zondag 9 februari 2014

En nog steeds doen we even rustig aan ...

Nog steeds moet ik rust houden met mijn pootje en de medicijnen blijven me het gevoel geven dat alles wat ik doe in slow motion gaat en dat ik vergeetachtig ben.
Ik moet daar echt rekening mee houden als ik toch ergens heen moet waar ik niet onderuit kan.
Lastig hoor, zo niet echt iets wat bij mij hoor.
Veel beleven doe ik dus momenteel niet, en toch is er hierdoor een bepaalde rust, die ook weer heel goed voelt.

Mijn poef is de steun en toeverlaat voor mijn voetje, maar levert ook het toneel van de nodige strijd.
Herhaaldelijk is er 'ruzie' over wie de poef nu eigenlijk mag hebben.
Soms, met een beetje geluk, is de poef voor alle drie, maar dan is het wel een beetje inschuiven.
Kort gezegd komt het erop neer, dat ik dan dus de minste plaats heb voor mijn been.
Aan de andere kant is het ook wel zo vreselijk lief.
Vind je ook niet?


Lezen staat deze weken op een iets lager pitje.
Onze nieuwe kaarten zijn binnengekomen en dat betekent dus genoeg ander werk voor mij.
Het boek dat ik momenteel aan het lezen ben, is een 'gouwe ouwe', tenminste voor mij dan: Veritas conflict (zie zijkant Blog bij Reading Challenge)
Een prachtig, lekker dik (ruim 500 blz.) boek, maar niet eentje die je zo tussen alle bedrijven door even pakt, leest, weglegt en weer pakt om te lezen.
Daar moet ik dus echt voor gaan zitten en dat doe ik dus ook wel degelijk, maar de kaarten hebben nu meer voorrang.
Het lezen haal ik daarna wel weer in.

Men zegt wel 'het nuttige met het aangename verenigen', bij mij is dit momenteel dan 'het minder aangename verenigen met het nuttige' en vele kaarten glijden zo door mijn handen, terwijl ik rustig met mijn been omhoog zit.
Vouwen, envelopje, plastic zakje, dichtplakken, stickertje, bundelen op zes stuks.
Ik heb er genoeg, dus voorlopig ben ik nog wel even zoet.


Als ik de tafel overzie waar de nieuwe kaarten op liggen, dan verwonder ik me nog steeds over hoe alles gelopen is en ben ik God oneindig dankbaar voor wat Hij heeft gedaan en doet.
Het maakt me heel klein en stil als ik zie wat voor wending mijn leven heeft gekregen.
Het feit dat ik momenteel niet uit de voeten kan, doet daar totaal geen afbreuk aan en in mijn hart is een diepe, stille dankbaarheid en vrede.


Onze nieuwe kaarten liggen nog niet in de winkel, maar zijn al wel bij Caroline en mij te bestellen.
We hopen ze zo spoedig mogelijk te leveren aan het CBC en daar kunnen natuurlijk de boekhandels weer terecht.
Enkele boekhandels zullen ze deze week al binnenkrijgen, vanwege hun bestelling op de beurs.
In de 'Shop' van deze site (en op Words of my heart) kun je de kaarten in het groot bekijken en de gedichtjes lezen die erop staan.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten