dinsdag 21 januari 2014

25 boeken in één jaar

Vandaag kwam ik op 'Puur' een leuke uitdaging tegen; 'Reading Challenge; 25 boeken in één jaar.
Ik heb besloten om er aan mee te doen.
Waarom?

Zolang ik me kan herinneren ben ik dol op lezen.
De schrijfster van het Blog mocht er zes van de bieb mee naar huis nemen, maar ik ben nog uit het tijdperk dat we er maar 3 mee mochten nemen, 2 romans en 1 studieboek.
Nou, een studieboek kon me gestolen worden, en twee romans was toch soms wel heel erg weinig.
Ook was de bieb vroeger niet zoveel open als nu.
Ook zie ik nog het kaartensysteem voor me, waar vroeger gebruik van werd gemaakt.
Als kind moest ik boven  zijn (vanaf 18 jaar beneden, dacht ik).
Aan de rechterkant stonden een aantal tafels naast elkaar en bij de voorste tafels kon je je boeken inleveren en bij de achterste  tafels moest je zijn voor je nieuwe boeken.
Alles werkte keurig met een kaartjessysteem en voor in ieder boek zat een papiertje geplakt, waar je een stempeltje op kreeg zodat je wist wanneer het boek weer ingeleverd moest zijn.

Ik ben nooit vergeten hoe ik als kind een keertje 'zo dom'was om twee dunne boekjes mee naar huis te nemen.
Het was op een woensdagmiddag en ik was al vroeg in de middag naar de bieb gegaan om mijn boeken te wisselen, want ik had ze natuurlijk allang weer uit na het weekend.
Gewapend met mijn twee boekjes ging ik snel naar huis en dook met mijn neus in de boekjes en voor de middag om was, had ik ze uit.
Nou, geen probleem dacht ik, het is immers woensdagmiddag en ik stapte weer snel op mijn fietsje en reed weer snel naar de bieb.
Het kon precies voor 17.00 uur, want dan sloot de bieb.
Maar hoe groot was mijn teleurstelling toen bleek dat je niet op dezelfde middag boeken kon halen en weer ruilen.
De kaartjes waren nog niet verwerkt, waardoor ik mijn boeken niet kon inleveren.
Ik weet nog dat het huilen mij nader stond dan het lachen.
Triest maar waar, ik moest weer een paar dagen wachten tot ik mijn boeken kon ruilen.

Hoe dat nu is weet ik niet.
Eigenlijk kom ik nooit meer bij de bibliotheek.
Ik ben dol op boeken en wil ze gewoon graag zelf hebben.
Ieder jaar met mijn verjaardag vraag ik om boeken of geld voor boeken en het ik bewaar mijn verjaardagsgeld zodat ik steeds weer een boek kan kopen.
Heel wat mensen hebben al wat boeken geleend bij mij om te lezen.
Ik heb er zelfs een speciaal kaartenbakje voor aangelegd, omdat ik soms boeken niet meer terugkreeg en ik niet meer wist aan wie ik ze had uitgeleend.
Een hard gelag voor iemand die ook graag een mooie gevulde boekenkast wil hebben.
Mijn grootste wens was ooit een eigen kamertje met een hele grote boekenkast waarin ik mijn boeken kwijt kon. 
Inmiddels heb ik die en geniet ik dagelijks van mijn heerlijke kamertje.  
 
De rest van mijn boeken staan beneden op de boekenplank.
In een woonkamer horen immers ook boeken.

Schrijven en allerlei activiteiten binnen onze gemeente, hebben er echter voor gezorgd dat ik de laatste twee jaar bijna niet meer las.
Ik kwam er niet meer aan toe, of wilde liever achter mijn laptop.
De afgelopen paar weken had ik echter dermate problemen met één van mijn voeten, dat ik bijna niet achter mijn bureau kon zitten.
Geïrriteerde peesplaat en pezen, en een ontsteking ernaast, noodzaakte mij om beneden op mijn stoel plaats te nemen met mijn pootje omhoog.
En zo kwam lezen weer in mijn vizier.
Al moet ik eerlijk zeggen dat ik ook wel aardig wat spelletjes heb gespeeld op mijn Ipad.
Als de pijn te erg werd, is de concentratie om te lezen er ook niet echt.
Maar al met al ervoer ik weer hoe heerlijk ontspannend het is om weg te kruipen in een stoel met een boek en en andere wereld in te duiken.
Inmiddels ben ik dit jaar al weer bezig met mijn tweede boek, terwijl ik er vorig jaar amper één gelezen heb.
Hoe leuk is dan ook niet deze uitdaging op 'Puur'.
Een goede stimulans om weer eens heerlijk te gaan lezen.
Ik zal hier op mijn Blog bij gaan houden wat ik lees (en gelezen heb), want het ging in vanaf 1 januari, dus het boek dat ik net gelezen heb kan en mag er al bij.

Spannend!
Goed om ook  prioriteiten te (leren) stellen :)

De spelregels (van Puur) zijn:
- Ik lees 25 unieke boeken. Boeken tellen alleen als ik ze uitgelezen hebben.
- Ik lees minstens 5 non-fictie boeken
- Ik lees minstens 3 boeken die ik al eens gelezen heb maar die het herlezen waard zijn
- Ik houd op mijn blog een lijst bij van welke boeken ik wanneer gelezen heb

Doe je ook mee?

PuurVandaag - Reading Challenge 

zondag 19 januari 2014

Spreken en loven

Bedenk hoe groot en indrukwekkend de HEER is ...    (100) 

Mijn mond zal van de lof van de HEERE spreken,
alle vlees zal Zijn heilige Naam loven,
voor eeuwig en altijd.

Psalm 145:21


In onze gemeente is het de gewoonte om voor aanvang van de dienst, voor in de zaal, een korte bidstond te houden.
Iedereen is vrij om erbij te komen zitten en mee te bidden.

Vanmorgen begon de dienstdoende oudste deze bidstond met het lezen van Psalm 145; een Psalm om God te prijzen om Zijn grootheid.
Tijdens deze tijd van gebed kwamen het volgende gebed in mijn gedachten:

'Heer,
open onze ogen,
opdat we Uw grootheid
zullen zien.

Open ons hart,
opdat we Uw grootheid
zullen indrinken.

Open onze mond,
opdat we van Uw grootheid
zullen spreken.'

Wat een geweldig mooi begin van een dienst, begin van een zondag!
Deze Psalm laat ons zien om Wie het draait en onze oudste riep ons ook op om gedachten, gevoelens, omstandigheden opzij te zetten en ons te richten op Hem.

Soms kunnen onze omstandigheden ons zo in beslag nemen, dat het moeilijk is om onze aandacht op God te richten.
Soms overheersen onze gedachten en gevoelens zo, dat we onze aandacht maar niet op Hem gevestigd krijgen.
Als we echter Psalm 145 lezen worden we duidelijk bepaald bij wie Hij is, zoveel laat deze Psalm ons zien over Hem.

* God is zo groot, Hij is niet te doorgronden.
* Hij is genadig en barmhartig (ontfermend), geduldig en groot van goedertierenheid (liefde).
* Hij is goed voor iedereen en Zijn barmhartigheid rust op al Zijn werken; Hij ontfermt Zich over heel Zijn schepping.
* Zijn koninkrijk is voor alle eeuwen en is vol luister en heerlijkheid.
* Hij ondersteunt allen die vallen en die gebukt gaan, richt Hij op.
* Hij geeft voedsel op Zijn tijd; als Zijn hand zich opent, wordt alles wat leeft verzadigd.
* Hij is rechtvaardig in alles wat Hij doet en goedertieren (liefdevol) in alles Zijn werken, in alles wat Hij doet.
* Hij is iedereen nabij, die Hem in waarheid, met een oprecht hart, aanroept.
*Hij vervult het verlangen van wie Hem vrezen; Hij hoort hun hulpgeroep en verlost hen.
* Hij bewaart iedereen die Hem liefheeft; goddelozen vaagt Hij weg.

David kan niet anders dan Hem prijzen,  Hem danken, elke dag.
Zijn Naam in ere houden en vol lof spreken van Hem.
En hij roept iedereen op om hetzelfde te doen.

