diep gevoel van verdriet kwam mijn hart binnen en bepaalde mijn dag.
Het lukte me maar niet om het kwijt te raken en mijn dag bestond uit steeds terugkerende momenten waarop ik alleen maar kon huilen, terwijl de woorden ‘Be still  Be Amazed’ mij daarbij vergezelden.
Er kwam niet veel uit mijn handen; naast het doen van de was, liep ik maar wat verloren rond in mijn huis.
O, ik wilde eigenlijk zo graag stil worden, lezen, me verwonderen …, maar ik kwam niet verder dan alleen een zachte bede om hulp naar mijn Vader, mijn verdriet stond me in de weg.

De ochtend verstreek; mijn broodje at ik bij de tv, maar ondanks de afleiding vond ik ook daar geen troost.
Toen ik met mijn bordje weer door de bijkeuken en langs de kattenbak richting de keuken liep, was het alsof God tot mijn hart sprak: ‘Je mag verdrietig zijn, mijn kind' en 'ga die kattenbak maar schoonmaken en Jaylinn borstelen.’
Het waren twee dingen die echt nodig gedaan moesten worden: de kattenbak een keertje weer helemaal leeg en schoon, en de hier en daar voelbare klitten in Jaylinn's vacht riepen om een goede borstelbeurt, maar eigenlijk had ik hier nu helemaal geen zin in.
En toch, diep van binnen ervoer ik dat er troost en rust zou zitten in het doen van deze twee, eigenlijk minder leuke, karweitjes.
Na nog wat heen en weer geslingerd te zijn, koos ik ervoor om beide dingen toch te doen en ervoer werkelijk een stukje troost en rust in deze dingen, en die tegelijk ook weer voldoende ruimte gaven om de dag door te komen; wetende dat een goede nachtrust mij weer een nieuwe dag zou brengen.
Hij was erbij, zag mijn verdriet en troostte op Zijn wijze ...


Be still  Be Amazed …
Toen ik ’s avonds naar bed ging en mijn dagboekje* pakte om te lezen, moest ik ineens weer denken aan wat ik de avond ervoor had gelezen.
Ik wist niet meer precies wat het was, maar wel dat het heel mooi was en over troost ging en voor ik naar het stukje van 4 november ging, las ik eerst nog weer even het stukje van 3 november en kwam zo bij de laatste zin die mij zo aangesproken had:

‘Waar ook maar een hart is dat overloopt van smart, een lip die trilt van pijn, een diepe kreun of een berouwvolle zucht – daar staat het hart van Jaweh open.’

En dat was precies wat ik gister mocht ervaren: het hart van mijn Vader stond (en staat) open voor mijn verdriet, en … Hij troostte mij.
Ja, door het schoonmaken van een kattenbak en het borstelen van een hondje die behoorlijk in de klit zat, heen.


Be still  Be Amazed 
Dag 1
(Ik kan niet anders, de woorden vergezellen mij  …)


maandag 3 november 2014

Be still Be Amazed!

Ik ben dol op de ‘sta-kalenders’ (vandaar dat ik ook helemaal happy ben en enthousiast met de kalender van Caroline en mijzelf).
Inmiddels heb ik er dan ook al een aantal.
Mijn verjaardagsgeld bewaar ik altijd heel zorgvuldig en zo koop ik gedurende het hele jaar af en toe iets, waaronder dus af en toe zo’n kalender.
De meesten zijn niet aan dag of week gebonden, dus het kan zo maar gebeuren dat een bladzijde een week of een paar weken op dezelfde pagina blijft staan.
Niet omdat ik het vergeet, maar omdat wat erop staat me raakt of triggert op de één of andere manier.
Mijn laatste aanwinst heeft maanden op de eerste bladzijde gestaan, waar een zegenbede op staat; iets wat ik ervoer als wat ik heel hard nodig had door alle drukte en dingen die gebeurden.
Maar vorige week maandag heb ik de bladzijde omgeslagen; het ‘mocht’ eindelijk van mijzelf.
En wat kwam er te voorschijn?

→ Be still  Be Amazed!
(Wees stil Wees Verwonderd!)

