zondag 26 oktober 2014

Reis naar de stilte

Stilte,
je bent zo kostbaar,
zo waardevol;
ik heb je zo lief!

Als het na drukte en rumoer stil wordt,
voel ik je als een druk op mijn oren.
Dankbaarheid vindt haar weg naar boven,
terwijl in mijn hart vreugde ontspringt.
Je bent voelbaar, je bent tastbaar;
ik kan je aanwezigheid horen.
Je bent een balsem voor mijn ziel,
die alle onrust en onvrede verdringt.

Stilte,
je bent mij zo kostbaar,
zo waardevol;
ik heb je zo lief …


Inmiddels is het alweer een week geleden dat ik thuiskwam van de Vrouwenconferentie.
En hoewel het hier aansluitend vakantie was en onze zoon en dochter daardoor thuis waren, heb ik genoten van een heerlijk rustige week die ik mezelf heb toegeëigend.
Ik deed niet meer dan het hoognodige en nam de tijd om mezelf als het ware weer terug te dwingen in de rust; de rust om te lezen, te schrijven, of gewoon te keutelen.
Mijn agenda was afgelopen week leeg en bleef leeg, op een afspraak met de tandarts na.
En nieuwe dingen die opgeworpen werden, heb ik niet aangenomen.
Welk een rust geeft dat alleen al niet!

Morgen gaan ze weer naar school en hoewel het deze week vrij rustig bleef, toch weet ik dat als morgenmiddag, en de andere momenten van de week,  iedereen weg is –school en werk– ik deze korte momenten van stilte zal omarmen.
Stilte; voelbare, tastbare stilte, die mij altijd dicht bij God brengt en waar ik zo van geniet en dankbaar voor ben.
Soms zeg ik weleens zachtjes tegen Hem: ‘Hoort U het, Heer, hoort U de stilte ook?!’, en dan gaat een stil dankgebed naar boven en is het soms net even of we samen glimlachen om dit intieme moment van samen genieten van de stilte.

Ik heb deze momenten van stilte te weinig gehad afgelopen jaar.
Ik heb ze hard nodig, dat weet ik van mijzelf, maar er waren teveel dingen op mijn pad gekomen waardoor deze momenten grotendeels verdwenen.
Ik wist het, maar het lukte maar niet om het te veranderen, tot nu, en wat voel ik mij daar goed bij, bij dit vooruitzicht van rust en stilte.
Ik kijk even achterom naar mijn boekenkast, waar mijn werkje van de workshop van de Vrouwenconferentie staat.
Dit werkje (de Bijbeltekst uit Jes. 30:15 - ‘In stilheid en vertrouwen ligt mijn kracht’ getuigt daarvan) maakt ook deel uit van mijn reis terug naar de stilte; naar ontmoetingen met God en met mezelf.
Een reis in de stilte zodat alles weer in evenwicht komt.


Stilte, 
je bent zo kostbaar,
zo waardevol; 
ik heb je zo lief.

Je bent een waardevolle zegen,
voor als ik onrustig ben en verward.
Er gaat kracht van je uit en ...
je brengt vrede terug in mijn hart.
Je brengt mij dicht bij mijn Vader,
waar ik mij veilig weet en bemind.
Je schept licht en ruimte,
waardoor ik mijzelf hervindt.

Stilte,
je bent me zo kostbaar,
zo waardevol;
Stilte, ik heb je zo lief!


donderdag 23 oktober 2014

God van Trouw

Bedenk hoe groot en indrukwekkend de HEER is ...    (103)

Ik zal Me houden aan de eed die Ik je vader Abraham gezworen heb.
Want Abraham heeft naar Mij geluisterd en zich gehouden aan Mijn regels , Mijn geboden, Mijn voorschriften en Mijn wetten.