God prijzen, groot maken, loven, eren.
Van generatie op generatie Hem roemen.


Heer, U reinigt harten
en vergeeft zonden.
U redt en verlost 
van de dood.
U richt op
en heelt wonden.
Troost en bemoedigt;
bent nabij in elke nood.

Heer, U bent vol liefde
en barmhartigheid.
U bent genadig,
en geduldig.
U bent trouw
en vol goedheid.
U bent elke dag 
onze lofprijs waardig.


zondag 12 januari 2014

De twee doosjes

Er is een verhaal over twee doosjes, misschien zijn er wel meerdere versies van, dat weet ik niet.
Maar een paar jaar geleden las ik het en het sprak mij zo aan, dat ik het wilde vertalen naar mijn eigen leven; er mijn eigen verhaal van wilde maken.
We gingen als gezin door een hele zware periode; problemen te over, pijn en verdriet, zwaar en veel, en dan helpt het mij om om op deze wijze mijn gedachten en gevoelens een plek te geven.


Lange tijd heb ik er niet meer aan gedacht, maar vanavond kwam ik het verhaal weer tegen toen ik even rondsnuffelde op mijn oude site (intoyourhands.punt.nl).
Het was een heel kostbaar verhaal in die dagen, het hielp mij om verder te kunnen, om vol te houden.
Misschien dat het ook hier voor iemand tot hulp, tot een bemoediging mag zijn.

Het was een mooie dag.
De zon scheen; kinderen speelden buiten en hadden het grootste plezier.
De kat van de buren nestelde zich behaaglijk in het zonnetje.
Onze hond lag opgekruld aan mijn voeten en snurkte zachtjes.
Het leek allemaal zo mooi, zo rustig, zo vredig, maar in mijn hart stormde het.

Ja hoor, daar komen ze weer; weer die tranen, steeds maar weer.
Ik laat mijn hoofd op de tafel vallen en snik het uit.
'Oh God, ik kan niet meer, het is zo zwaar.
Steeds opnieuw die problemen.
Die pijn, die dwars door me heen snijdt door het gemak waar mee mensen dingen kunnen zeggen en hun oordeel klaar hebben.
Verdriet, om wat had kunnen zijn en wat al niet meer.'
Opnieuw ga ik naar mijn hemelse Vader toe, zoals ik al zo vaak heb gedaan en opnieuw schreeuw ik het naar Hem uit om hulp.
“'Vader, U hebt immers gezegd dat U ons niet meer te dragen geeft dan we aankunnen; nou, ik kan niet meer, help mij  , Vader, help mij dan toch!
U kent mij toch; U ziet mij toch; U hebt toch weet van alles, dan weet U toch ook dat ik niet meer verder kan!”'
Ik huil tot ik leeg ben en langzaam gaat  mijn huilen over in een zacht snikken.

Dan hoor ik opeens zachtjes een stem die mijn naam noemt.
'Rita, Rita!'
Ik kijk met betraande ogen op en zie tot mijn verbazing twee doosjes op de tafel staan.
De één was goud en de ander was zwart.
'“Voor jou,'” zei de zachte stem.
'“Ik zie je inderdaad, Mijn lieve kind en Ik weet wat je nodig hebt.
Ik weet hoe moeilijk je het hebt en dat je denkt bijna niet verder te kunnen.
Daarom krijg je van Mij deze twee doosjes.
Doe alles wat je verdriet doet en pijn, al je zorgen, je moeiten, in de zwarte doos en doe in de gouden doos alles wat je blij maakt en  vreugde schenkt.”'

Ik keek naar die twee doosjes.
Gods geschenk aan mij.
Ik nam ze voorzichtig in mijn handen en wilde ze net op mijn bureau neerzetten, toen ik zag dat er in de zwarte doos een gat zat.
“'Vader, waarom zit er in die zwarte doos een gat, op die manier blijft er toch niets inzitten?
Op deze manier wordt alleen de gouden doos vol en blijf de zwarte doos leeg!”'