Ik ervoer het als een knipoog van God.
Juist nu, op dit moment, nu ik de stilte zo zocht om tot rust te komen en mijn kracht te hervinden, als ook mijn creativiteit in schrijven en al nog niet meer.

Be still Be Amazed!
(Wees stil Wees verwonderd!)

De hele week staren deze woorden mij al aan en laten me weten hoe zeer we de stilte nodig hebben om ons te kunnen verwonderen.
Immers, als we maar voorjagen, dan gaan we toch aan de meeste dingen voorbij?!

Be still Be Amazed!
(Wees stil Wees verwonderd!)

Het meeste waar ik me de afgelopen week over heb verwonderd, is Gods trouw aan ons mensen.
Dit kwam natuurlijk ook wel doordat mijn Stille Tijd daar over ging, maar ook doordat ik momenteel in het Bijbelboek Genesis aan het lezen ben.
Het is zo heerlijk om naast het Nieuwe Testament ook het Oude Testament te lezen, en te zien wat God allemaal heeft gedaan; hoe Hij Zijn weg ging met Adam en Eva, met Noach, met Abraham en Sarah, Isaak, Jacob …
Zijn liefde en trouw schijnen door alle verhalen van leugen en bedrog heen.
Hoe bijzonder!
Echt iets om stil van te worden en je over te verwonderen.

Maar ook toen ik vorige week bezig was met de studie van onze Vrouwenbijbelstudie-groep.
We zijn dit jaar begonnen in het boekje Jouw identiteit (Gods zelfportret) van Diane Fink (Women Aglow) en voor vanmorgen zouden we hoofdstuk 2 voorbereiden.
Dit hoofdstuk gaat over namen en hun betekenis; over de redenen van waarom men namen gaf in de Bijbel en hoe namen in de bijbel karakter, natuur etc. weergeven.
Het duidelijkst is dit zichtbaar in Gods namen en er werden dan in  het hoofdstuk verschillende namen genoemd en een opdracht was ook om zelf eens te kijken naar nog meer namen.
Als ik daar aan terugdenk en met de woorden ‘Be still   Be Amazed’ voor me, dan is het alsof God Zelf deze woorden tot mij spreekt.
Een paar voorbeelden:

El Roï – de GOD die me ziet
Jahweh Tzuri – de HEER, mijn Rots

Twee namen van God, die zoveel voor mij betekenen doordat ik in de jaren die achter me liggen heb mogen ervaren dat God en God is die mij werkelijk ziet; dat Hij een God is die ook mijn rots is waarop ik kan bouwen en vertrouwen.

El Roï; God ziet mij …
Be still - Wees stil; denk er over na, laat de diepte van deze woorden, van de betekenis van deze namen tot je doordringen!
Be Amazed - Wees Verwonderd; hoe is het mogelijke; whauw, haast onvoorstelbaar …!

Jaweh Tzuri; de Heer is mijn rots …
Be still – Wees stil; een rots …  sterk, golven kunnen beuken en slaan, maar de rots wijkt niet van zijn plaats, steun en toeverlaat …!
Be Amazed – Wees Verwonderd; Mijn God is sterk, welke stormen er ook woeden in mijn leven, Hij is mijn steun en toeverlaat, op Hem kan ik bouwen, want hoe zwaar de storm ook is, niets kan mij scheiden van Zijn liefde en zorg voor mij!


Ik heb weleens een 30 dagen dankbaarheidsdagboekje bijgehouden, en op mijn Ipad heb er een app op zitten, maar helaas ben ik niet zo goed in het iedere dag bijhouden van dingen.
Toch, met deze woorden ‘Be still  Be Amazed’ heb ik de neiging om een 30 dagen ‘Be still  Be Amazed – boekje bij te gaan houden.
Iedere dag even een moment van stil worden en verwonderen, en dan opschrijven …
Alleen de gedachte er al aan vervult mijn hart met blijdschap, omdat ik bij voorbaat al iets ervaar van de grootheid en liefde van God die dan zichtbaar en misschien ook wel voelbaar zal worden.

Wie weet …
Misschien …