Genesis 26:3b,5

Als ik deze week (nav. mijn ‘Stille Tijd-kalender’) een aantal hoofdstukken uit het Bijbelboek Genesis lees, word ik getroffen door de trouw van God die erin doorklinkt.
Als ik bij hoofdstuk 26 kom en het doorlees, treft mij gewoon de enorme trouw van God.
Als in een flits gaan de woorden door mij heen: God van trouw, God     van     trouw!
Het raakt me als ik lees hoe God aan Isaak verschijnt en met hem spreekt, en hem belooft dat Hij Zich zal houden aan de eed die Hij aan zijn vader Abraham heeft gezworen, en dat Hij dat doet omdat Abraham naar Hem geluisterd heeft en zich aan Zijn regels heeft gehouden.
Het bemoedigt me, want het zegt iets over hoe God is, het zegt iets over Zijn karakter.
Het vertelt me dat Hij betrouwbaar is en dat ik op Hem kan vertrouwen.

Als ik ga kijken naar de betekenis van het woorden ‘trouw’ en ‘betrouwbaar’, dan kom ik bij beiden het woord ‘getrouw’ tegen.
En als ik daarnaar toe gaat en lees wat er staat, word ik stil.
Als vanzelf zet ik de woorden ‘God is …’ ervoor …

God is Betrouwbaar.
God is Eerlijk.
God is Loyaal 
God is Nauwgezet.
God is Onveranderlijk. 
God is Trouw. 
God is Toegedaan. 
God is Toegewijd. 
God houdt Zich stipt aan iets.
God houdt Zijn woord. 

Met andere woorden: God houdt Zich aan wat Hij ooit heeft afgesproken!
Je kunt op Hem rekenen!
Hij is niet wispelturig of veranderlijk als de mens.
God is trouw!

Zijn wegen mogen dan voor ons vaak niet te begrijpen zijn en vele vragen zullen in  ons leven boven komen waar we geen antwoord op zullen krijgen, maar eens zullen we zien, zullen we weten, zullen we kennen.
Al wat Hij van ons vraagt is dat we net als Abraham, Isaak en Jacob geloven en vertrouwen op Hem, op Zijn woord, op Zijn beloften, op wie Hij is, namelijk:
een God van trouw.
En dat maakt dat ik het lied ’God van trouw’ met mijn hele hart kan meezingen, want ik wil het uitzingen dat Hij trouw is en onveranderlijk, het mezelf zo ook voorhouden.
Het maakt, dat ik steeds het  opnieuw, keer op keer, naar Hem uitroep, want ik weet dat Hij er is, mij hoort, en mij zal helpen.
Hij is mijn Rots en Het Anker in de stormen van mijn leven.
Op wie anders dan op Hem alleen kan ik mijn hoop stellen?
Hij, en Hij alleen is betrouwbaar, getrouw, te vertrouwen.
Hij is: een God van Trouw.


God van trouw,
U verandert nooit.
Eeuwige, U mijn vredevorst.
Aller Heer, ik vertrouw op U.
Heer, ik roep tot U,
opnieuw en opnieuw.
Heer, ik roep tot U,
opnieuw en opnieuw.

U bent mijn rots wanneer ik wankel,
U richt mij op wanneer ik val.
Dwars door de storm
bent U Heer, het anker;
ik stel mijn hoop alleen op U.

dinsdag 21 oktober 2014

Het ligt niet aan Mij!

Wat had ik hier naar uitgekeken, en wat had ik deze dagen van rust hard nodig.
Wat was (en ben) ik moe, zowel lichamelijk (slecht slapen - leeftijd) als geestelijk, en wat had ik het nodig om bemoedigd te worden, gevuld te worden.
Wat verlang(de) ik naar tijd aan Zijn voeten zonder dat er enige plicht roept.
Wat verlangde ik naar dit weekend, 'mijn jaarlijkse Vrouwenconferentie', die tevens mijn (enige) echte vakantiedagen zijn.
Helemaal voor mij alleen, waarin ik niets anders hoef te doen dan genieten van alles: het heerlijke eten , zowel voor mijn lichaam als voor mijn geest, de rust van niemand die iets vraagt of iets van je wilt, even geen was, geen vaat, geen enkele huishoudelijke plicht, geen ..., niets ...