Vader lachte zachtjes, en Zijn lach voelde aan als een zachte streling over mijn hoofd.
“'Mijn lieve kind”, zei Hij,” dat is nu ook precies de bedoeling.
Als je al je zorgen, je moeiten, je pijn en je verdriet in de zwarte doos stopt, vallen ze er doorheen en komen ze bij Mij terecht.
In de gouden doos blijven de dingen zitten en op die manier kun jij steeds opnieuw je zegeningen zien en tellen, terwijl je zorgen door het gat in de zwarte doos bij Mij komen en jij ze kwijt raakt.”'

De doosjes werden voor mij een kostbaar kleinood.
Ze kregen een vaste plaats.
In de zwarte doos deed ik steeds opnieuw alles wat mij pijn en verdriet deed, mijn zorgen, alles.
Het doosje bleef licht en ik bleef kracht houden om verder te kunnen.
Het gouden doosje daar in tegen werd steeds zwaarder en zwaarder.
Af en toe, vooral als ik het moeilijk had, maakte ik hem open en keek er in.
Dan zag ik opnieuw alles wat mij vreugde en blijdschap had gebracht; de zegeningen die Vader God mij had gegeven.
Het werden bemoedigingen, krachtige aansporingen om vol te houden, verder te gaan in de wetenschap dat God mij heel dicht nabij is, hulp geeft, troost, bemoedigd.

Soms, als de zon een bepaalde hoogte bereikt heeft, dan schittert het gouden doosje als nooit te voren.
Dan lijkt het alsof het werkelijk helemaal in goud is veranderd.
Mijn gouden doosje met de zegeningen van God; kostbaar als echt goud.

Naar: Twee doosjes uit Het Zoeklicht        
             
Een prachtig verhaal, maar helaas is de werkelijkheid van het einde vaak anders.
Tenminste, in ieder geval wel vaak bij mij, en ik kon dan ook niet anders dan verder schrijven over wat realiteit is in mijn leven.
Misschien herken jij ook wel dingen.


De tijd verstrijkt.
Lange tijd gaat het goed en zijn de zorgen minder zwaar.
Maar op een dag merk ik dat opnieuw alles mij te veel dreigt te worden.
Het lijkt wel alsof er weer niets anders dan alleen maar problemen zijn.
Oh, ik wil zo graag genieten en blij zijn.

Ik open het gouden doosje en bekijk mijn zegeningen.
Ja, het zijn er al heel veel, maar vandaag lijkt het wel alsof ze me niet meer kunnen opbeuren.
Ja; zo gaan mijn gedachten; dat was toen, en toen, en toen, ...
Verdrietig sluit ik de gouden doos.
'Wat is dat toch, Vader, wat is dat toch?
Waarom voel ik me nu toch weer zo.
De zorgen overweldigen me weer.
Ik weet het, ik moet alles in de zwarte doos stoppen en dat heb ik ook gedaan, maar toch, toch overschaduwen de zorgen en de problemen mijn vreugde en is het leven moeilijk en o zo zwaar.'
Opnieuw ligt mijn hoofd op de tafel en rollen de tranen over mijn wangen.

Dan is het alsof er Iemand over mijn haren strijkt en zachtjes hoor ik een Stem zeggen:
'Mijn lieve kind.
Ja, je hebt keurig steeds alles in de juiste doosjes gedaan.
Je gouden doos met zegeningen raakt voller en voller, maar pak de zwarte doos er een bij.'
Ik loop naar het kastje waar de zwarte doos staat, til hem op en neem hem mee naar de tafel.
Hm, het lijkt wel of die doos zwaarder aanvoelt dan ik me herinner.
Maar goed, ik heb hem ook al een poosje niet meer opgetild.

Ik zet de doos neer en zeg:
'Hier is hij,Vader, maar wat moet ik ermee?'
'Mijn lieve kind,'zei Hij, voel die doos eens; is hij niet  zwaarder dan toen je hem van  Mij kreeg?
Kijk er eens in, hoort hij niet leeg te zijn?'
Ik doe de doos open en zie tot mijn grote schrik dat de doos bijna helemaal vol zit.
'O Heer, hoe kan dit nu.
Er zat toch een gat in?'
Snel haal ik alles uit de doos en zie dat het gat is dichtgeplakt.
Ontdaan leun ik achterover.
Hoe kan dit?
'Vader, wie heeft dit gedaan? Waarom? Hoe?'

