woensdag 23 januari 2013

Vergevend en vergetend

Bedenk hoe groot en indrukwekkend de Heer is ...   (23)

O God, wie is aan U gelijk?
U vergeeft de schuld van Uw volk en blijft niet stilstaan bij hun overtredingen.
U laat Uw woede niet eeuwig duren,
U wilt niets liever dan genade tonen.
Opnieuw zult U Zich over ons ontfermen,
U zult onze schuld tenietdoen, al onze zonden verwijzen naar de bodem van de zee.

Micha 7:18,19

Na de afgelopen twee dagen stil gestaan te hebben bij de heiligheid van God, bij Zijn toorn die ontbrandt bij ongehoorzaamheid en het niet houden van Zijn geboden, is het geweldig om tegelijkertijd ook te weten dat God ook een heel andere kant heeft.
Toen ik de bovenstaande tekst tegenkwam bij het bladeren door mijn Bijbel op zoek naar iets waar ik deze keer over zou nadenken/schrijven, stopte ik bij deze tekst en bedacht me hoe geweldig mooi het eigenlijk is om zo van Gods toorn over de zonde over te gaan naar wie Hij ook is, namelijk een barmhartig God.

Als God bij Mozes voorbijgaat ((Exodus 33:19 en Exodus 34:6,7) zegt Hij een God te zijn  die barmhartig is en genadig, geduldig en rijk aan goedertierenheid en trouw.
Ook Joël 2: 13 zegt het : 'Scheur niet je kleren, maar verscheur je hart!'
Keer terug naar de HEER, jullie God.
Hij is mild en vol medelijden, vol liefde en geduld, steeds bereid de straf in te trekken.'
De God die toornt over de zonde, straft, vergeldt, is dezelfde God die niet altijd boos blijft, want Hij schept geen behagen in Zijn woede, Hij wil niets liever dan Zijn genade tonen.
Heel de Bijbel door zien we steeds opnieuw dat als Zijn volk berouw krijgt over hun zonde, en zich afkeert van hun verkeerde wegen, Hij Zich weer over Zijn volk ontfermt.
Hij vergeeft en neemt hen weer in genade aan en de straf neemt Hij vervolgens weg.
Denk bijvoorbeeld maar aan Mozes en de koperen slang in de woestijn, wie naar de slang keek, werd genezen. (Numeri 21:4-9)
Of aan Gideon (zie: Richteren 6)
God toont keer op keer Zijn ontferming, barmhartigheid en genade, ook aan individuele personen.
Denk maar eens aan David.
Hij heeft de nodige misstappen begaan in zijn leven, en toch noemt God hem een man naar Zijn hart.
Dit kan alleen door berouw en afkeren van verkeerde wegen.

Wat voor het volk Israël en voor David geldt, geldt door de Here Jezus ook voor ons.
Als wij onze zonden belijden, dan is God zo rechtvaardig en trouw dat Hij onze zonden vergeeft en ons rein maakt van alles wat we verkeerd hebben gedaan.
(1 Johannes 1:9)
Ongeacht wat we gedaan hebben, ongeacht hoe groot of hoe klein het ook is.
Er was vergeving voor de moordenaar aan het kruis.
Er was vergeving voor de vrouw bij de bron.
Er was vergeving voor Petrus.
Er is vergeving voor jou en mij.

En wat het allemaal nog bijzonderder maakt, nog specialer en God nog groter en indrukwekkender, is dat bij God vergeven ook vergeten is.
Hij denkt nooit meer terug aan wat we hebben gedaan.
Als de profeet Micha schrijft, dat Hij onze zonden in de diepten de zee gooit, dan zijn ze daar begraven.
Corrie ten  Boom zou zeggen: En Hij zet er een bordje bij: ‘Verboden te vissen!’

Wij mensen zijn een kei in het onthouden wat anderen ons hebben aangedaan.
Zelfs als we de ander vergeven hebben, blijven vaak wel de herinneringen aan wat ons is aangedaan.
En als we niet oppassen, zijn we zelfs in staat om deze dingen weer te voorschijn te halen, als er weer een keer iets gebeurt.

Bij God niet.
God zal nooit en te nimmer terugkomen op eerder begane zonden en je ze weer onder je neus wrijven.
Vergeven is bij God vergeten.
Whauw!

O God, wie is aan U gelijk?



Geen opmerkingen:

Een reactie posten