Als ik op mijn kamer kom, overvalt me de rust en stilte en besef ik, voel ik pas hoe vreselijk moe ik ben en het huilen staat me eigenlijk nader dan het lachen.
Ik pak mijn koffer uit en loop daarbij wat onwennig door mijn kamer.
Het is duidelijk te lang geleden dat hier, in deze rust en stilte, ben geweest; de rust en stilte van het gewoon ergens zijn zonder enige verplichting of verwachting; gewoon er zijn.
Anders dan anders, pak ik als nu als laatste pas het 'welkomstbriefje' met de Bijbeltekst.
Ieder jaar ligt dit, samen met wat lekkere versnaperingen, op ieders bed, alleen dit jaar pakte ik het niet als eerste, en ik kan niet eens benoemen waarom ik dit deed.
Als ik het briefje openvouw en de woorden lees, komen de tranen.

'God zal in al je behoeften naar Zijn rijkdom heerlijk voorzien, in Christus Jezus.'  Fil. 4:19 (NBG)

God zal voorzien!
Dit woord, deze belofte, is eigenlijk alles wat ik nodig heb.
God zal voorzien!
De woorden komen binnen, echt binnen, en de tranen die door deze woorden zijn gaan stromen, zijn tranen die tegelijk een gedeelte van alle onrust en verwardheid meenemen en ruimte maken voor rust en vertrouwen.
God zal voorzien in alles wat ik nodig heb.
Ik weet niet waarin, ik weet niet hoe, of wanneer, maar het is goed: God zal voorzien, en zoals Hij voorziet, zal het ook goed zijn.
Op één ding na weet ik zelf niet eens precies wat ik nodig heb, maar ik ervaar gewoon, ik weet gewoon, dat deze woorden rechtstreeks bij God vandaan komen.
Het is Zijn belofte voor mij, aan mij, en ik ervaar Zijn grote liefde hierin.


Dit jaar is ook het eerste jaar, dat ik geen aantekeningen maak van de woordverkondigingen om verder uit te werken op mijn Blog; dit jaar ben ik er alleen voor mezelf.
Aan de ene kant voelt het een beetje vreemd, aan de andere kant ervaar ik ook een stuk rust die hierdoor binnenkomt.
Tijdens de aanbidding, daar beginnen we elke sessie mee, komt het volgende beeld in mijn gedachten:
Ik zie een lege kom, waarvan ik besef dat het mijn hart is.
Onderin is een dikke witte laag, het ligt daar vast en stil; het is de Heilige Geest, om in te drinken wat Hij geeft, om op te nemen wat Hij geeft.
Aan het eind van de avond zie ik een beetje water klotsen in de kom ...
De dag erop komt het beeld opnieuw terug en met de toespraak van Dicky zie ik het water naar binnen stromen.
De combinatie van de woorden die zij spreekt en haar zachte, zo liefdevolle stem, zijn een ware balsem voor mijn gepijnigde en door allerlei gebeurtenissen, verstoorde ziel.
God, wat bent U goed voor mij!


Als ik de eerste dag na het eten me even terugtrek op mijn kamer voor de avondsessie begint. pak ik mijn meegenomen (chr.) 'Glossy' - Stil - de reis naar binnen.
(Het leek mij wel een goede combinatie, dit weekend en dit blad)
Na het voorwoord en de inhoudsopgave stuit ik op de volgende woorden:
'You don't always need a plan - sometimes you just need to breathe, trust, and let go, and see what happens.'