Hij antwoordde: 'Kun je die dag nog herinneren dat je zoveel zorgen had om je kind?
Je deed al je zorgen in de zwarte doos en ging daarna verder met je werk.
Maar onder je werkzaamheden gingen je gedachten steeds opnieuw terug naar je kind en de problemen die er waren.
En je gedachten gingen verder en verder, werden negatiever en negatiever, soms gingen je gedachten zelfs bijna met je op de loop.
Ik zag de angst om je kind naar boven komen, en de overhand krijgen.
Je stopte deze dingen niet in de doos want je was te druk bezig, en je gedachten gingen alle kanten op.
Mijn lieve kind, met iedere gedachte die je de overhand liet krijgen, dichte je de doos zelf.
Ieder moment, waarin je je gedachten niet krijgsgevangen maakte en ze in de zwarte doos stopte, werd als een stuk zwart tape die het gat dichtte.'

Terwijl Hij dit allemaal zei, zag ik het ook allemaal weer voor me; ieder moment.
'Vergeef mij, Vader, vergeef mij; ik heb niet opgelet.
Het leek zo simpel.
De zegeningen in de gouden doos en al mijn zorgen in de zwarte doos.
Ik besef dat ik op moet letten; de boze bestook mij soms zo en voor ik er erg in heb, escaleert het in mijn gedachten en gevoelens
Ik weet het best, Vader, maar in de praktijk van alle dag is het soms zo moeilijk; er komt zoveel op me en dan vergeet ik om alert te blijven.
En soms, Vader, als ik heel eerlijk ben, dan ben ik het eigenlijk gewoon zat om te strijden.'

Ik belijd mijn zonden en met ieder woord dat ik uitspreek, verdwijnt er een stukje tape van de doos, totdat het gat weer helemaal zichtbaar is.
Ik zucht eens heel diep.
Ja, er is weer ruimte.
Mijn hart is lichter en vrede is er in teruggekeerd.
'Dank U, Vader, dank U wel, voor Uw geduld met mij, voor Uw liefde voor mij.'

Een loflied komt op in mijn hart en al zingend zet ik de zwarte doos weer terug op zijn plaats.
Ik kijk naar boven en bid heel zachtjes:
'Help mij dit te onthouden, Vader, laat mij het niet meer vergeten en als ik het weer vergeet, wilt U mij dan opnieuw helpen, steeds weer.
Wilt U mij ook helpen om te blijven strijden.
De gevolgen zijn vaak zo groot als ik mijn hoofd ook maar even laat hangen.
U bent toch mijn Kracht, mijn Schild, mijn Rots, mijn Toevlucht.
Help mij zo, Vader, alstublieft, totdat ik het geleerd heb of voor altijd bij U ben.
Ik hou van U, Vader, ik hou van U.


zaterdag 11 januari 2014

Gelukkig ben je als ...

In de Psalmen kom je heel wat keren het woord welzalig/gelukkig tegen.
Het begint al bij Psalm 1: 'Welzalig, gelukkig, de man die niet wandelt ...'
Ik denk dat we soms lang niet genoeg beseffen hoe gelukkig we eigenlijk zijn.
Gelukkig zijn is meer dan je 'gelukkig voelen'.
Als je de Psalmen erop nalees, wordt je stil van de hoeveelheid aan voorbeelden die de Psalmisten ons geven van de dingen die ons werkelijk gelukkig maken.

Misschien dat je geneigd bent om te zeggen dat wat de één gelukkig maakt, niet per definitie de ander ook gelukkig zal maken, maar dan bevind je je op het pad van gevoelens.
Het echte, ware gelukkig zijn, komt voort uit alles met en van Hem, die ons geschapen heeft.

Het was bijzonder om zo in Gods woord, in de Psalmen te duiken en te lezen wat zij schrijven over gelukkig zijn.
Ik heb het een beetje in eigen woorden weergegeven.
Dat het je mag bemoedigen!






Gelukkig ben je
als je vreugde vind
in de woorden van de HEER.
Ze steeds weer overdenkt,
zowel overdag als in de nacht.

Gelukkig ben je
als je bij de HEER
je bescherming zoekt.

Gelukkig ben je
als je schuilt bij de HEER,
Je zult zien,
je zult merken,
hoe goed Hij is.

Gelukkig ben je
als je op de HEER vertrouwd,
en je niet wendt tot hen
die hoogmoedig zijn,
of verstrikt in leugen
en bedrog.

Gelukkig ben je
als je omziet naar hen
die zwak zijn, of arm,
of het minder hebben dan jij,
als je zelf in nood kom
zal de HEER
voor uitkomst zorgen.

Gelukkig ben je
als je door de HEER
wordt uitgekozen,
mag wonen
in Zijn voorhoven,
Hij overlaadt je
met al het goede
van Zijn huis.

Gelukkig ben je
als je woont in het huis
van de HEER;
voortdurend
zul je Hem loven.

Gelukkig ben je
als je je kracht en sterkte
vindt in de HEER.
Vol verlangen
zul je op weg gaan
naar Hem.

Naar: Ps. 1:2; Ps. 2:12; Ps. 34:9; Ps. 40:5; Ps. 41:2; Ps. 65:5; Ps. 84:5,6;


vrijdag 10 januari 2014

Je bent niet alleen!

Mijn lieve kind, je ogen zijn omfloerst door tranen.
Tranen, die je verblinden om Mijn liefde voor jou te zien.
Tranen, die je denken verblind, waardoor je vergeet dat Ik mijn liefst Bezit gaf voor jou, zodat jij straks voor eeuwig bij Mij kunt zijn; verlost van elk verdriet, van alle tranen, rouw en pijn.
Tranen, die je gevoelens beheersen, je verlammen, je kracht doet bezwijken.

Ik ben zo dichtbij, vertrouw Mij toch!
Ik weet dat je voelen en denken wordt overheerst door alles wat er speel, wat er gebeurt, maar Mijn liefde is eeuwig, Mijn trouw onwrikbaar.
Ik heb je toch gezegd dat Ik je niet in de steek zal laten.
IK ZAL JE NIET VERLATEN!
Vertrouw Mij, vertrouw Mij op Mijn woord.
In deze wereld krijg je het zwaar te verduren, maar houd moed, Ik heb de wereld overwonnen!

Je verlangt naar rust en vertrouwen in de toekomst.
Ik ben je toekomst, Mijn lieve kind, Ik ben je toekomst!
Eeuwige vreugde en eeuwige vrede is daar jouw deel.
Daar zal Ik al je tranen drogen, uitwissen elk verdriet en alle pijn, die je ooit is aangedaan.
Een nieuwe Naam zul je ontvangen, een nieuw wit kleed zul je dragen.
Dan zul je ten volle weten hoeveel Ik altijd al van je gehouden heb, hoe kostbaar je bent voor Mij.
Dan zul je zien, dat Mijn hand altijd op je was, boven en onder je, ja, rondom je!

Vertrouw Mij, Mijn kind, vertrouw Mij, ook nu je door het duister moet gaan.
Vertrouw Mij en geloof!
Er komt een nieuwe hemel en een nieuwe aarde en alle oude dingen zullen voorbij zijn!

Kom, Mijn kind, leg je hand in die van Mij.
Geloof en vertrouw, want Mijn woorden zijn waar en betrouwbaar.
Kom, Mijn kind, je bent niet alleen!



zondag 5 januari 2014

Een nieuw jaar, een nieuwe Blog en een zegen

Inmiddels is het nieuwe jaar alweer 5 dagen oud.
De schoolvakantie is voorbij en hoewel onze zoon, die nog thuis woont, pas dinsdag weer naar school hoeft, begint het 'gewone' leven voor mij morgen weer.
Om zes uur zal de wekker weer aflopen en mijn ochtend zal gevuld zijn met de eerste vrouwenbijbelstudieochtend.
Geen slecht begin eigenlijk voor het 'gewone' leven.