Ik moet ook zeggen dat ik even geen plannen meer heb en ze ook eigenlijk helemaal even niet meer wil.
Zelfs het niet doorgaan dit jaar van de 'Kerstavond voor Vrouwen' voelt als een verademing en een opluchting.
Soms is het echt goed om ergens een punt achter te zetten en niet koste wat het kost doorgaan.
Als er niet genoeg mensen zijn om te helpen met de organisatie, dan houdt het gewoon op, hoe jammer het ook is en hoeveel vrouwen er ook teleurgesteld zullen zijn.
Een paar dingen houd ik vast, dat is ook goed, maar voor de rest zal ik nauwkeurig gaan waken over mijn agenda.
Hoe bijzonder is het niet hoe alles samenvalt.
Deze woorden uit de Glossy, dit weekend, Gods woord dat ik ontving, en aansluitend ... mijn  praktisch lege agenda.

'You don't always need a plan - sometimes you just need to breathe, trust, and let go, and see what happens.'

Als ik zo over deze woorden nadenk, weet ik één ding zeker: ik wil dit weekend en de komende tijd gewoon Hem zoeken, met Hem alleen zijn, want ik weet dat hierin mijn kracht ligt, mijn herstel, en ...
misschien nieuwe wegen.
Want enkele gebeurtenissen van de laatste tijd hebben mij tegelijk losgemaakt van mijn vastzitten aan mijn woonplaats en mijn gemeente.
Dit hoeft helemaal niets te betekenen, of te zeggen te hebben, maar het schept wel nog meer ruimte.

Met deze conferentie van afgelopen weekend, begint zo eigenlijk ook mijn 'nieuwe' reis naar binnen.
Stil worden en tot rust komen bij Hem.
Even met hem alleen zijn.

Ik heb even geen plannen meer
en ik wil ook helemaal geen nieuwe maken.
Ik wil stilstaan en stil worden;
tot rust komen aan uw voeten, Heer.

Ik heb even geen plannen meer,
maar laat alles los en wil alleen
Uw liefde inademen, vertrouwend
dat U geeft wat ik nodig heb, Heer.

Ik heb even geen plannen meer,
maar wil gewoon even met U alleen zijn, Heer.


Het weekend is bijna voorbij als ik zondag tussen de middag de eetzaal voor de laatste maaltijd binnenloop.
Ook dit jaar is er voor iedereen nog een bemoediging om mee naar huis te nemen.
Aan iedere soeplepel op tafel zit een kaartje met een Bijbeltekst.
Het is alleen al een prachtig gezicht om te zien, de kleuren zijn namelijk echt mijn kleurtjes: roze en lever/bruin.
Ik kies een plekje uit, ga zitten en maak het kaartje los van de lepel.

'Maar jij die je hoop op de Heer hebt gevestigd, zal je kracht weer terugkrijgen. Je stijgt op met de vleugels als een arend, je zal voortsnellen, maar niet moe worden; je zult wandelen zonder uitgeput te raken. (Jesaja 40:31 Het Boek)

'Maar jij die je hoop op de Heer hebt gevestigd, zal je kracht weer terugkrijgen.

Ik weet niet veel meer van de toespraken, maar één ding weet ik wel, het thema is duidelijk zichtbaar in de woorden die ik van Hem heb ontvangen.
'Het ligt niet aan Mij ...'
Ik zal in al je behoeften naar Mijn rijkdom heerlijk voorzien, 
in Mijn Zoon, Christus Jezus! 

Ik zal je kracht weer teruggeven, 
als jij je hoop op Mij vestigt!

dinsdag 7 oktober 2014

Ik sla mijn ogen naar de bergen ...


Schilderij©Caroline van de Vate
Sla je ogen op naar de hemel
en verwacht je hulp van Hem,
Die hemel en aarde geschapen heeft.
Hij, de Bewaarder van Israël,
Die niet sluimert, noch slaapt,
is het die jou met liefde omgeeft.

Je voet zal niet wankelen.
Hij is de schaduw aan je hand.
Elke dag zal Hij over je waken
tot je komt in het Beloofde Land.

Zie omhoog en verwacht;
van Hem komt je hulp en kracht.

Naar: Psalm 121