De afgelopen week al druk bezig geweest met balansen; ook dat hoort erbij.
Tegelijk maar alles weer goed geordend, is ook weer makkelijk voor de beurs die er aan komt eind van de maand.
Alleen in Ermelo nog de cadeauboekjes tellen en dan is ook deze klus weer geklaard.

Mijn één na laatste blog van het jaar 2013 was getiteld 'Vraagteken(s) ...', dit omdat ik echt nog niet wist wat ik nu moest gaan doen.
Toch gewoon beginnen met 'Mijn momenten met God', en zien waar het mij brengt, of ...?
Het was niet lang daarna dat ik besloot om toch gewoon te beginnen, ongeacht mijn lege hoofd en blanco gevoelens.
Hetgeen er de eerste week op de kalender stond, bracht mij bij ontdekkingen over mijzelf, waardoor ik toch besloot om verder te gaan, alleen op een andere manier.
Meer hierover kun je lezen op de blog zelf, waarvoor iedereen natuurlijk weer van harte is uitgenodigd om te volgen.
Hier is de link naar deze nieuwe Blog:  >>  'Quality Time'
Op de pagina 'Quality Time' kun je lezen waarom ik dit Blog zo heb genoemd en er is ook een pagina met informatie over deze kalender.
De eerste stukjes en gedichtjes staan er al weer op.

Vanmorgen was ook de eerste dienst van het nieuwe jaar.
Ik weet dat er verschillende kerken/gemeenten zijn die op Nieuwjaarsdag hun eerst dienst hebben gehad, maar vanmorgen was dat bij ons.
Met het Welkomstwoord van één van onze oudsten, trof mij opnieuw zijn uitleg over het uitspreken van de zegen, van Gods zegen.
Ik had er al eens eerder over willen schrijven, maar het kwam er gewoon niet van.
Maar nu, zo aan het begin van een nieuw jaar is het eigenlijk ook wel heel erg mooi om dit nu te doen.

We wensen elkaar 'Gods zegen' toe, aan het einde van de dienst, spreekt de voorganger/dominee de zegenbede uit; de woorden zijn prachtig, maar er ligt een diepere diepte in dan ik ooit had vermoed.

Als ik naar de zegenbede in Numeri 6 ga, dan staat daar (vanaf vers 24):

'De HEERE zegene u en behoede u!
De HEERE doe Zijn aangezicht over u lichten en zij u genadig!
De HEERE verheffe Zijn aangezicht over u en geve u vrede!'

En totdat deze oudste er over vertelde, wist ik niet beter dan, dit is het; Amen.
Maar hij wees op het vers dat hierna komt, vers 27, en daar staat:

'Zo moeten zij (Aäron en zijn zonen - vers 23) Mijn Naam op de Israëlieten leggen; en Ík zal hen zegenen.'

Met andere woorden, met het uitspreken van de zegen wordt Gods Naam gelegd op degene die gezegend wordt.
Als onze voorganger of dominee dus de zegenbede uitspreekt, legt hij Gods Naam op een ieder die onder zijn gehoor is.
Als wij iemand Gods zegen toewensen, toe bidden, leggen wij Gods Naam op deze persoon.
Hoe indrukwekkend, maar tegelijk ook hoe belangrijk om na te denken voor we iets zeggen of schrijven!

Gods Naam, met alles wat deze inhoudt, op iemand leggen!
Hoe bijzonder om te mogen doen, hoe bijzonder om te mogen ontvangen.

Vanmorgen mocht ik de zegen ontvangen voor het naar huis gaan uit de dienst, en ik mag gaan, wetende dat Zijn Naam op mij is gelegd.
Wat een prachtig begin van dit nieuwe jaar!

Mag ik jou, die meeleest, ook Gods rijke zegen toe bidden; Zijn Naam op je leggen?


De HEERE zegene je en behoede je!
De HEERE doe Zijn aangezicht over je lichten en zij je genadig!De HEERE verheffe Zijn aangezicht over je en geve je Zijn vrede!Zo wil ik zegenen en Zijn Naam op je leggen voor dit komende jaar, en Hij, de God van Abraham, Isaäc en Jacob, zal je zegenen.

- Amen -

Een liefdevolle groet,
Rita